Chanlix -Concert

9~Lie

Felix'ten

Eve geldim. İçeri geçiyorum yürüyorum. Yorgunum. Neden? Neden olmuyo? Şşş uyumalıyım. Uyursam geçer mi? Geçmezse geçmesin. Yatağa gidiyorum. Kendime hakim olmalıyım daha yolun başındayım. Her şey yalan mıydı?

Kafamın içindeki çoğu sesten bazılarıydı bunlar kendimi yatağa atmamla beraber göğsümün sıkışması bir oldu. Onu gülerek karşıladım sanki acıya ihtiyacım vardı. Gözümden akan yaşları önemsemedim sırtımı yatağımın başlığına koydum şimdi gözyaşlarım isteyerek akıyordu onları serbest bırakmıştım tüm duygularım içimde kayboluyor karmaşaya neden oluyordu.

Minho'dan

Kapıyı açamla Felixin dağınık eşyalarını bulmam bir oldu kötü bir şeyler olduğunu hissediyordum ama bu kadar kötüsünü ben de beklemiyordum şimdi daha çok endişelenmiştim hemen yukarı odasına çıktım yatağındaydı titreyip sayıklıyordu yalvaran sesler çıkardığını duyabiliyordum ona bakamams hissi tüm içimi sarmıştı sırf kendi zevklerim için onu hiçe saymıştım abi olmak bu muydu nasıl yapardım böyle bir şey

Onu hemen tutup hastaneye götürüyordum aklıma gelen seyleri hemen uygulayıp onu ilk andan itibaren soğuk tutmaya çalıştım o çok hassastı küçüklüğünden beri böyleydi ne zaman üzülse hastalanır ama bana belli etmezdi ama bu sefer yapamamıştım onun o çabasını görmezden gelmiştim şimdi ise... Kendimden nefret ediyordum ayrıca onu bu hale getirenlerden de nasıl bu kadar kötü olmuştu ki. Bu düşüncelerle hastaneye kadar geldikten sonra hemen onu acil servise aldılar Şu anda neden onu göremiyordum sadece hastalık değil miydi ellerim başımın arasında ağlarken yanıma gelen hemşireye hemen olanları sormuştum

Onu görebilir miyim? Hemşirenin verdiği hayırla hemen gözlerimi ona dönderdim bakışlarımdan anlamış olacak ki "efendim Lee Felixin damarında kan pıhtılaşması olduğunu gözlemledik şu anda ameliyata girmeye hazırlanıyor lütfen sakin olun "

Kardeşim şu anda içeride ölüm kalım savaşı veriyordu bense şu an burada sadece oturuyordum elimden hiçbir şey gelmiyordu çok aciz hissediyordum

Felix'ten
Gözlerimi açtığımda hissettiğim susuzlukla sadece su diyebilmiştim Minho hyungun hemen acele edip telaşlanması göz önünde bulundurulabilirdi belli ki evde başımı beklemişti yavaşça doğrulmaya çalışırken göğsümdeki tanıdık acıyla karşılaştım neler oluyordu ben yine mi hastanedeydim ahh gerçekten mi?? Minho hyung jisungla içeri girdiğinde gözlerime inanamadım ağlayarak bana sarılan bi hyung vardı şu an karşımda sakinliğimi koruyamadım çok bitkin görünüyordu ve sanki beni anlıyor gibi bakıyordu.

F:Hyung lütfen biraz daha sarılırsan boğulacağım
M:Çok çok özür dilerim.

Hyungun bu hallerini hiç sevmiyordum çok dramatikti daha bana ne olduğunu bile söylemememişti hem

F:Lütfen sakin olup bana ne olduğunu açıklar mısın
M:Ben eve geldiğimde her yerde senin eşyan vardı ve yukarı çıkıp seni gördüğümde...
İç çekip tekrar ağlamaya başlamıştı kalan cümleyi Jisung devam ettirdi
J:Geldiğimde senin damarında kan pıhtılaştığını söylediler ve ameliyata alınmıştın yaklaşık 2 gündür de uyuyorsun

Ne olduğunu anlamak beni rahatlatmıştı ama sonra beni bu hale getiren kişi aklıma gelmişdi tekrar gözlerim dolunca Jisunga bakış atmış ve lütfen Minho hyunga birazcık bizi yanlız bırakır mısın diye sormuştum ilk şaşırsa da onunla ilgili olduğunu anlayınca geriye dönüp gitmişti

Jisungu yanıma çağırıp kenara çekildim o da benim gibi sarılmayı seviyordu şimdi ona söyleyeceklerim için kendimi hazırladım

Jisung sence Chan gerçekten neden böyle arada kaçan hıçkırıkla onun bana bakmasını sağlamıştım ama tek istediğim şu an bir cevaptı.

Jisung anlamış gibi baktı ve doğruldu sen büyük ihtimalle onun öpüştüğü dedikodusunun hatta sevgilisi olduğu iddiasının doğru olduğunu düşündün değil mi

Saçlarmımı karıştırarak devam etti

Chanın bunu sana anlatacağına eminim ama şu an tek söyleyebileceğim şey chanın o kızla zorla sevgili olduğu ve tek sevdiği kişinin sen olduğun şimdi çıkıyorum burada durmayı benden daha fazla isteyen biri varmış gibi duruyor dedi cama bakarak
Gördüğüm Chanın bedeniyle şaşırmıştım o sırada Jisung çıkmıştı

Yanıma koşarak gelip beni çenemden tutmuştu şimdi beni öpmesi gereken yerdi değil mi yapmadım buna izin vermedim

C:Nasıl yani sen şu an bana kafanı mı çeviriyorsun inanamıyorum

F:Asıl ben gerçekten şu an sana inanamıyorum burada ameliyattan çıkalı iki gün olmuş bi şekilde dururken aşkını itiraf ettikten 3 gün sonra seni başka biriyle yiyişirken görmüş olan ben sana inanamıyorum ben gerçekten iğrenç bir insansın sana nasıl aşık olmuşum inanmıyorum

Chan başını ellerinin arasına almıştı sayıklıyordu arada sesi duyuluyordu ama ne dediği anlaşılmıyordu gözlerini bana çıkardığında o anki çaresizliğini görmüştüm dudaklarından dökülen özür dilerim ile ikimiz de göz yaşlarına boğulduk bense arkamı dönmüştüm uyumak için o da sırtını bana vermiş bir şekilde ağlıyordu şu an nasıl bir durumdaydık hiç bilmiyordum ama uykuya dalmam düşüncelerimi susturmuştu

Sabah kalktığımda kuşları öpecek derecede bir huzur vardı üstümde sanki her şey çok güzel 1 kedi 1 köpek 1 de hamsterımla yaşıyormuşum gibiydi gözlerimi açtığımda bana bakan bir adet Chan beklemiyordum denebilir o anki uyku sersemliğime yine bir rüyadaymışım gibi sarıldım ona o da bana daha sıkı sarıldı ve öylece biraz daha uyuduk yanımda hissettiğim boşlukla uyanmıştım doğruldupumda yanımda kahvaltılık getiren Minho hyungum vardı ona gülümseyerek günaydın dedim sonra durdum önüme baktım ve yine öyle olmuştu yine biz konuşmamıştık sadece susmuş ve ağlamıştık ve sanki bu bile çözüm olmuştu ama şimdi neden yanımda o yoktu neden tam bunları düşündüğüm sırada içeride ellerindeki iki adet kese kağıdının sıcaklığından bağırarak içeri giren bi Chan görmem bir oldu gözlerim parlamıştı arkasından içeri giren el ele Changmin ve Hyunin ikilisini görmeyi beklemiyordum ağzımdan çıkan "Neeğğğ" sesine engel olamadım bağırmamla herkes şaşırmıştı sanırım elimden kurtulmaları zaman alacaktı