Miłość ponad banan

Smutne życie karola

Karol Był zwykłym dzieciakiem z 7 klasy, ale wyróżniała go jedna rzecz... Miał rozdwojenie jaźni i przez pewien czas mógł być Karolem, a przez następny gorylem. Jego znajomi o tym wiedzieli, nazywali się Dilczek i Młodziutki, a kochali się z niego śmiać jak mało kto. Mówili: "poka jądra", czy "ssiesz kutasioraka", albo dawali mu banana i kazali mu go jeść, a gdy nie chciał tłumaczyli to tym, że pewnie nie umie go obrać.

Do szkoły chodził Krzysiu i naprawdę lubił Karola, ale mu o tym nie mówił. Może gdyby to powiedział wcześniej Karol nie popadłby w głęboką depresję przez samotność i nałóg bananowy (nie chciał jeść banana od Dilczka i młodziutkiego, bo próbował walczyć z tym nałogiem) i nigdy, by nawet nie pomyślał, że mata to dobry raper. Krzysiu w tej historii będzie miał znaczenie później.

Banany... tak wracając do Karola, to była rzecz którą kochał tak bardzo, że rodzice go prawie z domu wywalili, jak kupił tonę bananów nie wiedząc co to są pieniądze(warto wspomnieć, że miał wtedy 11 lat). Mata... Mata był jego ulubionym raperem, choć nie miał talentu i miał gówniane teksty Karol czuł się przy nim jak gangsta i zapominał o wszelkich bulach.

Karol gdyby opisać jego osobowość i wygląd, był tak jak było na początku powiedziane zwyczajnym nastolatkiem. Nie interesował się polityką, rzadko miał swoje zdanie na wiele tematów, a najczęściej nie miał wcale, nie interesowało go to, był agresywny, ale gdy nikt mu nie dokuczał mógł być szczęśliwy i miły, jednak nikt się o tym nie dowiedział. Z wyglądu miał czarne włosy, często ubierał się na czarno i nie wyróżniał się jakoś szczególnie od innych dzieci.

Krzysiu nie był jak Karol, miał własne zdanie na wiele tematów, nie wierzył we wszystko co zobaczył, był lubiany i spokojny, gdyby ktoś go obrażał nie przejmowałby się tym i by to zignorował. Z wyglądu miał blond włosy, ubierał się różnie, nie miał ulubionych ubrań.

To są właśnie nasi najważniejsi bohaterowie tej opowieści.