RobbiexRaoul

Part 3

Maatjes!!

Zo blij met de reacties op dit verhaal,
uberhoud heel blij met het verhaal zelf.

Zo leuk om een Robbie/Raoul ship te schrijven.

Veel leesplezier!

---

Robbie's pov:

Ik wordt wakker na een lange nacht. Al gauw komen de herinneringen van gisteren weer binnen. De blauwe plekken doen flink pijn en de snee boven mijn oog prikt aardig.

Ik voel een paniek aanval opkomen. Ik probeer rustig te ademen en me te concentreren op iets anders. Ik kijk om me heen naar de klok, de schilderijen aan de muur, de planten maar niks helpt. Mijn ademhaling wordt steeds onrustiger en ik voel tranen in mijn ogen prikken. Ik probeer ze weg te drukken.

De pijn wordt steeds erger en ik kan de tranen niet tegen houden. Ze stromen over mijn wangen.

Raoul's pov:

Ik wordt wakker van gedraai naast me. Langzaam open ik mijn ogen. Ik kijk naar de jongen naast me. Zijn borst gaat hevig op en neer en hij ademt onrustig. Ik zie de tranen over zijn wangen stromen. "Robbie.." Fluister ik zachtjes. Hij kijkt me aan en voordat ik het weet drukt hij zich dicht tegen me aan. Zijn hoofd tegen mijn borst.

Ik sla mijn armen om de jongen heen. En streel met mijn hand over zijn rug. "Stil maar, ik ben bij je.." Ik probeer de jongen gerust te stellen. Maar niks lijkt te helpen. Ik til zijn kin op met mijn hand zodat hij me aan kijkt. "Robbie, ik ben bij je. Jasper kan je nu niks meer doen. Je bent hier veilig." Fluister ik. Hij knikt.

Zijn adem wordt weer rustig en de tranen rollen minder snel over zijn wangen. Zachtjes streel ik met mijn hand over zijn wang. Zijn wang voelt zacht tegen mijn vingers. Een tijdje blijven we zo liggen. Dicht tegen elkaar aan. Het is stil, beiden zeggen we niks. Geen ongemakkelijke stilte, het voelt vertrouwd.

"Robbie, wat is er gisteren gebeurd?" Vraag ik voorzichtig. We gaan intussen rechtop zitten. Robbie is een tijdje stil. "Zal ik eerst anders een kopje thee maken?" Hij knikt. Ik sta op en loop naar de keuken. In mijn hoofd blijf ik maar raden naar wat er is gebeurd.

Als ik de woonkamer weer terug in kom zet ik de thee voor ons op tafel en ga terug naast Robbie zitten. Ik laat dit keer wat ruimte tussen ons. In de hoop dat hij zich op zijn gemak voelt.

"Ik..ik had gisteren besloten om Jasper te vertellen dat ik op jongens val.." Ik ben de enige die het weet. Het was al een grote stap om het mij te vertellen, laat staan iemand anders. Iemand met wie je samen woont.

"Toen ik het vertelde reageerde hij eerst niet. Ik dacht dat hij was geschrokken maar het wel oke vond.." Aan de manier waarop hij verteld kan ik al voorspellen waar dit heen gaat. "Hij werd boos, zij dat ik vies was. En hij niet met een Homo wilde samen wonen. Dat we geen vrienden meer waren.." Hij kijkt verdrietig voor zich uit. Ik weet niet goed wat ik moet zeggen.

"Hij werd zo boos dat hij..dat hij.. me ging slaan en schoppen. Toen raakte ik buiten bewustzijn. En toen ik bij kwam lag er een briefje met dat ik zo snel mogelijk weg moest en niet meer terug mag komen. Toen heb ik je dat berichtje gestuurd.." Ik laat een diepe zucht. Ik kijk naar de jongen naast me. Het maakt me kwaad dat er mensen zijn die hem zoveel pijn doen. Alleen omdat hij op jongens valt.

Ik leg een hand op zijn been. Beiden zitten we nog steeds in onze kleding van vanacht. Ik in mijn boxers en Robbie in zijn boxers en een shirt.

"Als ik die gast in mijn handen krijg dan.." Robbie onderbreekt mijn zin. "Niet doen.. Ik wil niet nog meer problemen.." Ik kijk naar de geschrokken jongen naast me en knik begrijpend. "Heb je nog veel pijn?" Vraag ik bezorgd wanneer ik naar de blauwe plekken verspreid over zijn lichaam kijk. "Beetje."

Robbie's pov:

Ik heb alles uitgelegd aan Raoul, hij reageerde gelukkig goed. We zitten nog steeds naast elkaar op de bank.

"Wat ga je tegen de jongens zeggen?" Vraagt Raoul. Ik kijk hem vragend aan. "Wat bedoel je?" "Nou je blauwe plekken.. Ze gaan geheid vragen wat er is gebeurd." Ik laat een diepe zucht. Daar had ik nog niet over na gedacht. Ik kan moeilijk vertellen dat ik in elkaar ben geslagen omdat ik gay ben..

"Misschien kan je zeggen dat er een meisje op straat werd lastig gevallen en je te hulp schoot?" Stelt Raoul voor.  Ik knik, veel beters kan ik nu ook niet bedenken. "En wat zeggen we wanneer ze ons samen zien aankomen?" Daar had ook Raoul nog niet over nagedacht. "We kunnen gewoon zeggen dat je bent blijven slapen, film avondje ofzo.." Ik knik instemmend.

"We moeten ons klaar maken, anders komen we nog te laat." Raoul staat op en loopt richting de hal. Ik kijk hem na. Het valt me nu pas op hor gespierd hij eigenlijk is. Niet zo denken Robbie, niet nu!

Ik loop naar de badkamer en ga me omkleden. Wanneer ik klaar ben en terug de woonkamer in loop zie ik dat Raoul aan het bellen is.
Ik vang vlagen op van het gesprek..

"Is het mogelijk?"

"En wat moet ik met de verzekering?"

"Wanneer wilt u een antwoord?"

Wanneer Raoul klaar is met bellen kijk ik hem nieuwsgierig aan. "Waar ging het over?" Hij kijkt op, en haalt zijn schouders op. "Niets belangrijks." Ik laat het voor nu gaan.

"Moeten we niet gaan?" Vraag ik. Hij kijkt verschrikt op. En pakt snel zijn jas. "Bijna vergeten, kom je?" Ik knik en loop achter hem aan naar de auto. Het is ongeveer een half uurtje rijden naar kantoor. "Kunnen we op de terug weg mijn auto ophalen?" Vraag ik.
"Ja isg, alleen lijkt het je een goed idee als je daar heen gaat?" Vraagt Raoul bezorgt. Ik haal mijn schouders op. "Heb je een beter idee?"

Even denken we beiden in stilte na. "Anders ga jij met mijn auto terug, dan haal ik die van jou op. Hoef je ook niet in de buurt van Jasper te komen.." Stelt Raoul voor. Ik knik. Dit lijkt me inderdaad een beter idee dan dat ik er zelf heen moet gaan.

Niet veel later komen we aan op kantoor. We lopen de trap op en samen het kantoor binnen. "Yo we zijn er!" Probeer ik zo vrolijk mogelijk te zeggen.

---

Alright!

Wat vinden jullie er tot nu toe van?

Wil dit verhaal echt gewoon heel lief maken🙈

Vergeet geen reactie achter te laten en om te stemmen!