[Janelle's POV]
It's been 3days.
3days bago kami huling nagusap ni Duane..
3days bago ko nakita ng muka niya
3days bago ko siya napanuod maglakad paalis
3days narin akong nagmumukmok sa kwarto ko.. I don't even eat,well breakfast or a piece of bread...then after that,wala na. Nawawalan na ko ng gana. I don't even go to school anymore. Ayokong makita si Duane. Ang sakit. Sobra. Minsan na nga lang ako magmahal....ganito pa.
I roll over from bed and turned on my phone. 3days ko na din itong hindi binubuksan.
50missed calls from Duane..20messages from Drei..15missed calls from Nina and 5messages from Jerwin and Angela.
Wala ako sa mood makipag usap kahit kanino.
Ilang beses akong sinubukan kausapin ng parents ko pero kahit isang salita hindi ko sila kinibo,dahil alam kong iiyak lang ako kapag kinwento ko kung anong nararamdaman ko.
Bigla kong naisip na walang mangyayari sakin kung andito lang ako sa bahay magdamag.
I changed my clothes and sneeked out of the house. Mabuti nalang at wala si Kuya. For sure nandun yung sa bahay ni ate Aika. Tulog yung parents ko kaya nakatakas agad ako palabas ng bahay ng walang paalam. Bahala na. I want to feel free today. No rules,empty mind,but with a broken heart.
Naglakad-lakad ako lang ako sa labas,pinagtitinginan narin ako ng mga lalaki. For the first time...for the first time ko kasing magsuot ng ganitong damit. Yung girly talaga and slight bad girl type.
Sa sobrang lutang ko,hindi ko namalayan na nandito na pala ako sa park. Umupo nalang muna ako sa bench. Ano naman kaya gagawin ko dito? Tsk. Dapat pala nagtaxi nalang ako papuntang club.
I pull out my phone from my pocket and put on my earphones.
habang nagpapatugtog ng music,nagulat ako ng biglang may tumabi sakin sa bench. Napalingon nalang ako bigla.
Me:"Parang kilala kita."
Tinitignan niya lang ako at nakangiti. Bigla siyang naglabas ng panyo at pinunasan yung muka ko. I didn't notice na kanina pa pala ako umiiyak habang nakikinig sa music
May kamuka yung panyong nilabas niya kaya napasigaw nalang ako bigla
Me:"Aean!!!"
Aean:"Akala ko hindi mo na ko makikilala eh. Anong ginagawa mo dito?Bakit umiiyak ka? May humahabol nanaman ba sayo?"
Me:"Wala ah. May iniisip lang ako"
Aean:"Broken hearted ka siguro"
Me:"Good guess"
Aean:"What happened?"
Me:"Wag na. Iiyak lang lalo ako"
Aean:"Dali na. Malay mo makatulong ako"
Me:"*sigh* fine.."
Umusog siya palapit sakin para makakinig siya ng maayos
Me:"Yung boyfriend ko..he's leaving.."
Lumaki nalang bigla mata niya.
Aean:"Why?"
Me:"Kailangan niyang mag-aral sa ibang bansa. Pero saglit lang naman"
Aean:"Oh?Saglit lang naman pala eh! Ilang weeks?"
Me:"5months ata? Ewan. Basta months"
Aean:"Ahh months pala. Bakit ka malungkot? Wala namang masama sa long distance relationship ah"
