Ağır

Giriş

19 Aralık 2021  22.30

Sarıyer/İstanbul

Genç adam ilgiyle sandalyeye bağlanmış avına bakıyordu.Sandalyedeki adam bitkin ve yaralıydı.Kana bulanmış krem gömleğinden gözüktüğü kadarıyla karnında açık bir yarası vardı.Gelişi güzel sıyrılmış gömleğinin arkasından gözüken kolları ise yara içindeydi .Başına aldığı darbelerden hafif öne eğilmiş ve katiline teslim olmuştu.

Ömer keyifle bir süre daha izledi avını.Bu Cemal denen pisliği avucuna almak için çok beklemişti.Nihayet intikam günü gelmişti.Sigarasindan son bir nefes çekti ve Cemal'e iyice yaklaştı.Şimdi bir nefes kadar yakındı ona.Kafasını yavaşça kaldırdı.

"Şimdi seni benden kim kurtaracak Cemal?" Keyifle sordu bu soruyu Ömer.Cemal'in ailesinden kimseyi sağ bırakmamıştı.Ona bunu hatırlatmak istiyordu. Hem Cemal bugüne kadar yaptığı her pisliği yaşamak için yapmıştı.Şimdi ölümle arasındaki tek engel bizzat azrailiydi.

Cemal acıdan kararmış gözlerini Ömer'e dikti.Zorlukla ağzını açtı.Cemal'in son bir kozu kalmıştı.Tek kurşunu vardı ve bunu Ömer'in tam kalbine saplamak istiyordu.Aksi halde avcı onu paramparça edecekti.

Avcıyı çok iyi tanıyordu Cemal.Acımasız, tahammülsüz, soğuk, psikopat... Yaşamak istiyorsa onu oyalamak önüne birkaç parça yem atmak zorundaydı.

Ömer ise avının düşündüklerinin hiç farkında değildi.Saldırı pozisyonu almış bir aslan gibiydi.Avını parçalamak için dakikalar, saniyeler sayıyordu.Silahını çıkardı ve Cemal'in kafasına dayadı. Hafif eğildi.Tetiğ çekerken gözlerinin içine bakmak istiyordu.

"Eğer beni şimdi öldürürsen kız kardeşini asla bulamazsın Ömer"

Ömer dakikanın onda biri kadar durakladı.Sonra sinsice gülümsedi.

"Benim bir tane kardeşim var.Oda şu an benden haber bekliyor.Birazdan onu arayacağım ve bir şerefsizi geberttiğimi söyliyeceğim."dedi

Cemal güçlü bir kahkaha attı.Yüz ifadesi kendine o kadar güvenliydi ki Ömer duraksadı.

"Haberin yok mu gerçekten?Ben hep bilmezden geldiğini düşünürdüm.Ya da kızın sizi istemediğini' dalga geçiyordu Cemal.Bal gibi biliyordu haberleri olmadığını, hatta haberleri olmamasını o sağlamıştı.O kız Çakırlar'a karşı en büyük kozuydu.

Cemal'in bilmediğiyse Ömer'in etrafında dönen şeylerin farkında olmayacak kadar aptal bir adam olmadığıydı.

Ömer elindeki silahın kabzasıyla adamın yanağına vurdu.

"Ne geveliyorsun düzgün anlat" dedi.
Cemal keyifle yerinde kıpırdandı.

"Annen kız kardeşini sizin yanınızda heba olmasın diye saklamış işte neyini anlamadın?"

Ömer son derece mantıklı bir insandı.Bir süredir şüphelendiği bir durumu düşmanından duymak onu huzursuz etmişti.Ama Cemal'in bir şeyler bildiği barizdi.Bildiklerini söylemeden ölmeyecekti.

Silahını kuvvetli bir şekilde Cemal'in kafasına geçirdi.Arkasını dönerek,Erdeme seslendi.

"Erdem dursun bu böyle.Bir şey isterse vermeyin"dedi

Erdem yavaşça kafasını salladı.
"Emredersiniz Ömer bey"dedi.
Ömer dışarı çıktı ve bir sigara yaktı.Annesini düşündü.Kardesini onlardan saklamak tam annesine göre bir hareketti.

Annesi ve babasının hiçbir zaman mutlu bir evliliği olmamıştı.Annesi Betül babası Murat'a deliler gibi aşıktı.Fakat babasının hayatında aşk dahil hiçbir duyguya yer yoktu. Buda annesinin zamanla delirmesine neden olmuştu.Ilk önce Murat'ın illegal işlerine kafayı takmış ve  babasını polise yakalatacak kadar ileri gitmişti. Murat'ın bu işten sıyrılmasıyla da onu öldürmeyi denemişti.Buda boşanmalarına neden olmuş ve Betül'ü daha da delirtmişti.Boşandıktan sonra da ne Ömer'i ne kardeşi Ali'yi görmek istemiş ve 2 yıl önce ölene kadar yalnız bir hayat yaşamıştı.En azından Ömer bu kadarını hatırlıyordu.

Olabilir miydi peki?Ömer'in annesi bunca yıl saklayabilir miydi böyle bir sırrı?Ömer bilmiyordu.35 yıllık yaşamında hayatta her şeyin mümkün olduğu en acı şekilde öğrenmişti.

Ağrıyan başını ovarak kafasını gökyüzüne çevirdi.Ne olursa olsun bu mevzuyu çözecekti.