Omuzlarıma konan hırkayla sıçradım.Samet'i vuran adam- ki adının Ali olduğunu öğrenmiştim- üzerime hırkayı bıraktıktan sonra eski yerine yanıma oturdu.
Uzun bir süredir kollarımı bedenime sarmış,oturuyordum.Üşüdüğümü düşünmüş olmalıydı.Oysa ben ne yaptığımın hissettiğim farkında değildim.Sadece düşünüyordum.
Yıllarca beni kimsesizliğe mahkum eden annemi düşünüyordum.Hergün aile hayalleri kurdurmustu bana.Zaten sahip olduğum bir şeyin hayaliyle yaşamıştım ben.Ama niye ,niye yapmıştı bunu bana,öz kızına?
"Ceyda bak biliyorum konuşmak istemiyorsun hatta belki inanmıyorsun bize ama böyle oturarak bu meseleyi çözemeyiz." Dedi Ali.
Bunu üçüncü söyleyişi miydi?Kaç dakika geçmişti bilmiyorum.Ama geçen süre Ali'nin canını sıkmaya yetmiş olmalıydı.
Nihayet kendimi zorda olsa ona döndürdüm.Gözüm Ömer'in az önce masaya bıraktığı DNA test sonucuna takıldı.Gözlerimi ordan çekmeden dudaklarımı kıpırdattım.
"Neden"dedim.Ağzımdan sadece bu kelime çıkabilmişti.
Ali Sıkkınca bir nefes verip,bana biraz daha yaklaştı.Cebinden bir dal sigara çıkardı yaktı.
"Bilmiyorum .Muhtemelen seninle ya da bizimle ilgili bile değil.Babam annemden ayrıldığı için pişman olsun diye yapmıştır.Tam onluk hareket zaten aminakoyayim"
"Babam?"bu kelimeye sahiplik eki koymak ne kadarda zordu.
"Vefat etti.6 ay olacak iki gün sonra"Yine sıkıntılı bir nefes. Ali'nin yüzüne baktım.Bu cümleyi kurmak onun için zor olmuş muydu? Yüzünden hiçbir şey anlaşılmıyordu.
Babamla hiçbir zaman tanışamayacaktım.Bu gerçek bir kere daha yüzüme çarpılmıştı.
"Sana dediğim işi halletmemissin."Ömer sıkıntılı bir şekilde içeri girdi.Ne ara dışarı çıkmıştı ki o?
"Bu akşam başka bir işi hallettim abi"dedi Ali.Gözleri doğrudan beni gösteriyordu.
Ömer'in gözleri bana çevrildi.
"Daha iyi hissediyorsan konuşalım."dedi Kafamı sallayarak onayladım.
Ömer karşımdaki koltuğa sakince oturdu.Sonra bana döndü."Bak Ceyda kimse olayların bu noktaya gelmesini istemezdi.Senin için daha zor farkındayım.Ama yıllardır uzakta olsak ta biz bir aileyiz." Bir nefeste söylemişti.Biraz durarak tepkime bakti.Devam etmek için benden bir tepki bekliyordu ama ben ona hiç yardımcı olmuyordum.Heykel gibi duruyordum.
Benden cevap gelmeyeceğini anlayınca büyük ellerini uzatarak ellerimi tuttu,ellerimi sıcak avuçları arasına sıkıca hapsetti.
Farkli bir havası vardı Ömer'in. Çok yakışıklı değildi.Esmer ,kalıplı,kirli sakallı Türk erkeklerinin onda dokuzuna benziyordu.Ama onda onu çekici yapan bir şey vardı.
" Ve elbette senin yerinde ailenin yanı"
Şaşkınlıkla ona döndüm.Onlarla kalmamı mı istiyordu?Niye ki 23 yıldır birbirini tanımayan üç insan neden beraber yaşamalıydı?
"Ben bilmiyorum.."diyebildim sadece.
"Seni anlıyorum.En azından anlamaya çalışıyorum.Ama burada bizimle olman kaybettiğimiz vakti telafi edebilmemiz için en doğrusu güven bana."Ömer davranışları ilk geldiğimdeki soğuk ifadesine nazaran yumusamıştı.
Hiç tanımadığım ve muhtemelen tehlikeli insanlarla yaşama kararı almak üzereydim.Şu an tam olarak onları reddetmem gereken noktadaydık.
"Benim zamana ihtiyacım var"
Ali sıkıntılı bir nefes verdi.Onlarla kalmak istemediğim için beni de vurur muydu? Şu an her ne kadar sakin gözükse de birkaç saat önce birini vurmuştu.
"Ceyda sen yanlış anladın.Bu bir teklif değil."diyen Ali'ye döndüm.
Teklif değil de ne demekti?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ağır
ChickLit"Sevgili Anna, en güvendiğin insanlardan kötülük görüp üzülmen güçsüz biri olduğun anlamına gelmez. Fizik kurallarına göre; sırtını dayadığın bir nesne birdenbire giderse sen de o yöne doğru devrilirsin. Yani bunun güçsüzlükle alakası yok." Kitabı y...
