imagine the Regulus A. Black

𝒊 𝒋𝒖𝒔𝒕 𝒘𝒂𝒏𝒕 𝒕𝒉𝒆𝒎 𝒕𝒐 𝒍𝒐𝒗𝒆 𝒎𝒆

|çeviri|

Arkadaşlarınızla olan ilişkinizden hiç bahsetmediniz. Ne zaman ayrılacağınızı hiç sormadılar, planlarınız olduğunu söylediler, sizi koridorlarda el ele gördüklerinde, yüzünüzde parlak bir gülümseme parıldadığında size yaklaşmadılar. Ama kırgınlığı gördün.

Sirius'un adı yanlışlıkla dudaklarınızdan geçtiğinde dişlerini sıktığını gördünüz.

Avluda seni yanında gördüğünde Remus'un gözlerinin düştüğünü gördün.

Kendine almadığını bildiği yeni mücevherlerini ve elbiselerini ona gösterdiğinde James'in sahte gülümsemesini gördün.

Onunla buluşmak için yurttan çıkarken kızların onaylamayan fısıltılarını duydun.

Her seferinde kalbini kırdı. Aşkınız hakkında suçluluk duymadan özgürce konuşabilmeyi, onu haftalık oyun gecelerinize götürmeyi, Noel'de Hogsmeade'e herkesle birlikte gidip kaymak birası alıp kirpiklerinize kar taneleri yapışırken kıkırdamayı dilediniz.

O topluluğu onunla paylaşmak istedin. Ama Regulus'u bunların hepsinden daha çok sevdin.

Uzun bir haftanın sonunda ince parmaklarının ağrıyan kaslarınızı nasıl yatıştırdığı, yumuşak dudaklarının sizinkilerde nasıl hissettiği, sizinle asla nazik bir ses tonundan başka bir şeyle konuşmadığı, gözlerinin size bu kadar çok bakması. Eriyebileceğini düşündüğün hayranlık. Bu senin için arkadaşlarının sunabileceğinden çok daha fazlasıydı.

Onları sevdin, varlığının her bir parçasıyla onları çok sevdin, ama onlar senin Regulus'unla karşılaştırılamazlardı.

"Bugün ne yapıyorsun Bayan Y/N?"

James, Gryffindor yurt merdivenlerinden aşağı inerken, günü onunla ve çocuklarla geçirmenizi istemeye hazırlanırken yüzünde bir gülümsemeyle sordu. Kızlar Hogsmeade'de alışveriş yapıyorlardı, sabahın erken saatlerinde bu daveti çoktan reddetmiştin.

"Reg ile planlarım var James."

Dudağının içini çiğnerken yüzünde suçlu bir gülümseme ile söyledin.
James onun hakkında hafifçe konuşabildiğiniz tek kişiydi, genç Black'e karşı duygularını sizin iyiliğiniz için kenara itebilecek tek kişiydi, ama o zaman bile neredeyse hiç yoktu.

Sirius ve Remus'un onun arkasından merdivenlerden indiğini farketmemiştin.

"Günü küçük kardeşimle geçirmek mi?" diye sordu Sirius.

Sesi keskindi. Başını salladın. Ortak salondaki kanepeye dahada batmak ve çatışmadan kaçmak için çok çabalıyordun.

"Senin neyin var Y/N?" diye bağırdı, sesi alçaldı, dişlerini o kadar sert bir şekilde birbirine bastırdı ki, kırılabileceğinden endişelendin.
"Sirius!" James arkadaşının omzunu hafifçe iterek azarladı.

"Hayır, biliyor musun? Bundan çok sıkıldım. Sen pervasız ve aptal olurken, aptal hislerin uğruna ağzımı kapalı tutmaktan bıktım!"

"Neden bahsettiğin hakkında hiçbir fikrin yok seni aptal!"

Kanepede battığın pozisyondan kalktın, saklanma ve görmezden gelme bitmişti.

"Elbette yaparım! Küçük kardeşim büyüleyici gülümsemesi ve boş sözleriyle seni kazandı ve bundan bıktım! O sevmeyi beceremiyor!"

Kızdın.

"Merlin, o kadar aptalsın ki önünde ne olduğunu bile göremiyorsun!" diye bağırdı Sirius, elleri saçlarında ve yüzünde gezinirken onları hayal kırıklığı içinde savurdu. Remus elini Sirius'un omzuna koydu.