_វីឡាចន_
ជីមីនបានយកជុងហ្គុកមកដល់ផ្ទះភ្លាមលោកស្រីនិងជេហូបបានចេញមកជួយគ្នាយា៉ងម្នីម្នារៀងខ្លួនពិសេសពេលជុងហ្គុកសន្លប់បែបនេះទៀត។
មិនបង្អង់យូរឡើយជីមីនបានបីជុងហ្គុកទៅបន្ទប់របស់រាងតូចហើយដាក់រាងតូចឲ្យគេងយឺតៗ ហើយលើកដៃស្ទាបថ្នាក់ជុងមើលវាក្តៅណាស់
"អ្នកមា៉ក់ ជេហូបខ្ញុំផ្ងើរជុងហ្គុកផងណា បងទៅយកថ្នាំនិងទឹកមកជួតខ្លួនឲ្យគេសិន"ជីមីនបានទៅយកថ្នាំ និងទឹកមួយចានដែកជាមួយនិងកន្សែងប្រញាប់យកទៅ
"ជីមីនកូនទៅសម្រាកទៅទុកឲ្យមា៉ក់ជាអ្នក មើលកូនជុងក៏ បានណាកូន"អ្នកស្រីចនឃើញជីមីននៅជូតខ្លួនឲ្យជុងហើយនៅមើលជុងរហូតគាត់ខ្លាចកូនកូនគាត់ឈឺម្នាក់ទៀត
ផ្លាស់ខោអាវ ជួតខ្លួន គឺជីមីន ជាអ្នកធ្វើទាំងអស់នោះឯង គេមិនឲ្យអ្នកមា៉ក់គេជួយទេ សុំជាអ្នកធ្វើខ្លួនឯង។
គេមិនគេងទេគឺនៅមើលមុខមនុស្សដែលកំពុងគេងនោះពេលនេះវាគឺទាលភ្លឺហើយ កម្តៅរបស់ជុងក៏ថយចុះដែល ។
_ព្រឹក_
នាលពេលព្រឹកជីមីនមិនបាននៅមើលជុងហ្គុកទេគឺប្រញាប់ទៅធ្វើការដោយសារម្សិលមិញគេចេញមកមុខទើបបន្យាមកពេលព្រឹកវិញនេះឯង។
ពេលជុងហ្គុកគេក្រោកហើយគេមានអារម្មណ៍ជីមីននៅមើលគេតែហេតុអីក្រោកឡើងមិនមានជីមីនទៅវិញ។
"ទើបកតែម៉ោង៦:៤២នាទីសោះគាត់មិនទាន់ទៅធ្វើការផង ហេតុអីមិនមកមើលខ្ញុំពិតជាអាក្រក់ណាស់គ្មាន.។ល។.."ជុងហ្គុកនៅតែជីបអូចៗនៅនឹងតែគេបានចូលទៅងូតទឹកហើយមាត់របស់គេក៏មិនបញ្ឈប់ពីការជីបអូចៗនេះដែល ក្នុងចិត្តគឺគិតថាជីមីនច្បាស់ជាកំពុងនៅមើលគេមិនខានតែអ្វីៗផ្ទុយទាំងស្រុះអ្នកមិនអន់ចិត្តនោះថាទៅមើល
"ជុងហ្គុកកូនមកញុំាបាយមក ហើយចាំញុំាថ្នាំ "អ្នកស្រីចនបានក្រោកតឹងពីប្រលឹមមកចម្អិនអារហារគាប់ជួនជីមីនចេញទៅក្រុមហ៊ុនល្មមទើបគាត់ដឹង ពីរឿង តែវាមានចម្ងល់ណាស់
"មា៉ក់ អ្នកណាអ្នកផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់ខ្ញុំទៅ"ជុងហ្គុកនិងមា៉ក់គេចាប់ផ្តើមញុំាបាយហើយជុងហ្គុកក៏សួរឡើង
