ეიოოოოო.... ☀️
////////////
საწყენია, რომ ასეთი ტუჩებიდან მხოლოდ ცუდ სიტყვებს ვისმენ..
მისი სიტყვები გონებაში ზარივით ჩამესმა. რა ჯანდაბაა ის სულ შეიშალა? ჯონგუკის სხეული ისე ძლიერად მაკრავდა მაგიდაზე მის თითეულ დეტალს საკუთარივით შევიგრძნობდი. მისი სახე კი იმდენად ახლოს იყო ვინმეს, რომ დავენახეთ იფიქრებდა, რომ თითქოს ერთმანეთის საკოცნელად ვიწვდით.
სანახაობამ გულის რევის შეგრძნება დამიტოვა. კიდევ ერთხელ გავიბრძოლე მის ქვეშ მომწყდეულმა, რომ ეს უთავმოყვარეო ლეში როგორმე მომეცილებინა კანიდან და ძლიერად მოქცეული მარწუხებისგან გავთავისუფლებულიყავი.
მძულდა მისი თითეული მსგავსი შეხება. მძულდა მისი ტუჩები, რომლიდანაც ასეთი მახინჯი სიტყვები ამოსდიოდა. მძულდა ჯონგუკი. მძულდა მისი მრისხანე გამოხედვა, რომელშიც კიდევ რაღაც მზაკვრული იმალებოდა. ყველაზე საზიზღარი ადამიანი იყო მათ შორის ვისაც კი ვიცნობდი. მწყობრიდან გამოვყავდი, რადგან ვიცოდი, მასაც როგორ ძალიან ვძულდი, როგორ ვერ მიტანდა მაგრამ ამას რანაირად ახერხებდა მისი არ მესმოდა. იმის გამო, რომ გავემწარებინე როგორ შეეძლო ასე ინტიმურად შეხებოდა მისთვის აუტანელ ადამაინს. ასე ახლოს და ასე ინტენსიურად.
რატომ არ შეუძლია უბრალოდ დამარტყას როგორც წესია. როგორც ნამდვილ მამაკაცს შეეფერება. მაგრამ არა! ის ნამდვილად არაა კაცი. ის უბრალოდ ლაჩარია. ახლა კი მისი საუბარიდან გამომდინარე იმ აზრამდეც კი მივედი, რომ ამავდროულად პიდარასტიცაა. წყეული პიდარასტი, რომელიც ცდილობს ყველასგან მიფარებულად მიმიმწყვდიოს კუთხეში და ასე სექსუალურად შემავიწროოს. ამის უფლებას არ მივცემდი.
ფეხი როგორღაც მის ფეხებს შორის მომიხვდა. სწრაფად მოვხარე და რაც შემეძლო და რის საშუალებასაც მაძლევდა მჭიდრო კავშივრი მთელი ძალით ფეხებს შორის ვუთავაზე მუხლი. ჯონგუკმა ცხოველივით დაიღმუვლა. ჯერ თვალები გაუფართოვდა მოულოდნელობისგან, შემდეგ თვალის გუგები აატრიალა, ბოლოს კი ძლიერად დახუჭა ტკივილისგან და მაჯებზე შეკრული ხელები გამიშვა. მომშორდა, გასწორდა, ხელები უბეზე დაილადა და კედელს მიეყრდნო.
