Eşcinsellik Bir Seçim Değildir (Lezbiyen)

-4-

1 saatlik antrenmandan sonra eşyalarımı toplayıp soyunma odasına gitmeye başladım. Bir şeylerle uğraşmak düşüncelerimin de bir süreliğine susmasını sağlamıştı. Güzel bir duştan sonra eve gidip ölene kadar uyuyacaktım. En azından planım böyle...

Bugün farketmiştim ki bu 1 saat her zamankinden daha çabuk geçmişti. İnanın hoşlandığınız kişiyle aynı ortamdayken saatler saniyeye dönüşüyor. Sanırım ilk defa böyle yoğun duygulara hapsoluyordu bedenim. Yoğun ve yanlış duygular... Gerçi sizi mutlu ediyorsa bazı şeylerin yanlış olmasının ne anlamı var ki? Ya da yanlış ve doğru kavramını insanların görüşleri mi belirliyordu? Bu soruların cevaplarını fazlasıyla istiyordum ve sanırım bazı şeyleri yaşayarak öğrenecektim. Soyunma odasına girerken modayla ilgili konuşan Lydia ve Mercedes'in konuşmalarını duydum. Odaya girdiğimi görünce dikkatlerini benim üzerime yoğunlaştırarak dikkatimi çekmeyi başardılar. Göz göze geldiğimizde Lydia neşeli bir tavırla:

- Bugün çok suskunsun Mia. Senden beklenmeyen bir şey bu biliyorsun.

Mercedes Lydia'yı onaylarcasına kafasını salladı:

- Bu şaşkın bakışlar bana çok tanıdık geliyor. Küçük tavşan aşık mı oldu yoksa?

Hadi ama bu kadar mı belli ediyordum? Yanaklarımın kızardığını şimdiden hissedebiliyorum:

- Sadece biraz yorgunum kızlar. Suskunluğuma aşktan daha iyi sebepler aramalısınız. Aşk ve ben, beyaz ve siyah kadar zıt şeyler biliyorsunuz.

Yüzüme basit bir gülümseme yerleştirerek arka alandaki duş kısmına yöneldim. Odanın kalabalık olmaması beni şaşırtmıştı.

♧☆ ◇

Duşta ne kadar zaman harcadığımı bilmiyorum ama verdiği bu rahatlığa fazlasıyla değerdi. Üstümü hemen giyip saçımı topuz yaptım. Duş bölümünden çıktığımda sanırım planlasam bile yapamayacağım bir şey oldu. Clara -adını Lydia sayesinde öğrenebilmiştim- çantasını toparlıyordu. Beni görünce gözlerini kısarak gülümsedi. Tanrım, böyle ne kadar da çekici oluyordu... Sandalyelere yönelirken gözlerim hala ondaydı. BENİ TANIMIYORDU AMA BANA GÜLÜMSEMİŞTİ.

Oturduğum yerde öylece muhteşem yüz hatlarına dalmıştım. Kendime geldiğimde farketmemesi için dua etmeye başladım. Hoşlantı ne garip bir şey. Bir yanım odada kalmak istiyorken diğer yanım odadan kaçmam konusunda ısrar ediyordu. Yüzümün renginin kırmızıya yeni bir ton kattığına eminim. Derin bir nefes alarak yerimden kalktım ve kapıya yöneldim. Gözlerinin benim üstümde olduğunu düşünmek bile titrememe sebep oluyordu. Kapıya yaklaştığımda kurtulmak üzere olduğumu düşünerek kapı kolunu indirdim. Ardından bunu iki üç kere felan yaptım. Dünya'nın en şansız insanları yarışması olsa kesinlikle dereceye girerdim. Kilitli kalmıştık.