Ahtohallan Siren is lost.
She got no parents and live as a normal girl. A plain one. However, one accidental incident changes everthing. Even the way her life flows. Especially when she learned that she has an ability and had freed an evil deity tha...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
unknown words info. günaydin - good morning güle - bye merkada - street market
-- "Günaydin, Teman! The usual, please." The moment I stop in front of the fruit stall, a smile immediately appeared on his lips. Nanatili na lang din ang ngiti sa labi ko habang nagtitingin-tingin nang mga paninda niyang prutas.
"Günaydin. Saan ka na naman lalarga ngayon, Siren? Awyn panick the last time when she didn't found you in your house," he said, shaking his head a bit that made me laugh.
Itinuro ko muna ang ubas na nagustuhan ko na agad niyang ibinalot at inilagay sa isang supot. Ang palagi ko lang naman kasing binibili sa kaniya ay mansanas na berde. Unlike any other fruits, the green apple is sweet and juicy. Just enough for my liking.
"Sa lawa lang. Lalangoy muna ako at naiinitan na naman ang balat ko," sagot ko sa nauna niyang tinanong.
I paid for the fruits and he gave me what I bought. Nang silipin ko pa iyon ay napailing na lang ako nang makitang dinagdagan niya ng dalawa pang mansanas ang binili ko. Sa huli ay inilagay ko na lamang ang supot na dala kong basket.
"May talon naman malapit sa inyo, hindi ba? Why not there?" With what he asked, I smiled gently and shook my head.
"I love the lake more than the fall near my house. Saka mas malaki ang lawa kaysa roon. Sige, mauna na ako. Good luck sa paninda mo!" I sprinted away from his stall. Kumaway lang din naman ito sa akin bago ako tuluyang makaalis.
With a smile on my lips, I greeted everyone on my way to the Luminous Lake. Nymphs on my age even talk to me for a bit before letting me go. Nang ilang kilometro na lang ang layo ko sa lawa ay mas binilisan ko na ang paglalakad ko.
The trees that is surrounding the whole DarkMoon Wood Village is shielding me from the rays of the sun. Iba't ibang klase rin ng mga bulaklak ang nadadaanan ko na alam kong sa gabi ay sobrang ganda tignan. Flowers in our village, or flowers in the whole Seranova Forest always lit up at night. Imbes na buwan o mga bituin ang nag-iilaw sa dinadaanan namin kapag gabi ay nagiging bulaklak iyon sa huli. Sa sobrang tayog din naman kasi ng mga puno sa loob ng kagubatan ay nahihirapan na ang ilaw na nagmumula sa kalangitan na pumasok.
Besides, the flowers are enticing. Parang nasa loob ng paraiso ang mga napapaligiran ng mga ito. Isang napakagandang paraiso.
"Siren."
"Ahh!" tili ko sa gulat. Agad-agad kong nasapo ang dibdib ko at nang lingunin ang pinanggalingan ng boses ay muntik na akong maiyak. "Ano ba, Zerah! You scared me!" maktol ko sa babaeng agad na natawa sa akin.
"You just didn't notice me," she wisely uttered. Her yellow eyes shone in glee. Nang lumabas ito sa pinagtataguan ay roon ko nakita ang buo niyang kabuoan.
