Po śniadaniu każdy poszedł w swoją stronę Mavra na praktyki medycyny w śmierdnicy gdzie opatrywała rannych kadetów sztuk walki pod nadzorem Akry, arcymistrza wymyślania nowych alchemików czy tworzenia wywarów leczniczych. Aeron skierował się na kolejne próby swojej siły u prawej ręki króla - Kasana, Nox do swojej mistrzyni strategii - Rakishy - lewej ręki króla, a Isrę oddelegowano do lasu na ćwiczenia asasyńskie pod okiem najlepszego "cienia" w całym królestwie - Yeleny.
-No dalej! Wczujcie się w to, zwiążcie się z energią świata, stańcie się niewidzialni. Nie chcę widzieć biegających sylwetek tylko ich cienie, już już raz dwa! Niech wasze znaki was zasłonią. Macie stać się energią a nie ją wykorzystywać! Jeśli kolejne pokolenie Cieni będzie wyglądać właśnie tak to królestwo umrze szybciej niż biega Isra. A właśnie gdzie ona jest?
Wszyscy zdyszani zaczęli rozglądać się wokół siebie, po Isrie nie było nawet śladu. Nieoczekiwanie Yelena wybuchła gromkim śmiechem.
-Świetne! Naprawdę wspaniałe! Właśnie oto mi chodzi, tym się macie stać. To ja, właśnie ja mam Was nie zauważyć. Isra wyłoń się proszę.
Yelena lekko się uśmiechnęła. Na raz wszyscy obrócili się do jednego drzewa zza którego wyłoniła się Isra.
- Akuku - zaśmiała się Ir
- Brawo, bra - wo. Właśnie tak to ma wyglądać, znakomity pokaz cienia. Przez chwilę nawet ja nie wiedziałam gdzie jesteś.
Wszyscy kadeci zmarkotnieli. Zawsze było Isra to świetnie zrobiła, Isra tamto najlepiej pokazała. Zaczynało ich to trochę męczyć, niemniej jednak nauczyciele mieli rację. Isra od zawsze starała się wspiąć na najwyższe szczeble kariery wojskowej. Trafiła do wojska w wieku czterech lat, trzy lata wcześniej niż przeciętny kadet. Szkoliła się ze starszymi i odbiło się to na jej psychice. Była zaciekła i umiała walczyć o swoje a równocześnie potrafiła rozśmieszyć każdego, dzięki tej zdolności reszta asasynów z jej roku nie umiała dąsać się na nią dłużej niż parę godzin.
