Pera Palas'ta Gece Yarısı

Zaman?

Yanıma geldi,elini uzattı ve sadece "Halit." dedi.Neden bilmiyorum ama bu aynı zamana bile ait olmadığımız adam beni heyecanlandırmıştı.Yeşile kaçan gözleri,dik duruşu ve yüzündeki gülümseme çok etkileyiciydi.Bu benim gibi bir sürü kadının ilgisini çekiyor olmalıydı,üstünde fazla durmadım.

"Şimdilik bir işim var.Sizi sonra nerede bulurum?"diye sordum.Tanışmak isteyen oydu,hoşuma da gitmişti.Neden konuşmak istemeyeyim yani değil mi?Hayatımda bir defa 1919'a geliyorum sonuçta.

"Hemen yanda ki 'Garden Bar'.Ne zaman istersen orada olurum.Orada değilsem,Pera Palas'ta olurum."dedi."Peki ben sizi nerede bulurum?"

Bilmem demek geldi içimden.Nerede bulur beni?Ben de bilmiyorum desem ne derdi?Burada olurdum sanırım,yoksa olmaz mıydım?Hemen gider miydim?Yok artık!Gitmem buradan,kimse kusura bakmasın.

"Burada bulursun,Pera Palas'ta."dedim.

"Peki,hoşçakalın."dedi ve tekrar gülümsedi.İçim ısınmıştı,midemde ne olduğunu bile bilmediğim bir his vardı ve sanki bir şeyler uçuyordu.Kalbim de hoş ama hafif sancılı bir ağrı vardı.Halit'in yanından ayrılıp Esra'ya doğru koştum.Agatha'nın yanından ayrılmış,boş bir masada bir şeyler içiyordu.

"Agatha nerede?"

"Uzun hikaye.."diye yanıt verdi.

"Abla bir çocukla tanışmışım var ya..Geldi yanıma adını söyledi,sonr-"

"NERDESİNİZ SİZ!"diye bağıran bir ses duydum.Kafamı çevirdiğimde Ahmet abi oradaydı,kinle baktım.Sorduğum halde,zaman yolculuğu hakkında hiç bir şey söylememişti,üstelik şimdi kasıtlı olarak buraya geldiğimizi söylüyordu.

"Aaa Ahmet abi!Hayal değil mi bu?"Tostun içinde ne vardı?Doğru söyle bak.Benim kafa gitti çünkü"dedi Esra hafif sırıtarak.

"Hayır canım ablacım,hayal falan değil.Biz yanlışlıkla bu küçücük anahtar yüzünden zamanda yolculuk yapıp 1919'a geldik.Sevgili Ahmet abiciğimizde bunu bilmesine rağmen hiç sesini çıkarmadı,şimdi de gelmiş artistlik taslıyor.Neden biliyor musun?Çünkü bizi sırf annesi,babası ölü olduğu için ezik ve sakar olan pembe dizi kızlarından sanıyor,kendimizi ezdireceğimizi düşünüyor."dedim.Tamamen patlamış olduğumun farkındaydım ama Ahmet abi denilen kişi,kendini patron sanıyordu ve bu benim canımı sıkmaya başladı.

Esra başını gururla kaldırdığında yüzünde "ben yetiştirdim" ifadesi vardı,aramızda sadece iki yaş olmasına rağmen.Ahmet abi sustu,sadece başını hareket ettirerek peşinden gitmemizi söyledi.411 numaralı odaya vardığımızda Ahmet abi olanların hepsini anlattı.Bu gerçekten heyecan vericiydi ve beklediğim kadar basit değildi.Yapacağımız küçücük bir hata zamanın dengesiyle oynayabilirdi ve biz bu hatayı fark etmeden yapabilirdik.

"Tamam,anladım sayılır.Ama şimdi n'apıyoruz?"diye sordu Esra.Haklıydı,ne yapacağımız hakkında hiç bir fikrimiz yoktu.

"Aşağı inin,vakit geçirin.12 gibi döneceğiz."dedi Ahmet abi.Emir vermesine tepki verecektim ama abartı olur diye hiç bir şey demeden balo salonuna indim.

Bir masaya oturup ikram edilenlerden içmeye başladım.Esra yanıma gelip bir şeyler yedi.

"Esra,boğulacaksın!Yavaş yer misin?"dedim gülerek.

"Haklısın."deyip masadan kalktı.O sırada az önce gördüğüm yakışıklı,karizmatik,uzun boylu adam geldi,Halit.

"Merhaba!"dedi gülümseyerek.O sırada arkadan Esra'nın birkaç askerin masasına oturduğunu gördüm ama pek umursamadım.

"Merhaba."dedim gülümsemesine karşılık vererek.

"Sizi daha önce hiç buralarda görmedim,başka bir yerlerden mi geliyorsunuz?"diye sordu.2022'den geliyorum ve şu an aşırı derece de seni de götürmek istiyorum ama kendim nasıl gideceğim,onu bile bilmiyorum.Bunları söyleyebilirdim,yani söyleyemezdim.Ama söylemek isterdim,neyse.