Karanlık Sabahlar bölüm 2

O iyi değil

Akay kıpkırmızı oldu, ayağı kalktı bana döndü, korktum hemde çok. Akay bileğimi sıkıca tuttu, Akay bunu yaparken asansörün kapısı açılıyordu yavaşca. "Akay" dedim. "Canım acıyor" Akay bileğimi iyice sıktı. Gözümden bir damla yaş süzüldü. Kapı açıldı, çantamı kapıda duran Oğuzdan alıp, ağlayarak okuldan çıktım, eve giderken, telefonum çaldı. Aklıma sebepsizce Akay geldi, Annem arıyordu. "Efendim anne" annem cevap verdi. "Halanlara gidiyoruz, bir kaç haftaya döneriz, evde değiliz, para bıraktım sana." Bişey demek istemedim,aklım Akaydaydı. "Tamam anne, sağol, görüşürüz" telefonu kapattım. Akay neden yaptı, bir tür öfke problemimi vardı acaba. Elimi cebime attım, üşüyordum, ateşim vardı, bi kağıt çıktı cebimden, bir telefon numarası yazıyordu altındada bir not; beni ara OĞUZ. oğuz yazmıştı telefonumu çıkardım, numarayı çevirdim. Telefonu oğuz açtı "Deniz, sana konum atıcam, buluşmamız lazım, acil!" Şaşırdım. Bileğim hâlâ çok acıyordu. "Tamam, at geliyorum hemen" oğuz telefonu kapattı. Ve hemen bir konum geldi. Bizim evin yanındaki park. Eve gidip üstümü değiştirmememe gerek yoktu. Parka gittim, bir banka oturdum, hemen ardından oğuz geldi. Gülümsedi, yanıma oturdu. "Acil olan ne?" Dedim. Oğuz derin bir iç çekti."sözümü kesme anlatıyorum şimdi, Akay çok küçükken ailesini kaybetti, o zamandan beri öfke problemleri yaşıyor, bir kaç hap kullanıyordu ama şimdi hiç birini kullanmıyor, zorlasakta olmuyor, buraya bunları anlatmaya değil birşey istemeye geldim, yalın ben ve Giray oturduk, Deniz sen Akayın hayatına giren tek kızsın... Belki onu sen ikna edebilirsin. Ama hayatımı riske atamam dersen, hiç birşey demem, ama Akay kötü biri değil, Yemin ederim..." Oğuzun yüzündeki acıyı gördüm,içim burkuldu. "Oğuz, hayatım umrumda değil, Akayda farklı birşey var, kimsede olmayan birşey, tabiki yardım edeceğim, herşeyi yaparım, bugün size geleyim hatta, ailem bi kaç hafta yok" oğuz gülümsedi. "Çok sağol Deniz, Akay iyi olacak" ilk defa bugün tanıdığım bir çocuk, sanki yıllardır tanıyormuşum gibi, bağlanmakdı bunun adı sanırım. Oğuz Giray ve Yalın onlarda öyle bugün tanıdım hepsini, ama kardeş gibi sevdim, onların arasına beşinci olmak istiyorum. Zamanla başaracağım. Oğuzun arabasına bindik, eve geçtik, giderken aklımda bir soru vardı "Akay iyi mi?" Bu soru beynimi yedi, kemirdi. Eve geldik, oğuz kapıyı açtı, içeri girdik. "Akay karşı odada, sana birşey yapmaya kalkarsa-" "bişey yapmayacak" dedim. İçeri girdim. Akay yatakta bitkin halde oturuyordu. Annesi tarafından terk edilen bir kedi gibi. Gözleri kıpkırmızı olmuştu, yanına oturdum, konuşmadı,yüzüme bile bakmadı. "Akay, istesende istemesende bundan sonra,hayatında beni görüceksin" Akay bana döndü "sana zarar veriyorum, senin canın acımıyor belki, ama benim canım çok acıyor,sana zarar veremem." Akaya sarıldım. "Vermeyeceksin" dedim. Masadaki hapı ve suyu uzattım. Hiç itraz etmeden içti. Sonra uzandı, "sana zarar verirsem, kendimi affetmem"dedi fısıldayarak. "Bugün burada kalacağım, birşey istersen hemen gelirim, yalnız değilsin Akay, artık bende varım". Odadan çıkıyordum ve Akay bana döndü. "Kazağın sana çok yakışmış" dedi. Gülümsedim ve odadan çıktım. Yalın ne oldu der gibi baktı. "İlacı içti, yanında kalacağım,izin verirseniz tabi" yalın durdu "tabiki kal" dedi. Ve koltuğa oturdum, sonra uzandım, ve uyudum, belki toplam 5 saat uyudum ama bana günler gibi geldi. Sabah alarmın sesiyle kalktım, okul çantamı yanıma almıştım. Akayın odasına girdim. "okula gidiyorum, hazırlan beraber gidelim" dedi. Tamam der gibi başımı salladım. Zaten hazırdım. Arabaya bindik. Oğuz ve Giray gelmedi, yalın ve ben arka koltukta oturduk. Okula geçtik. Akay arabanın kapısını inmem için açtı. İndim. Ve bana el sallayan eski bir arkadaşımı gördüm, bartuydu, aynı okuldaydık. Yanıma geldi ve elini omzuma koydu, "nabersin bebek" dedi. Gülümsedim. Akay bartunun elini sıkıca tuttu ve bi anda çekti. Ben donakalmıştım. Beni kıskanmışmıydı?. Bartu bana döndü ve "sevgilin mi?"dedi. Ben şaşkınlıktan cevap veremedim. Akay atıldı söze "evet sevgilisiyim, git şimdi" dedi. O an bir şok daha yaşadım. Ama en büyük şok şimdiydi...