თავშესაფარი.(რედაქტირების პროცესში)

1.[თავშესაფარი]

"გამარჯობა... ჩემი სახელია კიმ თეჰიონი. უკვე ორი წელია რაც ბუსანში ვცხოვრობ აქ სეულიდან გადმოვედი უფრო სწორი იქნება ჩამომიყვანეს. მე არ ვცხოვრობ
ფუფუნებაში არ მყავს მეგობრები და არც ოჯახი. დიახ დაწყევლილი ორი წელი ამ ჯოჯოხეთში გავატარე რომელსაც ჩვეულებრილი ადამიანი თავშესაფარს უწოდებს. ეს ის თავშესაფარი არ არის რომელიც თქვენ გგონიათ ეს არის დაწესებულება სადაც სუსტი არსების ღირსებას ფეხ ქვეშ თელავენ. ამ თავშესაფრის უფროსი საშინელი ადამიანია უპატრონო ბავშვები მოჰყავს ზოგს ყიდის ვეღაც გასიებული 80 წლის კაცებზე რომლებმაც ჰორმონები ვერა და ვერ დაიოკეს. ზოგსაც ქუჩაში ამათხოვრებს , ნაწილი კი ერთი ღამის სათამაშოები ხვდებიან რომლებშიც დიდ ანაზღაურებას იხდიან.

მეც ზუსტად 2 წელია ერთი ღამის თოჯინა ვარ. ამას რატო ვწერ? მინდა ყოველთვის მახსოვდეს თუ რა გამოვიარე რადგან ეს უფრო ძლიერს მხდის და ჩემში წინ წასვლის სურვილს აღრმავებს. კარგად მახსოვს როცა ვეღაც ღიპიანმა კაცმა ჩემი გაუპატიურება სცადა მაშინ სულ რაღაც 15 წლის ვიყავი რათქმაუნდა შევეწინააღმდეგე თავში ვისკის ბოთლი ჩავარტყი ეს დირექტორმა გაიგო თუ არა საშინლად მცემა სუნთქვაც კი მიჭირდა 1 თვე სასუნთქ აპარატზე ვიყავი მიერთებული ველოდებოდი როდის ჩამოჰკრავდა ჩემი სიცოცხლის ბოლო წამი. სხეული დაბეგვილი ხორცივით მქონდა თუმცა მოვახერხე გადარჩენა.

მეორედ ჩემი გაუპატიურება დაცვის თანამშრომელმა სცადა და გამოუვიდა კიდეც. ის დაახლოებით 28 წლის კაცი გახლდათ საშინელი თამბაქოს სუნი ასდიოდა. იმ დღეს ღამე დერეფანში დამიჭირა ვემუდარებოდი, რომ გაეშვა ბოლო ხმაზე ვყვიროდი თუმცა სანაცვლოდ არაფერი. ისევ სიბნელე... ისევ სიჩუმე. არავის ახსოვდა თეჰიონი არავინ იცოდა მაშინ რას ვგრძნობდი.

დირექტორმა უბრალოდ დაითხოვა სამსახურიდან და გამხნევების ნიშნად მხარზე წამომკრა ხელი.მაშინ მეორედ ვირწმუნე მის ნაბიჭვრობაში . მეორედ კი თვით დირექტორმა ჩამიგორა საწოლში როგორც მორიგი კახპა. კარგად მახსოვს როგორ დაასრიალებდა ჩემს სხეულზე მის ბინძურ ხელებს ღრმა ბიძგებს აკეთებდა ჩემში ყოველ ბიძგზე კი მთხოვდა უფრო ხმამაღლა მეკვნესა. მასთან კიდევ ორჯერ ვიწექი ორივე ჯოჯოხეთური იყო. ახლა უბრალოდ ძვირიანი კახპა ვარ დირექტორი აღარავისთან მაკარებს მისთვის მინახავს როგორც ბავშვები ინახავენ გემრიელ ლუკმას ბოლოს.

რამოდენიმეჯერ მცემა კიდეც იმის გამო, რომ გაბრაზებული იყო ჯავრი ჩემზე იყარა. მთლიანად დამასისხლიანა შემდეგ კი სარდაფში ჩამკეტა სიცივეში ვგრძნობდი ვირთხების ცოცვას კედლებზე და ოთახის აყროლებულ კუთხეში. ბრაზმა მალე გადაუარა და მალე გამომიშვა ვინიცის შეიძლება ჩემ სხეულზეც არხეინად გადაევლოთ ვირთხებს ან დაეგემოვნებინათ კიდეც.

თითო ბავშვი ერთ დიდ ოთახშია გამომწყვდეული ერთი საწოლით და ჩვენი ნივთებით. ზამთარში ცივა ამიტომ გამათბობელს შემოგვიგდებენ ისიც წესიერად ვერ ათბობს. ყველაზე გასაკვირი ის არის თავის მოკვლა არც ერთხელ მიცდია მიუხედავად იმისა, რომ საშინელი ცხოვრება მაქვს. გუშინ დირექტორთან უნდა მივსულიყავი მაგრამ ასე თქვეს ცუდად არისო არადა როგორ მინდოდა მისი ნაჩუქარი მაქმანებიანი ტრუსი ჩამეცვა. იმედია დედა ეტირება მაგ ჩვენ დირექტორს."

კიმ თეჰიონი,  1950 წ.

______________

მოკლედ ძვირფასებო, ვყოყმანობდი ამის დადებას დაახლოებით 5 თვის წინ მაქვს დაწერილი, როცა გადავხედე მომეწონა და ვფიქრობ ღირს გასაგრძელებლად.❣