My Bully guy

Chapter Thirty One:Selfishness Sometimes Lead to...

Chapter Thirty One: Selfishness sometimes lead to...

"Wala na tayong dapat na pag usapan! Lumayo ka sakin ayokong makita yang pagmumuka mo!" Matatalim na sabi ko.

Mas lalo syang napahagulgol sa mga bintawan kung salita.

"Miks...please... kausapin mo naman ako..."Tinignan ko lang sya ng masama at nilagpasan sya.

Naiwan naman syang nakasalampak sa lupa samantalang si Yuki nakatulala lang kay Nathali.

Halatang naawa.

Kaya bumalik ako.

"Mi___"Pag aakala ni Nathali sya ang babalikan ko.

Pero napatulala sya ng hilahin ko si Yuki na nakasunod pa din ang tingin kay Nathali.

"Micco!"Tawag ni Yuki sa pangalan ko ng sapilitan ko sya pinasakay sa kotse.

Kahit nung pinaandar ko na ang kotse nakatingin pa din si Yuki sa labas.

"Micco...si..Nathali!"

"Let her be!"Sagot ko.

"Micco si Nathali! Ihinto mo!Nahimatay sya!"Inapakan ko ang break dahilan para huminto kami.

Pagkahinto ng kotse agad agad na bumaba si Yuki at tumakbo.

Nagpanic din ako kaya bumaba ako.

Nakahandusay sa lupa si Nathali.

"N-nathali!! Hey! Wake up!"Tinapik tapik ko ang pisnge ni Nathali pero di sya nagigisig.

"Micco dalhin na natin sya sa ospital!"Mangiyak ngiyak na sabi ni Yuki.

Natauhan ako sa sinabi nya kaya agad kung binuhat si Nathali at sinakay sa kotse.

Fvck! Ano bang nagawa ko?

YUKI'S POV

Hindi mapakali si Micco. Panay ang lakad nya. Kapag kinakausap ko sya hindi sya sumasagot. Parang hindi nya na ko naririnig. Baka nga nakalimutan na nyang kasama nya ko.

Diba parang ang O.A nya? Nahimatay lang naman si Nathali...di naman nasagasaan o ano si Nathali pero kung mag alala nya parang nag aagaw buhay na.

Urgh! Ano ba tung mga pinag iisip ko! Di tama toh!

Maya-maya lumabas yung doctor mula sa kwarto ni Nathali.

"Mmmm...Kamag anak ba kayo ng pasyente?"Tanong nung doktor. Agad na lumapit si Micco.

"Hmm...I'm her friend..."Sagot ni Micco.

"Ahh ganun ba? How about her parents? Guardians?"