HİÇ' SİZLEŞMEK

Yeni yüzler

Adını duymayı içten içe garipsedi.Sesin İlker'e ait olduğunu anlamıştı ama konuşmak içinden gelmiyordu.Duymamış gibi davranmaya yeltendi.İlker yaklaşmış olacakki sesi daha yüksek gelmişti."Yiğit." dedi.İnsanlardan kaçamayacağını kendisi de biliyordu.Zaten okula tekrardan gidince yine kaçamayacaktı.İnsanlardan,garip duygulardan,sorunlardan kaçılmıyordu.Hayattan kaçamıyordun.Adım atmayı keserek yavaşça arkasına döndü.İlker'de yanına gelmişti o sırada."Günaydın." dedi.Sanki hiç birşey yokmuş gibi.Aylarca telefonuna cevap vermeyen sanki Yiğit değilde başkasıymış gibi.Arkadaşı eve onu görmeye geldiğinde odasından çıkmayan Yiğit değilmiş gibi."Günaydın." dedi.Sanki karşılık verebilme gücünü zor bulmuş gibi.

  "Nasılsın,iyi hissediyor musun?" dedi İlker biraz endişeli bir o kadarda üzgün bir ses tonuyla.Babasını kaybeden bir insana sorulabilecek en saçma soruydu bu belkide.Hayattan bıkmış birine iyi misin diye sormak belki de en tuhaf şeydi."İyiyim,sen?" dedi konuşmanın bitmesini istiyen bir içtensizlikle."İyiyim." dedi.Üzülmüş gibi bir hali vardı.Konuşmayı uzatmak,Yiğit'in canını yakmak demekti."Yürüyelim istersen,zil çalacak." dedi uzatmadan.Hafifçe başını sallayıp,adımlarına İlker'le devam etti.

   Okul nihayet görünmüştü.Uzun zaman sonra okula gitmek tuhaf gelmişti.Garip ama iyi bir histi.Okulun gökmavisi tonları insanın içini açıyordu.Siyah kapıdan içeri adımını attığında sanki herkes ona bakıyormuş gibi hissediyordu. İçinden geri dönmek geldi.Vazgeçmek.Fakat bir türlü yapamadı.Zilin çalması ile bir nevi rahatlamıştı.Herkes sıraya giriyordu.Sınıfını özlemişti.Arkadaşlarını görünce bu özlem biraz da olsa azalmıştı.Sıranın en arkasına yavaş adımlarla yürüdü.Duyurular yapıldı ve İstiklal Marşı okundu.

  Okulun merdivenlerini çıkıp yorulmayı özlemişti.Sınıfını görebilmişti nihayet.Sınıftan içeri girdi.Sınıfta bir kaç farklı yüz dışında herşey aynı gibiydi.Boş yer için etrafına bakındı.En arka sıra bomboştu.En arkaya geçip oturdu.Arkadaşları,sanki anlaşmış gibi bakıyorlardı.Onun yanına gelmek ister gibi fakat konuşup bunaltmak istemiyorlardı galiba."Günaydın." demişlerdi sadece. "Günaydın." diye karşılık vermiş lâkin kimseyle diyaloğa girmemişti.Öğretmenin gelmesini bekliyordu.Sınıfa katılan yeni yüzlere bir tane daha eklenmişti galiba.Kız diğerlerine göre sınıfla pek kaynaşamamış gibi ürkek adımlarla sınıfa girmişti.Oturmak için etrafına bakınırken Yiğit'in yanını gördü.Biraz tereddütte kalmış gibi dursada arka sıraya doğru yürüdü.Kız "Oturabilir miyim?" dedi fısıltıyla söyler gibi.Evet anlamında hafifçe başını salladı ve çantasını yanına aldı.Kız oturdu.Biraz etrafa bakındı.Daha fazla dayanamayarak konuştu."Arya" dedi.Yiğit kafasını kızdan tarafa çevirdi.Anlamamış gibi baktı.Kız devam  etti."Adım Arya." dedi.Biraz duraksadı ve hafif bir şekilde "Yiğit." dedi.Kız "Memnun oldum." dedi hafifçe gülümseyerek.Cevap vermek yerine sadece tebessüm etmişti.Bu sırada matematik öğretmeni girdi.Ders başladı.

  Son dersin zili de çaldı.Okulu özlemişti.Özlem,çok güçlü bir duyguydu.Gün boyunca sessizce etrafı izlemişti.İlker her teneffüs onun sessizliğine katılmış ve yalnız bırakmamaya çalışmıştı.Arya ile konuşmuştu.Belki de sadece Arya konuşmuştu. Yiğit ise cevap vermek zorunda kaldığı soruları kısa ve net cevaplamıştı.Sınıfın sessizliğe bürünmesiyle kendine geldi.Çantasını alıp yavaş adımlarla sınıftan çıktı.Merdivenlere yöneldi.Az ama yorucu gelen merdivenleri bir bir yavaş yavaş indi.Okulun siyah kapısını da ardın bırakmak üzereydi ki birden "Yiğit." dedi biri.Arkasını döndü düşünmeden.İlker yaklaştı."Ben de seni arıyordum.Sedat Hoca seninle görüşmek istiyormuş.Müsait olunca,mekana bir uğrasın,dedi."diye hızlı konuşmuştu.Yiğit şaşırmıştı."Tamam,sağol." dedi şaşkın ama ciddi ses bir ses tonuyla."Yarın görüşürüz o zaman"  Yiğit sadece kafasını salladı.İçini hüzün ve siyah bir karanlığın kaplamasına sebep olan mahalleye doğru yürüdü.