[Unicode]
"ဟိတ်"
"ဘာလဲ"
"ချစ်တယ်"
"ရူးနေလား"
"အင်း ကလေးကိုချစ်လို့ရူးနေပြီ"
"ကြောင်တောင်တောင်နဲ့"
"ဒါပေမဲ့ ချစ်တတ်တယ်"
"ဆေးလှုပ်သောက်"
"ကလေးလေးတိုက်မယ်ဆိုသေဆေးတောင်သောက်ရဲတယ်"
"စိတ်ပျက်စရာကြီး"
"စိတ်မပျက်ပဲချစ်ကြည့်ပါလား"
"တော်ပြီအာရုံနောက်တယ် ဘယ်အထိလိုက်လာမှာလဲ"
"ကမ္ဘာအဆုံးထိ ကလေးလေးရှိတဲ့နေရာမှန်သမျှ"
"ဝေါ့အန်ချင်တာ ပြန်လိုက်တော့ ငါ့အိမ်ကဆူလိမ့်မယ်"
"အွန်း ဒီနေ့တော့ပြန်ပြီနေ့တိုင်းကျောင်းတူတူသွားပြီးပြန်မယ်"
"မလုပ်ချင်ပါဘူး"
"ကိုယ်တော့လုပ်ချင်တယ်"
"လစ်တော့"
"အိုကေလေ "
"ဘာ ဘာလုပ်တာလဲ"
ဖူး~~~
အနားတိုးကပ်လာပြီး ဆံပင်ကိုလေနဲ့မှုတ်သွားတဲ့သကောက်သားက
"ကလေးလေး က နှဖူးပြောင်လေးပဲ ဒါပေမဲ့ချစ်စရာလေး ကလေးချစ်သူလိုရင်ကိုယ်ကလေးလေးရဲ့ချစ်သူဖြစ်ပေးနိုင်တယ်နော်"
လေသံနဲ့အနားကပ်ပြောသွားတဲ့ကောင်ကြောင့်
နီမြန်းနေတဲ့မျက်နှာနှင့်
" မင်း ! မင်း အအရူးကောင်"
ဒုန်း!!
ပြောပြောဆိုဆိုခြံတံခါးဆီပြေးသွားရာက တံခါးနဲ့ ဆောင့်မိတဲ့အသေးလေး
"ဘာရယ်တာလဲ ခွေးကောင်"
ဆိုပြီးမျက်စောင်းပိစိလေးထိုးပြီးလက်သီးစုတ်သေးသေးလေးထောင်ပြနေကာ ခြေဆောင့်ပြီးဝင်သွားတာဗျ
နောက်လက်တစ်ဖက်ကတော့နာလို့ထင်တယ်ပြောင်နေတဲ့နဖူးလေးကိုပွတ်နေတာ
ခေါင်းတရမ်းရမ်းခါပြီးရယ်နေတဲ့ကောင်ကို ဓားနဲ့သာပြေးခုတ်လိုက်ချင်
YOU ARE READING
ဘေးအိမ်ကကိုလူချောကကျနော့်အပိုင်ဗျ/ေဘးအိမ္ကကိုလူေခ်ာကက်ေနာ့္အပိုင္ဗ်
Fanfictionmini ficလေးပါ ><
