GÜVEN

1. Bölüm

"Annee kapat şu alarmıı!!"
Hayıırr bir dakika bugün okulun ilk günü, ah tam bi saçmalık kim okulun ilk gününü unutur ki? Hemde sıradan bir okul günü değil hayallerimi süsleyen, hep hayalini kurduğum üniversite... Hızla yataktan kalktım ve banyoya gittim. Bugün güzel olmam gerekiyordu sonuçta kim isterki ilk günden bakımsız ve sıradan olmayı. Kısa bir duşun ardından vücut losyonlarımı sürüp iç çamaşırlarımı giyindim. Eveett işte en zor kısma gelmiştik, dolabın kapağını açıp boş boş bakınmak ve sonunda yine klasik birşeyler giyinmek en büyük hobim. Kot şortumu geçirip üstüne beyaz kalın askılı atletimi giyip kareli gömleğide giyindikten sonra hazırdım. Saçlarım dalgalı olduğundan açık bırakmamda sorun yoktu. Beyaz converselerimi de ayağıma geçirdim ve çantamı alıp aşağıya indim.
Herkes kahvaltı sofrasında beni bekliyordu. Babam bugün işe benim için gitmemişti oysaki artık büyüdüğümü ve üniversitenin lise gibi olmadığını birçok kere söylemiştim. İlk günden rezil olmak istemiyordum. Sonuçta kim ailesiyle gidiyordur ki..
Aa size ailemden bahsetmeyi unuttum. Hüseyin yani babam, kendi halinde işine gidip gelen sıradan bir baba ama tabiki her kızın babasına aşık olduğu gibi bende babasına aşık bir kızdım. Annem Leyla ev hanımı, çocuklarının okuyup mutlu bir evlilik yapmasından başka birşey istemeyen iyilik meleğii. Ah tabii birde abim var nasıl unuturum başımın tatlı belası, adı yiğit. Adının anlamını fazlasıyla taşır. Okulunu bitirmesine bir yıl kalmış bir beden eğitimi öğretmeni. Masada yerimi aldım ama sorun bakalım heyecandan yiyebiliyor muyum.. Acaba alışabilecek miyim? Bütün kızlar havalı mıdır? Ya hiç arkadaşım olmazsa? Derslerde zorlanırsam?
"Ee Mira heyecanlı mısın kızım?" Babamın sesiyle düşüncelerimden ayrıldım. "Evet biraz heycan var tabii" yalaaann ne birazı heycandan kusabilirim. "Kızım lise gibi düşün ilk gün yine böyle heyecanlıydın ama sonra büyütülcek birşey olmadığını gördün." Yaa tabi aynı lise gibi baba.. "Aynen o yüzden bir an önce gidelim baba." Neyseki artık kimse birşey sormamış ve evden çıkmıştık. Allah'm ben şimdi üniversiteli mi oldumm. Evet güzel bir duygu ama okula Elifle gidemedikten sonra ne anlamı var. Oysa ne hayaller kurmuştuk üniversiteyi de tıpkı lise gibi birlikte okuyup hiç ayrılmicaktık. Tam tersinin olucağını bilsem hayal kurarmıydım hiç. Elif benim en yakın kardeşim. Kardeşim diyorum çünkü hep bir kız kardeşimin olmasını isterdim ama Elif bana daha da fazlası oldu. O olmadığı için okul çekilir mi bilmiyorum umarım en yakın zamanda arkadaş edinebilirim.
Ben düşüncelerimle boğuşurken okula gelmiştik bile. Evet şimdi şuracıkta ölebilirim. Arabadan indim ve tam kapının önünde durup okula baktım. "Beykent Üniversitesi" hayallerim kadar var mısın? Demiştim içimden.. Sürprizler yapmayı sevdiğini, hayatımı değiştirecek insanlarla karşılaştırcağından habersiz ilk adımımı attım.

*Başlangıcı yaptık, kısa bir bölüm oldu. İnşallah beğenirsiniz arkadaşlar :))*