*unicode*
နာကျင်စွာနိုးထလာပီးjungkookရဲ့ရင်ခွင်ထဲမာတင်းကြပ်စွာအဖတ်ခံထားရသည်ကိုတွေ့ရတော့မနေ့ညကအကြောင်းအရာတွေကိုပြန်သတိရလာရသည်..တပြိုင်နက်ထဲဒေါသနဲ့ရှက်စိတ်တို့ကြောင့်သူ့ရှေ့ကလူကိုတခုခုလုပ်ပစ်လိုက်ချင်ပေမဲ့အခုချိန်..သူလက်တချောင်းတောင်လှုပ်ဖို့အားမရှိ အသံတွေလည်းနာနေတယ်...ခပ်ဖျော့ဖျော့အသံသာထွက်နိင်တော့သည်
"jeon jungkook.."
ရုန်းပီးလှုပ်နိုးတော့ထလာပီး..ပြာ"သလဲတောင်းပန်လာတဲ့jungkook
"သက်သာရဲ့လား..ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်honey.."
"ခဗျား..ကျွန်တော့်ရှေ့ကထွက်သွားပေးနိင်မလား?မြင်တွေ့နေရတာစိတ်ပျက်လို့.."
ထိုစကားကြောင့်jungkookရင်ထဲဆစ်ကတည်းနာကျင်သွားရတယ်. ..
"honey...မသက်သာရင်ကိုယ့်privacyဆရာဝန်ခေါ်ပေးမယ်"
စကားလမ်းကြောင်းလွဲကာပြောပေမဲ့jungkookရဲ့မျက်လုံးတည့်"ကိုစိုက်ကြည့်ပီးအသံခပ်ဖျော့"နဲ့ပြောလာတဲ့ရက်"စက်စကားများ
"တော်စမ်းပါ..ခဗျားကိုမြင်တွေ့နေရတာစိတ်ပျက်တယ်လို့ပြောနေတာကိုမကြားတာလား ဒီထက်မရွံခင်ထွက်သွားပေးအခု.."
"ကိုယ်တောင်းပန်.."
"ထွက်သွားလို့ပြောနေတယ်နော်?"
မျက်နှာသေနဲ့ပြောလာတဲ့taehyungကြောင့်jungkookမတတ်နိင်ပဲထွက်လာခဲ့ရတယ်..ဒါပေမဲ့jungkookမနက်စာပြင်ပေးထားခဲ့ပီးဆေးနဲ့စာလေးချန်ပေးခဲ့တယ်ဒါကိုtaehyungမသိလိုက်
jungkookထွက်သွားမှtaehyungရှိသမျှအားနဲ့ဖုန်းကိုထယူကာjiminကိုဖုန်းခေါ်လိုက်တယ်..
"ဘာဖြစ်လို့လည်းထယ်ယောင်း?"
"မင်းတိုက်ခန်းကိုအခုလာပေးပါလား.."
"နေမကောင်းဘူးလား? ငါအခုလာခဲ့မယ်"
ချက်ချင်းဖုန်းချသွားကာ..ခနနေတော့jiminရောက်လာသည်..ကုတင်ပေါ်မာလူသေကောင်ပမာခံစားချက်မရှိသလိုပုံစံနှယ့်ဖြူလျော့စွာလှဲနေတဲ့taehyungကိုမြင်တော့
"taeဘာဖြစ်တာလည်း မင်း..ကိုယ်ပေါ်က..မဟုတ်မှ?"
"အင်းညကဖြစ်ခဲ့တယ်jimin.."