*unicode*
taehyungနိုးလာတော့...သူjungkookအိမ်မာဆိုတာတန်းသိလိုက်သည်ဖျားခဲ့တယ်ထင်တယ် လက်မာအကျောဆေးထိုးထားကိုသတိထားမိပီးဘေးမာရေဝတ်စလုံအတိုင်းသားရှိနေတုန်း jkကသူ့ကိုတချိန်လုံးပြုစုခဲ့တာလား?တရိပ်"တတ်လာတဲ့ဝမ်းနည်းမူတွေသူ့အပေါ်jungkookသိမ့်ချစ်တာကိုသူဘာတွေလုပ်ခဲ့မိတာလည်း..သူ့လက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားကာအိပ်ပျော်နေတဲ့ထိုလူသား...ငေးကြည့်နေမိသည်..သူ့လုပ်ရပ်တွေမှားခဲ့တာကိုဘလိုမျက်နှာပြရပ့မလည်း..သိနေခဲ့တာကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးခဲ့တာတဲ့လား သူရောဘယ်လောက်ပင်ပန်းနေလိုက်မလဲ?..
ငေးကြည့်နေတုန်း နိုးလာတော့အမြန်အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်မိသည် သူအခုချိန်မာjungkookနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်ဖို့အင်အားမရှိသေး..
နဖူးပေါ်ကိုအဖျားရှိမရှိစမ်းကြည့်ပီး..သူ့ပါးပြင်ကိုနူးနူးညံ့ညံ့ထိတွေ့နေတဲ့လူ...
"အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်မနေနဲ့တော့ဟန်နီ..နိုးနေတာကိုယ်သိတယ်"
မရံတရဲမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့သူ့ကိုပြုံးပြနေတဲ့jeon jungkook..
"အဖျားတော့သိမ့်မရှိတော့ပါဘူး.."
ထိုစကားသံကြောင့်အလိုလိုမျက်ရည်တွေစီးကျလာသည်..
သူ့မျက်ရည်တွေကိုခပ်ဖွဖွသုတ်ပေးလာတဲ့jungkook..
"မငိုပါနဲ့...မင်းငိုရင်ကိုယ်နာကျင်ရလွန်းလို့ပါ"
အချိန်အကြာကြီးjungkookရဲ့ရင်ခွင်ထဲမာငိုနေမိခဲ့တာ..
"တောင်းပန်ပါတယ်.."
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခန်းထဲရှိုက်ငိုသံလေးအစား ခပ်တိုးတိုးပေါ်ထွက်တဲ့အသံသေးသေးလေးတခု..
"ဘာအတွက်လည်း?"
"ကလဲ့စားချေချင်ရုံသက်သက်နဲ့ jeonဘဝထဲဝင်လာခဲ့မိတဲ့အတွက်.."
"မတောင်းပန်နဲ့...မင်းကိုယ့်ဘဝထဲဘလိုနည်းနဲ့ပဲဝင်လာဝင်လာကိုယ်ချစ်တယ် ကိုယ်မင်းကိုအပြစ်တင်မာမဟုတ်ပါဘူး မင်းလုပ်ခဲ့တဲ့အရာအားလုံးကိုဗွေမယူတာမလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်အပြစ်မတင်ပါနဲ့တော့..မင်းမှန်ပါတယ်ကိုယ့်ရဲ့ကလေးလေး"