𝓓𝓸𝓷'𝓽 𝓶𝓪𝓴𝓮 𝓶𝓮 𝓯𝓮𝓮𝓵 𝓪𝓷𝔂𝓽𝓱𝓲𝓷𝓰 | 18+

Prolog

-Mamo wszystko w porządku. - Zaczęłam swój monolog dlatego że wiedziałam że żadne słowa wypowiedziane przez telefon nie są w stanie ostudzić ciekawości i zmartwienia mojej rodzicielki.
-Kochanie wiesz że z naprawdę ciężkim bólem serca wypuściłam Cię do LA.
-Mamo kocham cię ale przesadzasz. Przyjadę przy najbliżej okazji dobrze?
Muszę kończyć, zaczynają mi się zajęcia z morfologii.
Rozłączyłam się z ciężkim westchnieniem. Moi rodzice bardzo się o mnie martwili co często utrudniało mi wyjazd z domu bez łez. Lecz byłam ich jedyną córką z pośród 4 dzieci, dlatego rozumiałam ich zmartwienie.
Szybkim krokiem wyszłam z mojego auta i udałam się w stronę uczelni. Było cholernie trudno się tu dostać lecz nie ukrywam jestem mądrą osobą, więc obyło się bez większych komplikacji.

             Perspektywa Mattheo

-Szefie idzie na zajęcia. Powiedziałem do telefonu.- Zgodnie z jej planem kończy za 2,5 h.
-Pilnuj jej, idź za nią na zajęcia, jesteś na liście studentów. Jeśli ktoś do niej podejdzie wiesz co robić, czekaj na polecenia.
Mój szef rozłączył się szybko po wydaniu mi rozkazów. Od 8 miesięcy obserwuję te małą i dalej mój przełożony nie podjął decyzji co z nią zrobić. Obserwujemy ją już od dawna, jednak od teraz ją szpieguje nawet na jej uczelni, choć skłonny jestem do określenia że ją pilnuje. Gdyby ktokolwiek się dowiedział że On ma słabości w postaci kobiety, już dawno byłaby odstrzelona. Ta dziewczyna nie wie jeszcze że 14 kwietnia 2019 roku wydała na siebie najgorszy wyrok z pośród możliwych.
Już jej współczuje..