You don't know me

Chapter 2

Ashley's POV.

Dahil nga sa nangyari sa mall, naghinala na si Kimberly sa mga kinikilos ko. But for me, what's wrong with that? Kung alam ko lang nung una na he also loves reading books, baka hindi pa ko nagalit sakanya. Kaso hindi eh. Pangit ang una naming pagkikita kaya pangit pa rin siya sa paningin ko.

"What was that ash?" I hate how she was serious about what had happened earlier at the mall.

"What's with that face kim? Bakit ba ang seryoso mo? Kung ano man ang nangyari kanina, it's just about my beloved books." Nakapout kong sabi. Yuck, parang ang pacute.

"Hay nako girl! Kung di ka naalala ni Dylan, it means sainyong dalawa ikaw lang ang nakakaalala. I mean, bakit di ka nagalit or what? Baligtad na ba mundo ngayon?" Takang-takang tanong ni Kimberly.

"Eh kasi nga, ganto yan. Diba sabi mo mag bibilin ka? So, dumiretso na ko sa book store tapos may nakabangga k--"

"Oh my gosh! Siya ung nakabangga mo? Parang movies, destiny. Ang cute." Pagputol sa 'kin ni Kimberly habang nagsasalita ako.

"Pwede ba Kimberly patapusin mo muna ko. Tapos nagkabangga na nga kami. I helped him fix the things na nalaglag, tapos nung iniangat ko ung ulo ko.. there I saw his face. Nagalit ako. Pero narealize ko na he was damn serious when he said na di niya agad ako makilala at maalala ni pangalan ko. Oh whatever, sino ba siya para maging apektado ako na di niya ko maalala."

"Oh my gosh. Alam mo ung parang movies? Ung malalaglag ung books tapos sabay iaangat ang ulo then may sparks ✨ Ayayay! Eh bakit kayo nagkasama?" Sabi ni Kimberly habang yakap yakap ung unan niya ng mahigpit dahil kinikilog daw siya kuno.

"After that incident, nilapitan niya ko. He asked me kung favorite ko daw ba ung if i stay kasi nga kinukuha ko ung where she went na kakarelease lang. Don ko din nalaman na updated siya about doon. Tas yun na, I decided to forgot ung first meeting namin kasi finally I can talk to someone na mahal ang mga libro not like you." Napapout pa bigla si Kimberly ng sinabi ko yon. But I was just saying the truth.

"Ang sakit naman non, Ashley. Below tje belt yun ha! Kasalanan ko bang di ko mahal yang beloved books mo?" Napangiti naman ako. Cute ng best friend ko ha.

"Ganyan ka nalang palagi, ang cute mo. Pero seryoso kasi, pagbigyan mo na ko." Ngumiti naman ako sakanya na parang namimilit. I'm not that expressive eh.

"Whatever, pero sinasabi ko sayo. Gwapo yan! Baka mahulog ka." Sinimangutan ko naman siya. Ang discriminate niya talaga sa itsura.

"Ganyan ka ba talaga, kim? Porket gwapo, malaki na yung capacity na mainlove? Pag pangit, malabo? You're being unfair, Kim." At this time, siya naman ung sumimangot.

"Bakit? Sila kaya ung nagsimula. Pero sa panahon kasi ngayon, nagmamatter na ung looks." Pag-eexplain naman niya sa 'kin.

"Then the society is being unfair. Ano? Good looks nalang ang katanggap-tanggap ngayon? How about others? Pero sa social media sites kung makareact ung iba sa discrimination akala mo di sila nagdidiscriminate. Ugh, nakakafrustrate." Sabi ko sakanya. Alam ni Kimberly na hate na hate ko ung mga taong naguunderestimate sa mga people like me na plain at normal lang.

"You're not one of them naman, Ash. Why are you over reacting?" Sabi niya sa tonong halatang naiinis na.

"Kasi naman, Kim. Di ko lang talaga magets. Pag ang maganda o pogi nagmahal ng pangit, ginayuma na daw agad. Ni minsan ba inisip nila ung nararamdaman ng mga sinasabihan nila? Kaya maraming nawawalan ng confidence e, dahil sa mga taong katulad nila." Sabi ko trying to explain my side.