Sevgiler, Rüya..

Bölüm 1

"Bir sonraki seansa kadar hoşça kal Rüyacığım."

Hakan hocanın odasından çıktığımda rahatlama hissi yerine gelen gerginlikle panikledim. Bu gerginliğin sebebi bir sonraki seansı nasıl bekleyeceğimdi. 21 yaşında bir genç kızdım fakat her seans sonunda şekeri elinden alınmış çocuk gibi haykırarak ağlamak istiyordum. Neden biliyor musunuz? Çünkü bu dünyada sevilmeyen bir insanın bir yabancıdan bile olsa azıcık değer görmesi çok güzel bir şey.
Yabancı dediğime bakmayın. Hakan hoca 4 yıldır sürekli geldiğim psikoloğumdu. Ama ben her ne kadar onu kendime çok yakın hissetsem de o beni diğer hastalardan ayırt etmiyor, muhtemelen bir yabancı olarak görüyordu. Benim yakınlığımı fark etmemesi için her seans öncesi ayrı gerilirken, seans sonlarında ayrı geriliyordum.
  Eve dönüş yolunda annemde bende sessizdik. Bir kelime edecek halim yoktu. Uzun süren bir sessizlikten sonra annem bunu bozmaya karar vermiş olacak ki;
"Neyin var senin böyle" dedi.
"Anne doktor teşhisi koyalı 4 yıl oldu ama sen şuan mı soruyorsun"
"Neyi kastettiğimi biliyorsun Rüya"
"Haayıır bilmiyoruuum" dedim harfleri uzatarak.
"Şu günlerde çok dalgın olduğundan özellikle de doktora geldiğimizde yaptığın o tuhaf davranışlardan bahsediyorum."
  Eyvah yoksa her şeyi anlamış mıydı? Elim ayağıma dolaşmış ne yapacağımı bilemezken tekrar söze başladı.
"Bak ben diyorum ki..."
"Hayır anne Hakan hocadan hoşlandığım filan yok!!" Kelimeler ağzımdan birden bire firar etmişti. Allah kahretsin. Ne yapmıştım ben öyle...
"Tatlım ben bunu kastetme.. dur bir saniye ne dedin sen?? Rüya böyle bir şey olamaz değil mi? Bu bir şaka değil mi?"
Sesimi çıkaramadım. Annem anlamıştı. Ben ne yapacaktım. Sanırım yapabileceğim tek şey korktuğum şeyin olmaması için dua etmekti...

                                                                                 *****

Neyse ki arabada ve evde geçirdiğimiz bir süre annem telefonda bir danışanıyla konuştuğu için hesap verme zorunluluğundan kurtulmuştum. o süre zarfını iyi değerlendirip kendimi odama kilitledim (ki normalde ev kurallarımız arasında bu yoktu) Hakan hocanın bana yazmam için teşvik ettiği günlüğe başlama kararı verdim.

     "Sevgili günlük;

Ben yeni sahibin Rüya. Burada bir süre beraber dertleşeceğiz. Dertleşeceğiz dediğime de bakma 21 yaşında ama zeka yaşı 3 yaşında biri gibi cümleler kuran biriyim ben.  Bu günlükle, yani seninle sevgili günlüğüm güzel anılar paylaşıyor olmayı çok isterdim fakat bundan önce de, tam bu anda da ve eminim ki bundan sonra da hiç güzel  anım olmadı ve olmayacak... Neden mi? Gel sana kendimden bahsedeyim biraz. 

3 yaşında babam tarafından terk edilince kafamdan ilgi çekilmesi adına bir şeyler uydurmaya başlamışım. Ailem yani tek varlığım olan annem şizofreni olmamdan korkup doktora götürmüş ama doktor beni başından savmış.4 yıl önce de anksiyete krizlerim ve saçma sapan cümlelerim tak etti annemin canına ve hummalı bir psikolog arayışına girişti. İşte o zaman kesişti Hakan hocayla yollarımız. Benden çok da büyük olmayan fazla tecrübesi olmamakla birlikte iyi bir eğitim almıştı. Ki annem için bu daha önemliydi. zorla çalışarak kazandığı parasıyla beni götürmeye başladı.

 Başta kararlıydım, direnecektim, kabul etmeyecektim ama ilk seans sonunda her şey bambaşka olmuştu benim için. o kadar iyi davranmıştı ki bana gardımı düşürmüştü. Daha önce kimseden görmediğim sevgiyi ondan görmüştüm. işte o zaman bir söz verdim kendime; sırf Hakan hocamın hatırına iyileşecektim..."

      Annemin odaya girmesiyle defterimi dolap çekmeceme bir paçavra gibi fırlatıp atmam bir oldu.

"Dinliyorum Rüya"

"Neyi annem?"

"Anlaşılan sen safa yatacaksın öyleyse ben başlıyorum. Nedir bu Hakan hoca mevzusu. ne hoşlanması yavrum ne dedin sen arabada, o senin doktorun. Rüya yoksa... Yoksa bu adam sana bir şey mi yaptı?"

Gözlerim kocaman olmuş bir şekilde ;

"Yok artık anne ne dediğinin farkında mısın sen?"

"Asıl sen farkında mıs.. Rüya yavrum özür dilerim bak ben böyle demek isteme.."

"Ne demek istemiştin ha? doğru ben ne dediğimin farkında değilim. gerçi ne zaman oldum öyle değil mi"

"Kızım özür dilerim, hadi yat dinlen sen"

Annem odadan çıkınca rahat bir nefes aldım. bu sefer ucuz atlatmıştım ama bir dahaki sefere bu kadar kolay sıyrılamayacaktım işin içinden...