ပြန်လည်မွေးဖွားပြီးနောက် အနုပညာလောကမှာနာမည်ကြီးလာတယ်

36( Zawgyi)

ထန္းဇီယုသည္ အလုပ္ေတြၿပီးသြားၿပီးေနာက္ အိမ္သို႔ျပန္လာခဲ့သည္။သူသည္ အားလပ္ခ်ိန္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ခ်ဴဝမ္ရိေပးခဲ့ေသာ 'The Barefoot Boy' စာအုပ္ကို ဖတ္လိုက္သည္။

စာအုပ္က အရမ္းပါးေလသည္။ ဒီစာအုပ္သည္ ဘာမွမရွိတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကေန ေကာင္းမြန္တဲ့အဝတ္အစားေတြ၊ အဖိုးတန္သရဖူနဲ႔ ေ႐ႊဘြတ္ဖိနပ္ေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ပိုင္ဆိုင္လာသည့္အေၾကာင္းျဖစ္သည္။

သူသည္ သူ႔အဝတ္အစားမ်ားကို ထမ္းသယ္ထားကာ သရဖူကို ကိုင္ထားၿပီး ေျခလွမ္းတိုင္းကို ဂ႐ုတစိုက္ေလွ်ာက္ေနရင္း၊ ေျမႀကီးေပၚရွိ ဖုန္မႈန႔္ မ်ားေၾကာင့္ သူ႔ဖိနပ္မ်ားႏွင့္ အဝတ္မ်ား စြန္းထင္းသြားမည္ကိုစိုးရိမ္ေနသည္။

တစ္စုံတစ္ေယာက္က သူ႔ေဘးမွ ျဖတ္ေျပးလာကာ အျမန္သြားရန္ ၿပဳံးျပေသာ္လည္း သူ၏လွပေသာအဝတ္အစားႏွင့္ ဘြတ္ဖိနပ္မ်ားကို ဂ႐ုစိုက္ေနကာ ေဘးခ်င္းကပ္သြားေသာ လူမ်ားကို မျမင္ရသည္အထိ ျဖည္းညႇင္းစြာ ေလွ်ာက္ေနခဲ့သည္။

ေနာက္ေတာ့ ထိုေကာင္ေလးသည္ လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ပင္ပန္းလာေသာေၾကာင့္ သူ႔အဝတ္ေတြကို ခြၽတ္ၿပီး လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို ေပးခဲ့သည္။

သူဟာ တျခားသူေတြအျမန္လမ္းေလွ်ာက္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔သရဖူအား ကစားေနေသာကေလးမ်ားကိုေပးလိုက္ၿပီး သူေတာင္းစားတို႔အား ဘြတ္ဖိနပ္မ်ား ေပးကမ္းခဲ့သည္။

သူသည္ ျမန္သည္ထက္ပိုျမန္ေအာင္ ပို၍ေျပးႏိုင္ ေအာင္ သူအဝတ္အစားအားလုံးကို စြန္႔ပစ္ခဲ့ေလသည္။

သူသည္ ရႈခင္းတစ္ခုၿပီးတစ္ခုျဖတ္သြားကာ ထိုရႈခင္းမ်ားသည္ သူ၏အလွပဆုံးအဝတ္အစားမ်ားျဖစ္ လာခဲ့သည္။

သူသည္ ျမစ္တစ္ခုၿပီးတစ္ခု ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ထိုျမစ္ မ်ားရွိ လႈိင္းလုံးမ်ားသည္ သူ၏ဖိနပ္မ်ား ျဖစ္လာခဲ့သည္။

စာအုပ္၏ေနာက္ဆုံးစာမ်က္ႏွာတြင္၊ ခ်ဴဝမ္ရိရဲ႕စကားတစ္ေၾကာင္းပါရွိေလသည္- ေလးလံေသာဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးျဖင့္ေရွ႕ဆက္ျခင္းထက္ လြယ္ကူစြာသြားျခင္းက ပိုေကာင္းပါတယ္။ (负重前行၊ 不如轻松而往)