Moordvrouw: afgemaakt

Deel 5

Fenna werdt hardhandig mee gesleurdt naar boven. Lex maakte een deur los en duwde Fenna naar binnen. Snel sloot hij de deur. Fenna viel op de grond maar stond snel weer op. Ze rende naar de deur en begon er aan te trekken. "nee laat me gaan!" Riep ze. Ze hoorde de sleutelbos en de sleutel die de deur op slot draaide. Fenna bonkte op de deur. Ze voelde tranen opkomen. Ze was gewoon te naïef geweest. Ze zakte door haar knieën en legde haar hoofd tegen de deur. Ze staarde naar de houten vloer. werkelijk alles kraakte in dit pand. De ruimte waar ze was was donker maar er scheen licht van de maan door het kleine raampje helemaal boven in de muur. Het was volle maan. Fenna's ogen gleden door de kamer. Ze bleef haken bij een kast die iets van de muur afstond. In het hoekje, in het donker zat een gedaante. Fenna wist niet of de gedaante haar aankeek. eigenlijk wist ze ook niet of het wel een mens was en dat ze zich nu geen illusies maakte. "hallo?" Vroeg Fenna. Het bleef akelig stil. Fenna stond langgzaam op. De gedaante kwam nu ook uit het hoekje. Ze stonden nu tegenover elkaar. Ze keken elkaar recht in de ogen aan. het was een vrouw. Ze had vettig bruin haar dat samengebonden in een staart zat. Ze droeg donkerblauwe jeans en had een effen zwart shirt aan. Haar mascara was een beetje uitgelopen. Ze keek triest voor zich uit. Fenna huiverde. was dit ook haar lot? De vrouw kwam iets dichterbij. "hoelang zit je hier al?" Vroeg Fenna. "sinds het begin. al 3 jaar" antwoorde de vrouw. "vanavond is het moment eindelijk daar" vervolgde ze. Ze had het natuurlijk over de handel. "hoe ben je hier terechtgekomen?" Vroeg Fenna. Ze nam een stap achteruit. De vrouw maakte haar bang. De vrouw keek in het niets met glazen ogen. "ik was jouw leeftijd toen het gebeurde" zei ze. Ze ging op de grond tegen de muur zitten. "Ik was opweg naar mijn vriendje. Toen opeens Lex kwam. hij hield een of ander vaag verhaal en ontvoerde me" Terwijl dit zei bleef ze maar in de leegte staren. Fenna kwam naast haar zitten. "Heb je al die tijd hier gezeten?" Vroeg Fenna. De vrouw keek haar nu aan. "nee was het maar waar. je hebt geluk dat je zo last minute bent" zei ze. "wat hebben ze gedaan?" Vroeg Fenna. "ze hebben me aangerand en mishandeld" zei de vrouw. Nu viel Fenna de blauwe plek op de arm van de vrouw pas op. "niet alleen bij mij, bij alle meisjes" voegde de vrouw toe. Fenna slikte. het leed dat deze meisjes moesten ondergaan. "kende je Madula madjena?" Vroeg Fenna. "tuurlijk die zat hier bij mij. Ze is weggelopen" antwoorde de vrouw. "hoe ken jij haar?" Fenna glimlachtte even. "ik ben rechercheur" zei ze. "wat is er met haar gebeurd?" Vroeg de vrouw. "ze heeft zelfmoord gepleegd" vertelde Fenna. De vrouw draaide haar hoofd even weg. ze bleven stil zitten. "Ik ben Sanne trouwens" zei Sanne. "fenna" zei Fenna. weer een stilte. "ik ben bang" fluisterde Fenna. al haar gevoelens kwamen nu naar boven. Sanne pakte Fenna's hand. "ik blijf bij je" zei ze.