Moordvrouw: afgemaakt

Deel 11

"Ik maak der af!" Riep Theo. Sanne raakte in paniek. "Theo doe het niet" probeerde Fenna. "je hebt 10 seconden om hier weg te komen anders maak ik haar af?" Riep Theo. "waarom doe je dit?!" Vroeg Fenna. "10...9" begon Theo al af te tellen. "Fenna ga" kon Sanne nog net uitbrengen. "nee niet zonder jou" zei Fenna. Ze zou Sanne nu niet alleen laten. "8...7" telde Theo angstaanjagend door. Opeens klonken er 2 harde knallen. Fenna keek op. "GODVERDOMME!!" Riep Theo. Fenna zakte snel op de grond en haalde haar wapen van de grond. "Prima wat jij wil!" Riep Theo. "NEE!!!!" Riep Fenna nog. Er klonk een knal. Sanne viel op de grond. Theo rende weg. Fenna voelde haar benen verslappen. Ze rende naar Sanne toe. Ze zakte bij haar neer en draaide Sanne op haar rug. "Sanne Sanne!" Riep ze. Sanne reageerde niet. Langzaam trok de kleur uit haar gezicht. Fenna legde haar hand in Sanne's nek. ze hoorde geen hartslag. "Sanne ga niet weg alsjeblieft" smeekte Fenna. Ze nam Sanne tegen zich aan. Ze voelde de tranen branden. Ze hoorde een schot. Ze wilde kijken maar deed het niet. Ze voelde een traan over haar wang lopen. Haar traan viel op Sanne's bebloedde shirt. Ze hoorde voetstappen achter zich gevolgdt door een arm die om haar schouder gelegd werdt. Het was Bram. Hij wreef over haar rug. Fenna zag vanuit haar ooghoek dat het AT Theo afvoerde. "ben je oke?" Fluisterde Bram. Fenna knikte. Ze streelde wat plukjes haar uit Sanne's gezicht. Ze sloot Sanne's ogen. "Carla belde net. ze is in het zieknhuis. het schijnt dat Evert bij gaat komen" zei Bram. Fenna keek Bram aan. Evert ging het halen. Ze bleven wachtten op een lijkschouwer die Sanne over zou nemen. Toen hij er was nam Fenna voor de laatste keer afscheid van Sanne. Meteen daarna reden ze met een noodvaart naar het ziekenhuis.

Fenna en Bram stormden Evert's kamer binnen. Carla zat naast Evert's bed. Fenna ging tegenover Carla zitten. Evert had zijn ogen open. Toen hij Fenna boven zijn bed zag klaarde zijn gezicht op. "Evert hoe voel je je?" Vroeg Fenna. "goed" antwoorde hij. Bram kwam nu ook boven hem hangen. "Yo bro hoeveel vingers steek ik op?" Zei hij en hij stak zijn vingers op. Carla rolde met haar ogen. Fenna grinnikte. "3" antwoode Evert verbaasd. "je bent er weer" juichde Bram. Hij kon Evert wel zoenen. Fenna keek Carla aan. Carla stond op alsof ze wist wat Fenna wilde zeggen. Ze tikte Bram op zijn schouder. "hé wat?" Vroeg Bram. "Kom" wenkte Carla. Ze verlieten de kamer. Fenna draaide zich naar Evert. Het was even doodstil. "het spijt me zo" zei Fenna. "nee..." zei Evert. "jawel. je had hier helemaal niet hoeven liggen. Je had het nog zo gezegd maar ik wilde weer niet luisteren" "het is niet jouw schuld. echt niet" zei Evert. Fenna zuchtte. "jij kon niet weten dat het zo zou lopen" voegde Evert toe. "Ja maar toch" zei Fenna. "nee" antwoorde Evert. Hij pakte Fenna's hand. "ik ben al lang blij dat jou niks overkomen is" zei hij. Fenna zag een twinkeling in zijn ogen. Evert kneep zacht in haar hand. "liever ik dan jij" zei hij nog. De altijd zo botte Evert die nu soft en lief was. Fenna glimlachtte.