Gevoelens voor je beste vriend

- Hoofdstuk 7 -

Ik word wakker door de wekker en kijk dan hoelaat het is. 07:45 huh?. Ik sta op en kleed me aan. Ze hebben vast een reden om mijn wekker zo vroeg te zetten. Ik loop vermoeid de woonkamer in. 'Héhé, daar is ie dan' Zegt Koen. Ik zie iedereen al zitten en kijk ze vragend aan. 'Vandaag moeten we het huisje uit en hebben we optredens, vandaar' Zegt Raoul lief. Ik knik. 'Nou, laten we inpakken' Zegt Koen. Ik en Rob lopen naar onze kamer en pakken al onze spullen. Dan lopen we naar de auto en gooien alles in de achterbak. Iedereen stapt in. Ik zit naast Robbie achterin en Koen en Raoul zitten voorin. Ik ben echt kapot moe en heb moeite met mijn ogen open te houden. 'Lukt het Matt?' Zegt Koen. 'Ja prima' Zeg ik zacht. Robbie slaat een arm om me heen en ik kruip in zijn armen. 'Oh oh Robbie, wat heb jij een geluk met Matt' Zegt Raoul dan met een glimlach. 'Dat wist ik al, vertel je me de volgende keer iets nieuws?' Zegt hij grinnikend. Koen en Raoul beginnen nu ook te lachen. Ik blijf stil en voel mijn oogleden zwaar worden.

-tijdskip-

Ik hoor Robbie volop meezingen met Guus Meeuwis en kijk omhoog. 'Heb ik je wakker gemaakt?' Vraagt hij dan. Ik schud mijn hoofd en grinnik. 'Ja Rob, alle vogels zouden zo dood neervallen als ze jou moeten aanhoren' Zegt Koen lachend. 'Nou, jullie leven ook nog' Zegt Rob. Dit keer hou ik het niet meer en schiet vol in de lach met Raoul. 'Ik denk dat Matthy wel voldoende heeft geslapen zo te horen' Zegt Koen die nu ook in de lach schiet. Ik grijns, maar blijf fijn in de armen van mijn vriend liggen.

-tijdskip-

Raoul zet ons af bij mijn huis en we stappen uit met z'n 3en. Het is nu 12:17, dus we hebben iets meer dan 4 uur moeten rijden naar huis. Vanmiddag gaan ik en Rob de sleutels ophalen van ons nieuwe huis samen en dus moeten we nog heel wat regelen. Robbie heeft al een bus gehuurd voor de spullen die we meenemen. Koen is die nu aan het halen en Raoul heeft zijn bus al voor het huis gezet en is nu samen met Rob spullen aan het inladen.

-Tijdskip-

Alles staat in ons nieuwe huis, alleen nog niet op de goede plek, maar dat maakt voor nu niet uit. Het belangrijke is dat in ieder geval de bedden goed staan, de rest komt later wel. We zitten nu in de auto op weg naar het optreden die wij gaan geven. Ik zit zenuwachtig voor me uit te staren.

- tijdskip -

We lopen naar binnen en maken ons klaar in de kleedkamers. Het zweet breekt me al uit met het horen van al die schreeuwende mensen. 'Kom we moeten op' Zegt Koen, die voorop loopt. Raoul volgt hem en ik en Rob lopen en langzaam achteraan. 'Komt goed' Zegt hij. Ik glimlach klein en we lopen het podium op. 'HEEFT IEDEREEN ER ZIN IN?' Schreeuwt Koen. Het hele publiek gaat los, wanneer we 'stapelgek' gaan zingen. Ik kijk wat rond en playback wat mee, want ik ga echt niet zingen. Opeens krijgt Koen bier over zich heengegooid. Raoul barst in lachen uit en ik kijk naar Koen die gelukkig ook lacht. Robbie staat bij mij en legt een hand op mijn schouder, waarna hij begint te springen en een hand in de lucht doet met zijn microfoon. Ik spring mee en doe hetzelfde. Dan komt er een stuk waar ik alleen moet zingen, dus gelijk kijkt iedereen mij aan, waarna ik mee begin te playbacken. Robbie is ondertussen weggelopen naar de andere kant, nou hier sta ik dan alleen, terwijl dat de andere aan de andere kant mij staan aan te kijken. Gelukkig gaat het solostuk over naar een duet van mij en Koen in het nummer, dus Koen komt al zingend mijn kant op. Ik grinnik en zing mee.

- tijdskip -
We willen het podium weer oplopen, als ik me opeens heel duizelig voel worden. Ik stop met lopen en krijg een duw van achter, waardoor ik me met moeite vastgrijp aan de muur. 'Matt, loop eens door' Zegt Koen, die voor me komt staan. Raoul en Robbie zijn het podium al opgelopen. Ik pak met moeite Koens hand en hij kijkt me raar aan. Ik wil iets zeggen, maar er komt niks uit mijn mond. Koen begint te praten, maar ik hoor niks meer. Ik voel dat ik naar achter val en dan is alles zwart....

Pov Koen:
We lopen naar het podium en opeens stopt Matthy met lopen. Ik geef hem een klein duwtje en hij houd zich met moeite vast aan de muur. 'Matt, loop eens door' Zeg ik dan, terwijl ik voor hem ga staan. Raoul en Robbie zijn het podium al opgelopen. Hij pakt mijn hand vast en ik kijk hem raar aan. Hij kijkt me met een bezweet hoofd terug aan. 'Matt, maak me niet zo bang en zeg wat er is' Zeg ik. Hij kijkt me aan alsof ik Brabants praat. Opeens draaien zijn ogen weg en valt hij achterover. Ik vang hem snel op en leg hem dan zachtjes op de grond neer met zijn hoofd op mijn schoot. 'HELP ROBBIE, RAOUL IEMAND' Zeg ik in paniek. De hele zaal is opeens stil, waarschijnlijk heeft iedereen mij gehoord, alleen ze kunnen me niet zien. Robbie en Raoul zeggen nog wat tegen het publiek en dan komen ze aanrennen. 'Kut' Zegt Robbie en hij rent naar zijn tas en pakt wat water. Raoul is naast me komen zitten. Ondertussen komt er een dokter aanlopen, volgensmij is die hier altijd wanneer er optredens worden gegeven. Robbie komt ondertussen teruglopen en gaat erbij zitten. Opeens zie ik dat Matthy zijn ogen opent. Hij kijkt vragend rond en wilt rechtop gaan zitten, maar ik duw hem zachtjes terug op mijn schoot. Als hij gejuich en geschreeuw hoort, zie ik zijn ogen vergroten en begint hij zwaar te ademen. 'Hey Matt rustig, het is al goed' Zegt Raoul. De dokter duwt Raoul en Rob aan de kant, wanneer Matthy volledig in paniek raakt. De dokter pakt een soort kapje uit haar tas en doet die op Matts mond en neus, gelijk begint hij rustiger te ademen en spant hij zijn spieren aan. Dan haalt de dokter het er weer af en zegt: 'Jullie kunnen beter met hem terug gaan naar de kleedkamers, maar weet wel dat hij misschien de hele dag wat verward kan zijn en daardoor wat moeilijk zelfstandig kan lopen' Ik knik en til hem op zijn benen en draai hem om, zodat hij naar mij kijkt. Wanneer ik hem los wil laten, klampt hij zich gelijk weer aan mijn schouders vast. 'Lukt het niet?' Vraagt Robbie bezorgd. Matthy schudt zijn hoofd en je ziet de tranen in zijn ogen staan. 'We helpen je wel' Zeg ik, terwijl ik een arm om zijn heup heen sla en hij een arm om mijn nek. Robbie kijkt me een beetje jaloers aan, huh?

Pov Robbie:
Wanneer Koen een arm om Matthy's heup heen slaat, word ik een beetje jaloers. Ik weet dat hij er niet op die manier over nadenkt, maar ik wel helaas.. Matthy word door Koen op het bankje neergezet in de kleedkamers. Matthy leunt met zijn armen op zijn benen en kijkt vermoeid rond, terwijl hij uitgeput zucht. 'Onze Matthy toch. Ik heb wel echt medelijden met hem' Hoor ik Raoul tegen Koen zeggen, die allebei wat drinken. Ik besef me nu pas dat ik een flesje drinken had gepakt voor hem. Ik pak het flesje opnieuw en loop naar hem toe. 'Hier, wat drinken' Zeg ik zachtjes tegen hem. Hij pakt het flesje trillend vast en drinkt er wat uit. Dan geeft hij het flesje terug en zegt schor: 'B-bedankt' Ik glimlach en Matthy gaat weer een beetje voorover zitten, met zijn armen op zijn benen leunend. Ik leg zachtjes een hand op zijn rug en hoor hem dan schokkend zuchten. Ik begin zachtjes zijn rug te strelen en hoor aan zijn ademhaling dat hij alweer wat ontspant. 'Lukt het daar?' Zegt Koen die ons met een vieze grijns aankijkt. Ik kijk hem boos aan en wenk naar Matthy die eindelijk tot rust is gekomen en op zijn mobiel kijkt. Koen maakt een 'ohh' geluidje en pakt dan zijn tas. 'Zullen we gaan?' Zegt Raoul dan. Ik knik en Matthy kijkt me aan. Ik sta op en Matthy volgt me langzaam naar de auto. 'Lukt het?' Zeg ik. Hij knikt, maar toch sla ik een arm om hem heen en help hem een beetje.

-tijdskip-

Raoul zet ons bij ons nieuwe huis af en rijdt met Koen weg. We lopen naar binnen en gaan nog een beetje verder met alles goed neerzetten. Matthy gaat op de bank zitten en gaat tv kijken, omdat hij aangaf dat hij nog steeds niet zo lekker is van dat voorval. Ondertussen ga ik nog even snel wat kleine dingetjes doen en dan bij Matthy zitten, die op mijn schoot kruipt en in mijn armen gaat liggen.

~Hij is mijn maatje voor het leven..