"Uyan. Şşşt kime diyoruz? Uyansana kızım!"
"Nerdeyim ben ya"
"Sızmışsın. Neyse dükkanın önünü kapatma."
'Sıçtırtma dükkanına' istedim ama yemedi. Yavaşça doğruldum ve uyuşmuş popomu sıvazladım. Acı hissetmiyordum, atmıştım kederimi dün akşam. Susmadığı için kapattığım telefonumu açtım. Normalde kimse aramaz sormazdı ama olay sonrası olunca aptallar ne olduğunu duymak için aramıştı tabii. Artık eskisi kadar kötü hissetmiyordum. Yada öyle olmasını istediğim için öyle düşünüyordum.
Mutsuz olduğumu anlamasınlar diye bir snap atmaya karar verdim. Otuz iki diş sırıtıyordum ve 'ne sandın?' Yazdım. Girsin. Snap atınca telefonumu açtığımı anlayan arkadaş topluluğum hücum etti ve telefon dondu. Neden bu kadar meraklılardı ki? Ölsem bu kadar talep görmezdim herhalde.
Bir anda aklıma annem geldi. Eyvah. Pis sıçmıştım, gece boyunca eve gelmeyen kızını merak ediyordur büyük ihtimalle. Hemen bir taksi bulmalıydım.
"Şey bakar mısınız, buralarda taksi durağı var mı?"
"Az ilerde köşede var."
Koşar adımlarla gittim. Ve evet taksi durağı yoktu.
"Buralarda taksi durağı var mı?"
"Az ilerde var bir tane."
Gittim. Koştum. Yürüdüm. Uçtum. Yine yoktu. En iyisi Ahmet Amcayı aramam olurdu ama telefonum donmuştu. Lanet olsun!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ne Sandın? #Wattys 2015
Novela Juvenil"Anlamıyorum." "Bence gayet açık konuştum." ""Hepsi bi oyun muydu şimdi?" "Sen ne sandın?" sırıttı.
