Seed POV
Paglabas ko ng dean's office ay doon pa lamang ako nakaramdam ng init sa katawan. Ngayon ko lang naramdaman ang pressure, pagkahiya, pag ka down at kung ano ano pa. I have found asking myself what did i do to have all of this shit....
"Bestie, you did well naman kaya smile ka na.."
Sandaling hinagod ni hailey ang aking likuran somehow nakaramdam ako ng pagmamahal na para bang niyayakap ang buong pagkatao ko kahit hindi naman. Binigyan ko lamang ito ng isang ngiti atsaka tuluyang umalis. After that happened nag paalam na ako sa mga co teachers ko even hailey at nagmadaling umuwi.
"Hoy! Tumayo ka na nga diyan."
Hahagulgul na sana ako ng makarinig ako ng isang malalim na boses na malamang ay galing sa isang lalaki. Si ken ba ito? hays syempre oo kasi diba may super power siya at mararamdaman niyang may pinagdadaanan ako. Kaya naman agad kong iniangat ang ulo ko ngunit ako ay na disappoint lamang but pwede na rin. Si kuya....
"Bakit?" i sofly said
''Anong bakit? I knew it hailey told me." he said.
"Ah naguusap na kayo?"
"Pwede ba don't change the topic."
I don't know what's the magic when my brother said those words and i suddenly cry then hugged him.
"Sorry"
"Shh bunso don't be sorry alam kong pagod ka lang pwede pa naman bumawi kuya is here ALWAYS HERE."
I cried even more and hugged him tightly.
"Pero na disappoint kita."
"No you don't disappointed me mas ma di-disappoint pa nga ako kapag sumuko ka at hindi na bumawi."
"Tanggap mo padin ako?"
"Anong klaseng tanong 'yan? malamang kapatid kita eh ikaw na nga lang panget sa atin tapos hindi ko pa tatanggapin?"
Pagbibiro niya na alam ko namang sinadya niya para gumaan ang pakiramdam ko.
"Kuya--"
"Syempre biro lang. You are the most beautiful girl I've ever seen. Come here love ka ni kuya okay."
Almost 1 week had passed and i haven't heard any news about ken and our friends. I give more focus on my work specially to my students. I couldn't believed that they would be able to bear not to talk to me. Pero sabi nga ni Dean na huwag kong i-attract ang mga negative sa paligid that is why i continue making my self better.
"Ms. Santos may nag hahanap po sainyo sa labas."
Busy akong nagche-check ng mga gawa ng students ko ng lumapit si manong guard at sinabing may naghahanap saakin. What if si Dean? What if i still do nothing? What if i'm still useless? Arghh...
"Sige po kuya pakisabi bababa na po."
Paglabas ko ng gate ay nakita ko agad si kuro. Agad ko itong binuhat atsaka hinalikan.
"Tara?" pag aaya ni ken.
"Huh? I still have class hindi ako pwedeng umalis."
"No worries naipaalam na kita sa head niyo."
Huh? is that even possible? Napakalakas mo naman Ken Suson. Kahit gulong gulo ay napapayag niya ako.
"May hinahanap ka yata?" he wondered
"Saan tayo sasakay?"
"Anong sasakay? maglalakad tayo. Nahihilo kasi si kuro kapag nakasakay sa kotse ko kaya hindi na ako nagdala."
Talagang pinapamukha mo saakin na hindi magiging tayo kasi hindi mo ako sinasakay sa BMW mo?
He brought me to a cat store naalala ko dito kami unang nagkasama ng kaming dalawa lang. Its still feel first time.
"Kuro missed you. I-pag shopping mo daw siya." he said while looking on his way.
I giggled.
"May nakakatawa ba sa sinabi ko?"
"Wala haha ang cute lang na alam mo pala yung salitang shopping."
"Ano tingin mo sakin?"
"Boyfriend ko" i whispered.
"HUH?"
"Wala. Pasabi kay kuro i miss him too."
KEN POV
I miss you too.
How ironic that you are very madaldal but napakatihimik kapag may problema. I thought you were allow me to hear all of your rants. I thought you were told me whatever problems you were dealing of. But all of these are all I thought..
