Sara's PoVBong! tawag ko sakaniya, nagmamadali siyang umalis dahil may importante silang lakad nang mama niya
Yes mahal? sabi niya sabay lingon saakin
Ngumiti naman ako..
I love you, naka ngiti kong sabi
Ngumiti din naman siya..
I love you too.. sagot niya
Pagkatapos nun ay umalis naman siya
Ako naman ay pumasok sa kwarto ko at nagligpit na nang mga gamit ko
Habang nag susulat ako nang letter para kay bong ay naisipan ko na lutuan ko siya nang lunch, sabi niya kasi ay dito siya mag tatanghalian
Pagluluto ko siya nang sinigang..
Tatayo na sana ako nang bigla nalang nag liwanag ang libro
Pagbuklat ko dito ay mas lalo lang nadagdagan ang lungkot ko..
Limang Oras nalang ako sa panahon na ito kaya naman sisimulan ko nang sulitin ito
Ginugol ko ang isang Oras ko para mag luto nang mga putahe na kakainin namin..
Mayamaya pa..
Mahal!! sigaw ni bong
Hi mahal! sigaw ko pabalik sakaniya
Nagyakap naman kami...
Mahal alam mo ba, nag aral ako nang bagong kanta mula sa panahon niyo, nakita ko kasi sa cellphone yun eh.. tuwang tuwa niyang sabi
Talaga? Pwede bang pagkatapos natin kumain eh kantahan mo ako? sabi ko
Oo naman mahal, Teka bakit parang matamlay ang asawa ko hmmm? tanong niya
Asawa ka diyan! Di naman tayo kasal eh no.. sabi ko sakaniya at umirap
Kasal man tayo o hindi wala akong pakialam asawa parin kita.. sabi niya
Sa kaalaman ko at sa dasal ko at sa puso ko asawa kita, okay? dugtong niya pa
Sige sabi mo eh... kunwaring tawa ko
Ang lungkot naman nito, ang hirap din sabi ko sa utak ko
Teka bakit andaming foods? May occasion ba? tanong niya
Wala, nag enjoy kasi ako magluto eh, tsaka gusto ko na marami kang makain.. naka ngiting sagot ko
Hmm okay asawa ko.. all smile paring sabi niya
Sige na asawa ko, umupo kana diyan at pagsisilbihan kita.. sabi ko
Nakita kong natigilan siya pagkatapos ay umupo nang may malaking ngiti..
Mamimiss ko yang mga ngiting yan mahal..
Hindi ko kayang sabihin sakaniya na aalis na ako masiyado siyang masaya mahirap para saakin na basagin nalang iyon nang bigla..
Pagkatapos namin kumain ay pumunta naman kami sa music room dito sa malacañang..
Sandaling Oras nalang ang meron ako kaya susulitin ko na
Mahal! Dito tayo... tawag niya sakin
May hawak siyang gitara ngayon
Oh, kay gandang pagmasdan
Ang iyong mga mata
Kumikinang-kinang
'Di ko maintindihanSimula palang napangiti na ako, ang ganda talaga nang boses niya
Ang iyong mga tingin
Labis ang mga ningning
Langit ay bumaba
Bumababa pala ang tala
YOU ARE READING
She Falls Inlove with the Young Bongbong
Fanfictiondahil sa isang vintage na gamit ay mapupunta sa Panahon nang 1976 and the rest is history will she choose to stay or she'll choose to leave the year and live in the present?