Şifrozen

-1-

(Yorum yapmayı unutmayın)

Ani bildirim sesi ile kalktım. Ve birden tıkırtı sesleri duydum. Ne tıkırtısı? Annemler evde yok. Hırsız desem hayır. Saat sabah 11. En iyisi etrafı kontrol etmek. Ettim ettim kimse yoktu. O ses neydi? Kedide olamaz. Camda teller var. Ve birden ayak sesi geldi! Hemen kapıyı kilitleyip yatağa oturdum. Ve ellerimi kulağıma koydum. O ses yavaş yavaş gelmeye devam ediyordu. Ve birden kapı tıklatma sesi duydum! Neler oluyor? Ne yapacağım? Ani kararla telefonumu alıp annemi aradım.

Bu arada baş karakterin adı alya annesi duru kardeşi ise deniz babası mert*

Alya:
Anne neredesiniz?

Duru:
Markete gitmiştim yoldayım geliyorum

Alya:
Anne tı-

Duru:
Aa kızım ödeme yapma sırası bana geldi bay bay

Ve yüzüme kapattı. Şimdi ne yapacaktım? Hemen kapıyı acıp mutfağa koştum. Elime geçen ilk kesici aleti aldım. Oda neydi? Birden kollarımı kesmeye başladım. Hayır hayır hayır bunu kendim yapmıyorum. Yapmak istemiyorum biri zorluyor! Kollarım kanıyordu. Bir yandan kapı çaldı. Birden kesici aleti bıraktım. Ve kapıya koştum. Tabiki kollarımı kapattım. Gelen annem ve kardeşimdi. Annem elindeki poşetleri bana verdi. Ama tutamadım ve yere düştü poşetler. Kollarım acıyordu ve yere kan akmaya başladı.

Duru:
Alya sen kollarını mı kestin bu hal ne!

Alya:
Anne yemin ederim istemeyerek oldu.
Biri beni zorladı!

Duru:
Kızım sen deli misin? Ne zorlaması?
Ne diyorsun?

Alya:
Anne biri biri beni cidden zorladı.
Deli değilim!

Duru:
Deniz kızım sen poşetleri mutfağa bırak.
Bende ablanın kollarını sarayım.

Deniz:
Peki anne.

Annem beni tuttuğu gibi odama çıkardı. Kollarımı sardı. Acısı azda olsa dinmişti. Evet yine tıkırtı sesleri duymaya başladım.

Alya:
Anne tıkırtı seslerini duyuyor musun?

Duru:
Kızım sen iyice delirdin baban geldiğinde
Seni psikoloğa götüreyim.

Alya:
Ne anne ben deli değilim anla şunu!

Duru:
O zaman bu kollar ne!?

Alya:
Biri beni zorladı diyorum.

Duru:
Kim işte kim!

Alya:
Bilmiyorum!

Duru:
Kollarını sardım bitti.
Bir daha böyle bir şey yapma.

Annem bunları diyerek odayı terk etti. Ama biri beni zorluyordu. Kimdi o? Niye yaptım? Psikoloğa gitmek istemiyorum! Ne yapıcağım? En iyisi babam gelene kadar beklemek. Onada aynı şeyleri diyeceğim. Çünkü öyle oldu. Annem bana inanmadı. Belki babam inanır? Psikoloğa götürmez? Bunları düşünürken zil çaldı. Koşarak açtım. Oda ne! Karşımda babam. Niye erken gelmişti?

Alya:
Baba niye erken geldin?

Mert:
Annen olanları telefondan anlattı.
Gel benimle senle bir konuşalım.

Alya:
Peki baba.

Şaşmadım. Annem hemen yetiştirmiş. Babam kolumu tuttu ve salona götürdü. Tabi kolumu kestiğimi bilmiyor. Kolum aşırı acıyordu. Sert tutuyordu.

Alya:
Baba kollarımı kestim ben!
Acıyor lütfen kollarımı tutma!

Mert:
Ne niye kestin deli misin kızım!?

Alya:
Gel salona anlatayım.

Salona geçtik annem ve babam geldi. Kardeşim uyuyordu.

Alya:
Beni sakince dinlemenizi istiyorum.
Biri beni zorladı.
İstemeyerek oldu.
Ben niye kendime zarar vereyimki?
Deli değilim.
Ve korkmayın ama tam yanımızda siyah bir adam görüyorum.

Annem etrafa baktı.

Duru:
Burada kimse yok alay mı ediyorsun!?

Alya:
Hayır alay etmiyorum.
Şuan gayet ciddiyim.

Mert:
Kızım yarın psikoloğa gidiyoruz!

Alya:
Hayır istemiyorum!
Deli değilim kaç kere diyeceğim!
Ne istiyorsunuz benden?!

Annem ellerimi tuttu.

Duru:
Hayır kızım senden bir şey istemiyoruz.
Bu senin iyiliğin için.
Lütfen beni kırma ve yarın baban ile psikoloğa git.

Alya:
Tamam ama bana deli muamelesi yapmayı kesin!

Duru:
Tamam kızım yeterki sen yarın psikoloğa git.

Bu kadar kolay mıydı? Diyeceksiniz ama ben anneme kıyamıyorum. Onu çok seviyorum. Dedikleri gibi yarın psikoloğa gideceğim.