Chapter 5:

5 0 0
                                    

VON AND FARAH || CHAPTER 5

"Anak, sigurado ka bang ayos ka lang talaga diyan?" It's Von's mother.

"Opo Ma, magpapahinga lang po muna ako ngayon. Nakapagbigay na rin ako ng excuse letter at babawi na lang din po ako bukas," Von said to them through video call. Nagkikipag-usap kasi siya ngayon sa pamilya niya doon sa probinsya.

"Basta anak ha, huwag pinipilit ang sarili. Kapag pagod na, magpahinga ka. Hindi nakakabagal ng trabaho ang pagpapahinga, mas nakakabagal kapag hindi mo 'to ginawa."

Von smiled, remembering all those teachings coming from her mother. He touched his phone screen, as if he's feeling that he can touch her mother's face.

Hinawakan niya rin ang screen kung saan nandoon ang mukha ng mga kapatid niya. They're twins, both girls.

Miss ko na kayo.

"I love you kuya!"

Von's eyes immediately watered. He's just thankful that he's laying on his bed, hindi ito madaling mapansin.

"Mahal na mahal din kayo ng kuya Von niyo." Von gave them a beautiful smile. "Ma, Jaydie, Jaycie, mag-iingat kayo parati diyan ah. Ipagdarasal ko kayo parati."

"Kami rin anak."

"I love you Ma. Mwah!" Yes, he's that sweet and soft boy.

"Mahal din kita anak."

They still talked a bit until they decided to cut the call for Von to take a rest. He got caught by a fever.

He closed his eyes, remembering his moments together with his family, smiling while embracing the feeling of longingness, until he fell asleep.

Nagising lamang ang binata nang tumunog ang cellphone niya. May tumatawag.

He looked at the caller and he quickly sat on his bed because of what he saw.

Si Ate Farah, tumatawag.

His heartbeat leaped and he can't contain his smiles.

"A... ate?" he greeted.

"Von, bakit hindi mo sinabi sa'kin? Nagkasakit ka pala?" She sounded so worried.

Nawala naman ang ngiti ni Von at napalitan ito ng pag-aalala dahil alam niyang nag-aalala ang babae sa kaniya.

"Ah, ate, ayos lang po ako. Huwag ka pong mag-alala. Magpapahinga lang po ako ngayong araw," he immediately said.

"Kung hindi ako nagtanong sa bakery na pinagtatrabahu-an mo, hindi ko pa malalaman," sabi pa ni Farah sa boses na tila nagtatampo.

"Hindi po natanggap ni Ma'am ang excuse letter ko?"

"I don't know. Hindi ko siya mahagilap." She sighed on the other line. "Tanghali na. Kumain ka na ba?"

He looked at the clock. It's passed 12 Napahaba ang tulog niya.

"H... hindi pa po." He even shaked his head slowly.

"Dinalhan kita ng pagkain," she said it with a serious and strong voice.

"P... po?"

"Dinalhan kita ng pagkain."

"Ate Farah..." He feel the tense all over his body. "Nasa baba ka po?"

"Hm." Isang sagot, ngunit ang epekto nito kay Von ay hindi na niya mailarawan pa.

His heartbeat automatically leaped, it beats so fast, he's nervous, more than nervous.

"Anong room number mo? Aakyatin ko nalang. Mapagod ka pa."

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Jul 11, 2022 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Von and FarahTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon