Küçüktüm, karanlıktı. Hep uyuduğum saatte uyanıktım. Annem buna çok kızardı, ama burada değildi, balkondaydı. Babam nerede bilmiyordum, o gün eve gelmemişti.
Annem genellikle geceleri içmiş olur, babamla birbirlerini çok severler. Babam ise genelde evde olmaz eve ben uyumadan önce gelir, benimle yarım saat oynar ve sonra beni uyuturdu, evet babam uyuturdu diyorum çünkü annem içmiş, kendinde olmamış olurdu. Her gün böyle geçerdi. Her neyse sadece bu kadarını hatırlıyorum.
Beşikteydim sanırım, ayıcığa sarılmış yatıyordum ve annemin gelmesini bekliyordum. Babam eve ilk defa saat bu kadar geç olmasına rağmen gelmemişti. Anahtar sesi gelmişti. Babamın koşarak içeri girdiğini ve balkona çıkıp anneme bir şeyler söylediğini hatırlıyorum. Babam terliydi ve ikisi de fazlasıyla endişeliydi. Annem aceleyle yanıma geldi ve ilk defa içmemişti. Beni kucağına alacakken babam dikkatle baktığı camda artık her ne gördüyse annemi bileğinden tuttu gibi alıp götürdü. Kaçmışlardı ama neyden kaçtılar? beni neden almadılar? Beni geri alacaklar mı? İlk ikisinin cevabını hala bilmiyorum ama üçüncüsünün cevabı belli. Hayır. Beni geri dönüp almadılar. Tek hatırladığım camdan mavi ve beyaz, ışıkların sızdığı. Çok parlaktı, bu kesinlikte ne araba farı , ne bomba, ne de başka bir şeydi. Alçaldı ve bir canlı gibi sızdığı yerden uzayarak zemini kaplamaya başladı. Ağladığımı hatırlıyorum. Ama o ışık ,gölge gibiydi de biraz, gözyaşımın onun üzerine damladığını hatırlıyorum. Oraya damlayınca kırmızılaştı, damladığı yere toplandı ve kıpkırmızı bir ışık saçıldı. Sadece başkasının kollarında olduğunu hatırlıyorum.
Adamlar beni kaçırıp fidye isteyeceklermiş fakat annemle babam kayıpmış. Gittiklerinden sonra bir daha görülmemişler. Bu konuda başka bir şey bilmiyorum. Araştırsam da hiç bir sonuca ulaşamadım.
