"Jane hazır mısın? Yola çıkıyoruz."dedi Joseph. Daha hazır değildim. Bu acele de neydi? Bir türlü anlamıyordum. "Tamam, geliyorum." Hazırlanıp hemen yanlarına gittim.
Joseph, Caroline , Matt , Jack ve Octavia beni bekliyordu. Hepimiz liseden arkadaştık. Virüsün bir anda ortaya çıkması ve hızla yayılmaya başlaması bizi okuldan uzaklastırmıstı.
Okulu ozleyecegimi hiç düşünmemiştim. Ama Octavia ve Caroline ile birlikte koridorlarda yürümeyi gerçekten çok özledim.
Yolculuk başladı. Ve ben ormanın içinde yürümekten nefret ediyorum. Böcekler her şey sizin etrafınızda dolaşıyor. İğrenç!!!
Joseph ve Matt önde yuruyordu. Jack ve Caroline birlikteler. O yüzden de arkada beraber yürümek istediler. Onlar haricinde de hepimizin arkadaştan fazla bir şey olabileceğini düşünmüyorum. Octavia'yla birlikte ortada gidiyoruz. Ve bunun için gayet mutluyum.
Dünya delilerle dolmuş durumda ve virüsü kapmamız an meselesi. Virüsü kapmamız an meselesi diye düşünürken ağaçların arasından biri üzerime atladı.
Ne olduğunu anlayamamistim. Debelenip durdum ama kadını üstünden atamiyordum. Kadın birden hafifledi. Joseph'in yüzünü görünce büyük bir oh çektim.
Ayağa kalktım. Delilerin hepsi ölmüştü. Biz nasıl bu hale gelebilmistik. İnsan öldürecek kadar nasıl degisebilmistik. Bir anda gözüm Joseph'e takıldı ve yaralı olduğunu gördüm.
Beni kurtarirken yaralanmıştı. ''Ne yaptın? Nasıl oldu?'' Yüzümden anlamışcasına ''Seni kurtarırken olmadı.'' dedi. İçim biraz olsun rahatlamıştı.
Hemen gidip çantamdan bir sargı bezi aldım. Bacağına pansuman yaptım. Akşam üzeri küçük bir yemek hazırladık.
Matt ve Octavia çıkmaya başlamışlardı. Bu durumda nasıl bu kadar sakin olabiliyorlar anlamıyorum. O an içimden bunu söylemek geldi ama kendimi tuttum.
Gece hiç uyumadım. Joseph'in sargı bezini temizleyip tekrar yerine sarıyordum. Ama en sonunda ben de yorgun düştüm ve uyudum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YOK OLUŞ
Teen FictionDünya yok olmak üzere. İnsanlar birbirine girmiş durumda. Jane ve Joseph hiçbir şey yapamamaktan çok sıkıldı. Ve her şey o saldırıdan sonra başladı.
