CHAPTER 4 - NEW FRIEND

85 7 1
                                    

“SO YOU'RE TELLING ME NA hindi mo na ipipilit umuwi nang pinas?”

“unfortunately” walang gana kong sagot sabay hablot do'n sa kinakain niyang waffle.

“Girl! No, hindi dapat you have to refuse. We're in this together kapag bawal ka bawal din ako!”

I tapped my table while chewing the remaining food, it's already 6 in the morning maaga lang talaga kaming pumasok para masolo namin 'tong classroom.

“Ayaw mo nun bestfriend thing, sabay tayong magdudusa dito. Fun right?”

Sinabi korin sakanya yung about Kay president na if I disobey my Lolo's rules masisira si yoona, pero Ang Gaga hindi ako pinakinggan at nag-bigay pa ng side comment kesyo mayaman daw ang pamilya nang mga MINATOZAKI/SEOL na I don't have to get worried, etc

syempre dahil sa sobrang bait ko edi hindi ko siya pinakinggan, tsaka I already made my decision bonus panga yon eh kasi lagi Kong Makikita ang asawa ko, diba mas better? Ang kaso nga lang hindi nako makakauwi ng pinas.

Hindi lang naman study at populasyon sa pilipinas ang gusto ko kaya gusto Kong umuwi do'n, I want to meet my dad it has been 4years since the last time I visited him.

Nakakulong na siya for 2/half years hindi korin Alam yung dahilan eh kasi Ang pagkaka-alam ko nun I was comatose for 2yrs, I was involved in a car accident na ang driver ng sinasakyan ko ay ang daddy ko. They told me na daddy paid for his mistake kasi yung nabangga niyang sasakyan ang laman daw nun ay namatay pero ang Sabi naman saakin they both survive iba Ang sinasabi ng media at Ang sinasabi ng daddy ko.

After ko nga raw magising nun some of my memories was vanished like it was nothing, pero parang wala namang nabura I'm well totally healed pero may times din na sumasakit itong bunbunan ko side effects narin siguro.

2years narin naman ang nakakalipas after that accident at hindi korin naman dinamdam dahil siguro sa nakalimutan ko na?

Anyways let's talk about the other things, speaking of morning classes naghihintay nalang naman kami ng iba pang students na pumasok dito masyado sigurong napaaga itong pasok namin kaya aapat palang kaming nandidito sa loob ng room.

Gusto ko ngang itanong yung name nung nasa likod ng upuan nami eh, kaso shytype kasi akong tao kaya wag nalang.

Oh ano aangal kayo? Hindi naman talaga makapal Ang mukha ko medyo lang.

“inubos mo?” I looked at my side matapos mabalik sa reyalidad ang isip ko. “Ouch!” my voice let out in a loud groan when blue hit my forehead, fudge this woman!

“i brought this for myself, jinni! How dare you eat my waffle!” napalakas pa ata ang boses niya dahil biglang may kumalabog na malakas na lamesa reminding us na hindi lang kami Ang tao dito.

I chuckles glaring at the girl beside me she just rolled her eye at nag cross arms pa, parang Bata ampota.

“Hey lower down your voice missy” lalo pa atang nagpantig ang Tenga ko when the lady behind us spoke with elegance like super Ganda ng boses Niya. Hindi ko tuloy mapigilang lingunin Ito

“Sorry” I gave her an apologetic smile sinabayan kona rin ng bow, para mukha naman akong karespe-respeto.

“Not you young lady, that girl beside you, her voice is wayy too lou-”

“shut up jeon somi!” I widen my eyes in shock when blue stood up while facing the girl behind us, hoho they know each other? Omy

“Ohh so you remember my name ha” hindi ko na alam kung sino paba ang papalingan ko ng tingin. Dito ba sa masama na ang aura na katabi ko oh sa taong nakangiti na Ngayon na parang aso

33 Roses | SulljinWhere stories live. Discover now