SEKİZ DİYARIN VARLIKLARI

BUZDAN ÇÖLLER

         BUZDAN ÇÖLLER

                    -5-

"Zihnimi kanatırcasına fırtınalar kopuyor akıl duvarlarımda, dışımsa bir o kadar sakin. Sanki fırtına öncesi sessizlikte bir tıkırtı bekler gibiyim."

Düşüncelere dalmış bir şekilde dışarıyı izlerken derinlerden gelen bir ses dikkatimi çekti, bu Javier'in aracının sesiydi bundan eminim çünkü onun aracının kendine has bir motor sesi vardı.

Uzun süre dışarıya baktım ama sandığım kadar yakında değilmiş çünkü neredeyse üç dakika sonra görüş alanıma girip aracı bahçeye park etti.

Önde o arkasında Natalie eve doğru yürürken hala yerimde oturuyor ve dışarıyı izliyordum ama içeri girdiklerinde istemsiz bir şekilde kapıya baktım.

İçeri ilk önde olan Javier girdi ve direk benim olduğum tarafa bakıp gülümseyerek kafasıyla beni selamlayınca ona aynı şekilde karşılık verdim ve hemen arkasında olan Natalie ile göz göze geldim.

O da Javier gibi yaptı ve beni sessiz bir şekilde selamladı ama o gülümsemedi, gergin görünüyordu.

Nereye gittiler bilmiyorum ama Natalie bu durumdan çok mutlu olmamış gibi ya da hala bana kırgın bilemiyorum.

Tanrım benim bu durumu düzeltmem lazım ama nasıl? Neyse bir yolunu bulacağım başka çaresi yok.

Akşam yemeği için hep birlikte masaya oturduğumuzda Samuel dışında yine herkes sessizdi.

Yemeğimi bitirdikten sonra tabağımı mutfağa bırakıp odama çıktım ve yatağımın kenarındaki koltuğa oturup düşünmeye başladım.

Zihnimin içinde buzdan çöller vardı sanki. Donmaya yüz tutmuş topraklarda yalın ayak geziyor, bastığım yerleri ateşe verircesine yaka yaka ilerliyormuş gibi hissediyordum.

Aynaya baktım, dışım sakin bir sonbahar akşamı gibi ılık ve berrak görünüyordu ama içim alaca karanlık gecede şafağı bekleyen bir serçe gibi tedirgindi.

Neden böyle hissettiğimi bilmiyorum ama şunu çok iyi biliyorum, eğer sessizlik derin ise yankısı fazlasıyla güçlü olacak ve sessizlik şu anda hiç olmadığı kadar derin.

Tedirginliğim korkumdan değil, hiçbir zaman da korkularına esir bir hayat yaşamadım ama bu benimle ilgili değil, bu defa farklı.

Bildiğim dünya değişti, hem de olabilecek en keskin şekilde değişti. Yeni bir dünyanın kapıları aralandı parmak uçlarımda ve bu dünya bütün dengelerin alt üst olduğu, doğru ve yanlışın yer değiştirdiği, acımasız güç savaşlarının olduğu bir dünya.

Zayıflığa yer olmayan bu dünyada ayakta kalabilmek, sevdiklerimi kendimi korumak istiyorsam, her zaman olduğumdan daha güçlü olmalıyım, daha dayanıklı, daha akıllı ve daha fedakar.

Geçmişim geleceğim için rehbermiş, şimdi anlıyorum neden o kadar çok yer değiştirdiğimizi, savaş eğitimleri alıp spor yaptığımızı ve biliyorum ki her şeyi en iyi şekilde öğrendim.

Savaşmayı, ayakta kalmayı, zihin oyunlarını ve hayatta tutunmayı çok iyi biliyorum ama ya fedakarlık?

Kaybetmeyi bilmeyen bir zihne bunu nasıl öğreteceğim?

Şimdiye kadar yaşadığım her şeyin üstünde bu çünkü benimle ilgili değil. Bir gün gelip de sevdiklerim söz konusu olduğunda içimdeki deliliği nasıl durduracağım?

Düşüncesi bile buzdan çöllerimi alev alev yakıyor, işte bu yüzden tedirginim.

Duygularım zirveye çıkmıştı çoktan.