SPARKLES (One-Shot Stories)

Last Beat

☆*:.｡. o(≧▽≦)o .｡.:*☆☆*:.｡. o(≧▽≦)o .｡.:*☆☆*:.｡. o(≧▽≦)o .｡.:*☆

~He's ill. He told me his heart is dying. He told me he love me. I'll keep his words. I'll love him until the last beat of his heart.

☆*:.｡. o(≧▽≦)o .｡.:*☆☆*:.｡. o(≧▽≦)o .｡.:*☆☆*:.｡. o(≧▽≦)o .｡.:*☆

Tedious. A perfect word fit for what I'm feeling right now. I did nothing but doodle his name on the last page of my notebook. Nakakabagot talaga ang tumungaga sa silid na ito.

Sinulyap ko ang orasan sa ibabaw ng maalikabok na pisara.

"4:30",the clock said.

Kanina pang alas kwatro natapos ang klase namin at kalahating oras na akong nakaupo dito malapit sa bintana. Halos masaulo ko na nga ang hitsura ng classroom namin.

From the furnitures to the least noticeable things. Like the small crack on the back wall, the torn pages of the books that filled the shelf at the right of the board, the heart-shaped stain of the table's table cloth and the faded paint of the door.

Mula sa labas, may narinig akong yabag ng mga paa. It grew louder and louder until it stopped.

Isang matangkad na lalaki na may abot balikat na itim na buhok, mapupulang labi, maputlang balat, matangos na ilong, at isang pares na naggagandahang tsokolateng mata, ang huminto doon.

Lumuhod siya saglit para ayusin ang sintas ng sapatos nito. Pagkuwa'y tumayo siya at naglakad tungo sa kinaroroonan ko.

"You're late." I complained.

Wala siyang imik. He just gave me a smile. It was sad. Nakaramdam ako na para bang hindi ko magugustuhan ang kung anuman ang sasabihin niya sa akin.

"Bakit?", concerned, I asked him.

Muli, wala pa rin siyang imik. Yinuko niya ang kanyang ulo at inabot n'ya sa akin ang isang manila envelope.

I wrinkled my forehead and reached for the envelope.

Slowly, I opened the envelope reluctantly. Nababahala na baka sakaling hindi ko magustuhan ang laman nito. Pagbukas ko, ay tumambad sa akin ang isang puting papel. I snatched it and read it silently.

Napipi ako at nagulat sa aking nabasa.

"Dinala nila ako sa hospital nung Sunday dahil inatake ako sa puso. Lumalala na daw ang sakit ko and the doctor suggest na operahan ako as soon as possible. I wanted to tell you this personally kaya pinahintay kita dito."

'Yun ang nakalagay sa papel na binasa ko. Sabi na nga ba't 'di ko 'to magugustuhan.

I know about his heart disease ever since naging kami. Hindi naman ako nabigla sa fact na 'yun kundi sa fact na malapit na ang heart transplant niya. Ang nakalagay kasi sa nabasa ko kanina ay sa March 1 ang operation. Today is February 28, tomorrow, March na. Worse is that, there's only a tiny percent of chance na makakasurvive siya.