incir çiçeği | tk

1

Hastanenin soğuk boş koridorlarına büyük bir hüzünle geri dönüyordum, benim lanetim buydu. 2yıl önce sevinçle çıktığım hastaneye geri dönmek..Doktorların umutsuz bakışları hemşirelerin acır bakışları altında tekrar tedavi olmak zorundaydım bu sefer çıkabileceğim bile şüpheliydi, Aniden gelen boğulma hissi öksürük kriziyle kendimi ambulansın içinde bulmuştum.. Yanıp sönen kırmızı mavi ışıklar ve siren sesinin hızla harelet ederken beni sallandıran sedyenin üzerinde. Acil kapısından girerkenki o hissim kapalı göz ama açık bilincim herşeyin gerçekliğine sürüklüyordu beni.. keşke şuan rüyada olsaydım, keşke bu bir rüya olsaydı ve boğulma hissini yutup yatağımdan kalkabilseydim..Keşke.

Etrafımdaki doktorların patırtıları ve gürültüleriyle gözlerimi hafifçe aralamıştım,araladığım gözlerimi etrafıma süzer süzmez doktor Kim'le göz göze gelmiştim. Bir sevinç çığlığıyla başardık, onu uyandırdık diye seviniyordu etrafımdaki hemşirelerde ona eşlik ederken..

O an kalkmak ağzımdaki buhar makinasını çıkarmak ve onlara dönüp, bu bir rüya hepiniz hayalsiniz diye bağırmak istemiştim..Yapmışımda..O hareketimden sonra deliye dönmüşüm beni bayıltmak zorunda kalmışlar.. Bu sefer gözlerimi araladığımda başımda bir doktor aynı zamanda psikolog olan bir adam vardı. Ayıldığımı görünce gülümseyerek "uyanmışsın, ben yeni doktorunum" dedi, ve kendisini tanıtmaya başladı. "Senden sadece bir yaş büyüğüm Tae, o yüzden aramızda bir arkadaşlık olacağını düşünüyorum.
Artık senin doktorunum, aynı zamanda psikoloğun" siyah saçlar siyah parlak gözleriyle bana bakıyordu. Konuşurken göz teması kurmaktanda hiç çekinmiyordu. Kısılmış yorgun hayattan bıkmış gözlerimle onu süzüyordum ama bu bakışlarım parmağını şıklatıp "bana kendini tanıtırmısın?" deyip defterini eline almasıyla son buldu.