အပိုင္း၂၂

2.1K 68 3
                                    

" ဪမင္းပါလား"

ဟင္းခ်က္ေနတဲ့ရာရာ့ကိုေနာက္ကေနစကားဆိုလိုက္တဲ့တစ္စုံတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ရာရာေနာက္ကိုလွည့္ကာၾကည့္မိေလသည္။

" ဪ တီေလးတို႔မရွိဘူး မမႏြေး"

"ဟုတ္လား.... မမရွိတယ္ထင္လို႔လာခဲ့လိုက္တာ"

"ဟုတ္ တီေလးကေက်ာင္းသြားတယ္၊ တီခ်ယ္ႀကီးတို႔ကဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားၾကတယ္"

"ရပါတယ္ မရွိေတာ့လည္းျပန္လာတဲ့အထိေစာင့္ေနတာေပါ့"

"ဟုတ္ကဲ့"

မီးဖိုေခ်ာင္ေလးထဲကခုံေလးမွာႏြေးဝင္ကာထိုင္လိုက္ရင္းသူမရဲ႕ဖုန္းေလးကိုဖြင့္ကာသုံးေနခဲ့ေလ၏။

" မင္းက မမရဲ႕အခ်စ္တုံးတပည့္ေလးပဲေနာ္ မင္းကိုအားက်လိဳက္တာ"

"ဟင္ဘာလို႔မ်ားလဲမမႏြေးရဲ႕"

"ႏြေးက မမလင္း ခ်စ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္တာ မမလင္းက ႏြေးကိုမခ်စ္ဘူးေလ"

"မဟုတ္တာ တီေလးကမမႏြေးကိုခ်စ္ပါတယ္။
ကိုယ့္ညီမပဲဟာ ဘယ္အမကမခ်စ္ပဲေနပါ့မလဲ"

"ဟင့္အင္း မိေထြးနဲ႕ရတဲ့သမီးဆိုၿပီး မမက ႏြေးကိုမုန္းရင္မုန္းေနမွာ"

"တီေလးကအဲ့လိုစိတ္ေတာ့မရွိပါဘူးမမႏြေးရယ္ အစတည္းက တည္တည္တံ့တံ့နဲ႕ေနတတ္တဲ့သူမို႔ မမႏြေးစိတ္ကေတြးၿပီးေၾကာက္ေနမိတာေနမွာပါ သမီးဆိုလည္းစေရာက္တုန္းကတီေလးကိုေၾကာက္တာပဲေလ ေနာက္ၾကေတာ့တီေလးအေၾကာင္းေလးေတြသိလာေတာ့ သိပ္မေၾကာက္ေတာ့ဘူးတေျဖးေျဖးရင္းႏွီးသြားတာပါပဲ"

"အဲ့လိုပဲျဖစ္မွာပါ ငယ္ငယ္တည္းကမမကဒီမွာေနေတာ့ႏြေးနဲ႕မရင္းႏွီးဘူးေလ ႏြေးႀကိဳးစားရဦးမွာေပါ့"

"ဟုတ္"

တစ္မနက္လုံးခ်က္ျပဳတ္ၿပီးေတာ့ ေန႕လည္ေရာက္ကာလင္းတစ္ေယာက္ျပန္လာခဲ့ေလၿပီ။လက္ထဲမွာဆြဲထားတဲ့ေ႐ႊရင္ေအးအထုတ္ကေလးေတြႏွင့္ မီးဖိုခန္းေလးကိုေလွ်ာက္လာ၏။

" တီေလးျပန္လာၿပီလား"

"အင္း ႏြေးကဘယ္လိုလုပ္ေရာက္ေနတာလဲ"

"မမကိုေတြ႕ခ်င္လို႔ႏြေးအလည္လာတာပါ"

"ေျပာစရာစကားရွိလို႔လားႏြေး"

Sunflower🌻Where stories live. Discover now