The Young Lady of Swertuanfel

Chapter 9: Goodnight

Captain Kristoff and I roamed around the village to look for some problems and what's there that need to change and report to the Marquess.

"Are you alright, My Lady?" Tumango ako sa katanungan ni Captain Kristoff at hindi na nag-abala pang tumingin sa kaniya sapagkat ang aking mata ay nakatingin sa mga tao sa village na mayroong galit na ekspresyong nakatingin sa akin at umaalis sa tuwing dadaan ako.

When I looked above, the sky is already dark and the moon is starting to rise from the darkness to illuminate this land with it's blinding and astounding light.

"Our patrol is done, my lady. It's getting late, we should go," saad ni captain Kristoff bago lumapit sa akin. "Don't mind those glares, you never cared about it anyway," muling saad niya.

Napakunot naman ang aking noo dahil sa huling sinabi niya. Mula sa kaniyang seryosong ekspresyon at malamig na boses, pakiramdam ko ay mayroong tinatagong galit ang lalaking ito sa akin.

I want to ask and confront him of what's the problem but I just stopped myself. Sino ba naman ako para pake-alaman ang kaniyang nararamdaman? Just by his stare, kinakabahan na agad ako.

Tumango ako sa kaniya at naunang maglakad papunta sa aking kabayo, "Let's go," tawag ko sa kaniya bago sumakay sa aking kabayo.

Hindi kami nagmadali ni captain Kristoff sa pag-uwi kung kaya't nanatili lamang sa katamtamang bilis ang mga kabayo namin.

The moment we enter the gates of the marquessate, Lily and Lala is already in front of the mansion's door waiting for me with worried expression.

"Good evening," bati ko sa kanilang dalawa matapos bumaba sa kabayong aking sinasakyan at ibinigay ito kay captain Kristoff sapagkat siya nalang daw ang magbabalik nito sa kanilang tahanan.

"Are you okay, My Lady? Did something happen? Did those villagers hurt you again?" nag-aalalang tanong sa akin ni Lily at tinitingnan ang aking buong katawan, mukhang naghahanap ng mga pasa.

"I'm fine, where is the marquess Lala?" I pushed Lily's hand away and asked Lala who's staring at me.

"Ah yes! Father is currently out, and will be back later this evening," mabilis na sagot niya sa akin at hahawakan na sana ang aking braso nang umatras ako at inilayo ang aking katawan sa kaniya.

I'm full of sweat because of the patrolling, I don't want her to feel these sweat in me. Nang tumingin akong muli kay Lala ay nakita ko itong naiiyak na na siyang ikinagulat ko nang sobra.

'Oh my gosh! Did I offend her by evading her touch? Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhh I didn't mean to!' malakas na sigaw ko sa aking isipan at hindi alam kung ano ba talaga dapat ang aking gagawin.

When Lala's about to cry, I wanted to shout and cry before her but I quickly stopped myself and stood straight.

"Prepare the bath for me Lily," utos ko kay Lily na hanggang ngayon ay mayroon pa ring nag-aalalang ekspresyon. Tumango naman ito sa aking utos at mabilis na umalis para gawin ito.

"I'll see you at dinner," huling usal ko kay Lala bago siya tuluyang pumasok sa loob. Mabilis naman itong tumingin sa akin na may kumikislap na mata at nasasabik na ngiti at tumango sa aking sinabi.

"Yeyheeeeeeey!" masayang sigaw nito at mabilis na tumakbo papunta sa loob.  Napa-iling-iling nalamang ako sa kaniyang ginawa at tahimik na napatawa bago napagdesisyunang pumasok na rin sa loob ng mansyon at magtungo sa aking kuwarto upang makaligo, at makapagbihis na.

"Did I do bad to the villagers, Lily?" tanong ko kay Lily habang nakababad pa rin sa malaking bathtub sa aking kuwarto.

"Unfortunately, yes. You were always been a trouble make ever since the dea— I mean ever since," kinakabahang usal niya bago umubo at muling nagpatuloy, "and you always go to the village to create ruckus and dispute with the villagers."

Nasa likod ko naka-upo si Lily habang nakababad ako sa bathtub kung kaya't hindi ko nakikita ang kaniyang pinapakitang ekspresyon. Bakit biglang nagbago ang kaniyang boses at hindi niya itinuloy ang dapat niyang sasabihin?

Hindi ba ganito si Despina mula pa pagkabata? And base sa sinabi sa akin ni Buns noon, araw-araw daw akong gumagawa ng gulo, kahit saan man ako ilagay.

The incident about me pushing myself to the prince out of love and affection caused me to pass out for almost 3 days. I don't really care about that news and decided to just forget about it since, it's the old Despina's love problem.

After the bath, I hurriedly changed into clothes and went to the dining hall where Lala and her twin Lulu is probably waiting.

At hindi nga ako nagkamali, pagkapasok ko palamang sa loob ng dining hall ay malakas na sumigaw si Lala at kumakaway-kaway pa habang tinatawag ako.

Lumapit ako sa kanilang gawi at umupo sa nakasanayan kong upuan at nasa harapan ko naman ang kambal.

Pinagmasdan ko ang dalawang bata sa aking harapan at hindi mo talaga malalaman kung sino si sino kapag ang itsura lamang ang iyong titingnan. Mabuti nalamang at hindi pareho ang sinusuot ng mga ito kung kaya't malalaman mo talaga kung sino si Lala na siyang babae, at kung sino si Lulu na siyang lalaki.

Lala's expression never changed and is so bright as ever with a smile always plastered on her face. Same goes to Lulu's expression which slight put me into uneasiness. His glare never changed ever since we first saw each other up until now, his green eyes is clearly showing a little but of hostility towards me.

Kinakabahan ako, ngunit hindi ko ito dapat ipahalata. Baka i-bully ako ni Lulu kapag malaman niyang medyo natatakot ako sa kaniya. Waaaah!! 'Calm down Despina, calm down.'

"Let's eat," usal ko at sinimulang hiwain ang steak na siyang pagkain na naman namin. I mean, steak is delicious but ever since I came to this world all I ever wanted was steak! I'm so sick of steak! I also always have to eat steak in my past life, pati ba naman dito? Ugh!

"Will you teach us sword again tomorrow, Ate Pin?" masayang tanong sa akin ni Lala. Sasagutin ko na sana siya ng makita ko ang nahihirapang si Lulu sa paghihiwa sa kaniyang steak kung kaya't tumayo ako't umupo sa tabi nito bago kinuha ang kaniyang plato, tinidor at kutsilyo.

Nanlaki ang mga mata nito at gulat na nakatingin sa akin habang hinihiwa ko ang kaniyang steak. Mabilis ko namang natapos ang paghihiwa kung kaya't binalik ko ito sa kaniyang harapan at bumalik sa aking upuan.

"Waaaaaah! Mine too! Mine too!" malakas na sigaw ni Lala nang maka-upo na ako sa aking upuan at ibinigay sa akin ang kaniyang plato na mayroon ng hiwa.

'This girl can clearly cut the steak with her own hands, why do I have to cut it? Is he perhaps, jealous?' napa-iling na lamang ako sa aking ulo at hiniwa ang steak ni Lala into little pieces before giving it back to her. Masaya naman itong kumain at sinubuan pa ang kaniyang kakambal na mayroong naiinis na ekspresyon. Pero in the end nagpasubo naman ang lalaki, tsk may sayad ata ito sa ulo eh.

"This is one of the best night Lulu and I ever have! Thank you Ate Pin!" masayang usal niya sa akin pagkatapos naming kumain ng hapunan at dessert. Tumango naman ako sa kaniya.

"No problem. I'll see you guys tomorrow, same time, same place," masayang sagot ko sa kaniya. Mabilis namang naglakad ang kambal papunta sa pintuan ng dining hall, lumabas ang mga ito pagkatapos buksan ang pinto't sinarado.

Sumubo ako nang isang kutsara ng ice cream na nasa mesa pa rin at muntik na akong mabulunan nang pagtingin ko sa pintuan ng dining hall ay nakita ko ang ulo ni Lala at nakatingin ito sa akin habang may ngiti sa labi.

Pakiramdam ko ay mahihimatay ako dahil sa tanawing iyon. Ako lang ba? Bakit nagmumukhang creepy ang tanawing iyon?

"What?" I asked her after swallowing the ice cream in my mouth. Lala smiled wider.

"Goodnight ate Pin!" masayang bati niya sa akin at mabilis na umalis, hindi man lang hinintay ang aking sagot.

"Goodnight," bati ko sa kanila pabalik kahit hindi nila naririnig at ipinagpatuloy ang pagkain ng ice cream na nasa mesa.

tamadsiakuma.♡