When a young woman opened her eyes after the Gods gave her a second chance to live again and fulfill her dreams in exchange for one tiny, and not so dangerous mission, she found herself in a body of a 19 year old girl named Despina who's hated by ev...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
“SWING harder, Lulu! You aren't going to scratch me with that one,” usal ko kay Lulu na ginagawa ang lahat para lamang madaplisan ako gamit ang kaniyang espadang kahoy.
“I'm trying okay? Stop pressuring me!” naainis na sagot nito sa akin at muling iwinasiwas ang kaniyang espadang kahoy papunta sa akin.
Nasasalang ko naman ang lahat ng ito ng walang ka-effort-effort. Maging ang mga paghiwa ni Lala sa akin ay naiiwasan ko rin at ang hangin lamang ang kaniyang nahihiwa.
It's been going on like this for an hour already, and I believe they are not ready for real battle yet. I mean, they are still kids after all. I won't even allow them to divulge themselves into battle.
“Alright. All of us will stop here,” malakas na lintaya ko na magpatigil sa kambal.
“Aaah. But we can still fight! I feel like we are almost there,” tutol naman ni Lulu sa akin. Inilingan ko lamang ito at tumingin kay Lily na naka-upo lang sa gilid at naghihintay sa amin.
“Take these kids to their room, will you Lily? Bath them also please,” utos ko kay Lily na mabilis naman niyang tinanguan.
“But Ate Pin!” sigaw ni Lala.
“No more buts, Lala. Go freshen up yourselves, let's not over exert our bodies alright? It's also almost dinner time already, go get some rest,” sagot ko sa kaniya at pinat ang ulo ng kambal bago tinanguan si Lily at tumalikod sa kanila.
“How about you, My Lady. Aren't you going to get some rest?” tanong sa akin ni Kristoff. Inilingan ko lamang ito at bumalik na sa pag-eensayo.
* * *
I can't believe I need to do this. I just wanna go home, and retreat. I can't freaking do this at all! No way! No freaking way!!
“We are here, My Lady,” lintaya sa akin ng kutsero. Napatingin naman ako sa kaniya bago inilipat ang tingin sa labas ng bintana. Nandito na nga ako sa labas ng mansyon ni Duke Poviour.
Wala akong magawa kung hindi ang lumabas na lamang at pumasok sa loob. I was happy that father give me the role of assisting the Duke on strategizing for the upcoming war and brain storms some idea.
But for some reason, I don't feel good that all. And I feel like going home. I don't know why or how, but I don't want to see his face right now. Is this because if last times kiss? Goddammit!
“Good Morning, Lady Swertuanfel. Are you here for the Duke?” tanong sa akin ng kanilang punong kasambahay na siyang tinanguan ko naman.
Binigyan ako nito ng matamis na ngiti bago tumango. “The Duke is in his office, I was about to give him his Breakfast. Would you mind giving the breakfast to him and make sure he eats? He hasn't eaten since last night,” usal ng punong kasambahay sa akin.
Hindi ko na ikinagulat pa iyon at tumango nalamang sa kaniyang sinabi. Siguro napaka busy ng lalaking iyon kagabi na hindi niya man lang nagawang kumain ng hapunan. Paniguradong wala pa iyong tulog.
Pagkatapos ko makuha ang tray na naglalaman ng umagahan ni Duke Poviour ay agad akong umakyat sa papunta sa kaniyang opisina. I knocked on his door three times, and when I didn't hear any response, u just opened the door and went inside.
“It's not advisable to ignore your fiancee when she is knocking on your door, that's very ungentlemanly of you,” lintaya ko para makuha ang kaniyang atensyon sapagkat hindi ako pinapansin ng lalaking ito at patuloy lamang na tumitingin sa isang mapa at nagsusulat.
Nakuha ko naman ang kaniyang atensyon sapagkat mabilis itong tumingin sa aking gawi at napatayo ng maayos.
“What are you doing here?” gulat na tanong niya sa akin. Itinaas ko naman ang tray na hawak-hawak ko bago naglakad papunta sa kaniyang balkonahe upang ilagay sa mesa doon ang kaniyang umagahan.
“I bought you your breakfast, your servants told me you haven't eaten anything since last night,” sagot ko sa kaniyang katanungan.
“Come here,” tawag ko sa kaniya at parang natigilan naman ito sa kaniyang kinatatayuan at tumitig sa akin ng ilang segundo bago naglakad papunta sa aking gawi.
I spread my arms in front of him, and he instantly hugged me tight. I don't know why, but I also hugged him so tight. Inilandas ko ang aking kamay sa kaniyang ulo bago umalis sa kaniyang pagkakayakap.
“Sit down, eat your breakfast. You looked like a dead man, so ugly.” Naglakad ako papunta sa kaniyang upuan at inusog ito para maka-upo siya.
“What's up with you today? Is there something wrong? You are oddly too nice,” nagtatakang tanong niya sa akin. Tumingin naman ako sa kaniya bago ngumiti at umiling.
“Nothing. Come sit here,” sagot ko sa kaniya. Ayaw niya ang sagot ko ngunit wala siyang magawa kung kaya't umupo nalang siya sa upuang tinuro ko.
‘It's just because I feel something different right now. And heck, I don't like this feeling at all. It feels like anytime now, something bad will happen,’
Umupo ako sa kaniyang tabi at pinanonood siyang kumain. Inaalok ako nito ng pagkain kung kaya't nagpasubo ako. At mukhang naging mas maayos ang kaniyang mukha ngayon. Super stress na stress ang lalaking ito eh.
“I like you,” wala sa sariling naibulalas ko habang nakatitig sa kaniyang umiinom ng tubig. Ngunit mukhang nagulat ito sa aking sinabi sapagkat nabilaukan at naidura niya ang kaniyang iniinom.
“Oh my god, what's the matter with you?” pasigaw na tanong ko at mabilis na kumuha ng panyo upang punasan ang kaniyang mukha na basa at ang kaniyang kasuotan.
“What did you say?” Kinuha nito ang aking braso at pinatingin ako sa kaniya bago itinanong iyon. Ngunit tinaasan ko ito ng kilay at hindi sinagot ang kaniyang sinabi at nagpatuloy na pinupunasan ang kaniyang kasuotan.
“Answer me, Despina. What did you say?” He asked again, nagtitimpi.
“Oh come one, Nicholas. I said I like you. Now stop moving and let me wipe your face again and then change your clothes,” naiinis na lintaya ko at pinunasan nga ang kaniyang mukha. Ngunit ng mapansin ko ang madiin nitong titig sa akin ay tsaka ko lamang napagtanto ang aking sinabi at mabilis na lumayo sa kaniya habang tinatabunan ang aking bibig gamit ang aking kamay.
“Ah... Hindi... Ibig Kong sabihin... Ano... Hind—” Hindi ko natapos ang aking sasabihin sapagkat walang pasabing inilapit ni Nicholas ang kaniyang mukha sa akin at hinalikan ako.
Hindi naman ito ang unang pagkakataon na naghalikan kami, pero bumubuo pa rin pala ng kakaibang sensasyon sa aking katawan sa bawat pagkakataong maglapat ang aming mga labi't mag-away ang aming mga dila.
Inilagay ko ang aking braso sa kaniyang balikat at hinawakan ang kaniyang buhok, habang siya naman ay inilukot niya ang kaniyang kamay sa aking bewang at pinatayo ako para paupuin sa kaniyang lap.
Lumalalim na ang aming halikan at sa puntong iyon, alam kong mayroong mangyayaring higit pa sa halikan namin. Ngunit natigil iyon ng bigla nalamang yumanig ang lupa at kasabay ng isang malakas na pagsabog.
“Your Grace! The palace, the palace is on fire!” malakas na sigaw ng mga kasambahay at kawal sa baba. Mabilis naman kaming tumayo ni Nicholas mula sa pagkaka-upo at tumingin sa gawi ng palasyo, at totoo ngang umaapoy ito.
‘Is this the bad feeling I have been feeling a while ago? Is this it?’
