|ᴍᴏᴍᴍʏ| ʏᴇʟᴇɴᴀ x ʀᴇᴀᴅᴇʀ

-14-

İyi okumalar dilerim 💙

.
.
.

Yağmur çiseliyordu. Karakolun soğuk koridorlarından birinde oturmuş, onu düşünüyordun. Birazdan Yelena'yı karakoldan alıp mahkemeye götüreceklerdi.

Solunda hissettiğin hareketlilikle başını yavaşça çevirdin. Sakura, sana merhametli bir şekilde bakıyordu.

"Al, iç." Dedi elinde tuttuğu suyu sana uzatırken. Derin bir nefes alarak ayağa kalktın.

"Bakın Sakura Hanım. Sizce bir su acımı dindirmeye yetecek mi?"

"Acını dindirmesi için vermiyorum zaten. Saatlerdir bir şey yemedin, içmedin." Dedi Sakura. Elindeki su şişesini masanın üzerine bırakarak yanına oturdu. Sende bir şey demeden eski yerine geri oturdun.

"Üzgünüm, öyle demek istememiştim..." dedin kafanı eğerken. Sakura, ufak bir tebessümle sana baktı. Ellerini senin saçlarında gezindirmeye başladı. Yavaşça okşuyordu.

"Kızımı ne kadar çok sevdiğini biliyorum. Söylemesen bile gözlerinden okunuyor."

"Onu kaybetmek istemiyorum..." Dedin fısıltıyla karışık sesinle.

Sakura, bir şey demeden bir süre seni seyretti. Kızını kendisinden sonra hiç bu kadar seven ve değer veren birisini görmemişti. Yelena'nın babası, Yelena küçükken onları terk edip gitmişti. Hiçbir şey demeden, bir mektup bile bırakmadan çekip gitmişti...

"Bazen..." diye sözlerine başladı Sakura. "Hayat acımasızdır. Sevdiklerimizi elimizden alır. Biz indanlar duygularımızı kontrol edemeyiz. Sana soruyorum (y/n). Mutluyken kendini mutsuz yapabilir misin? Ya da çok mutsuzken, çok mutlu olabilir misin?"

Kafanı iki yana sallayarak, "Hayır, efendim." Diye mırıldandın.

"Özgür irade diye bir şeyin olmadığını düşünüyorum. Aklımız var ama hür irademiz yok. İstediğimiz gibi kontrol edemiyoruz. Biz sadece tanrının köleleriyiz. İstediğimiz duyguya bürünmek yalnızca tanrının elinde. Sevdiğin birini kaybettiğinde, o an mutlu olamazsın. Aşık olduğun biriyle sevgili olduğunda mutsuz olamazsın. Genel olarak duygulardan bahsetmiyorum, tek bir konu içindeki duygularımızdan bahsediyorum. Sonuçta her gün mutlu olacağız ya da mutsuz olacağız diye bir kayıt yok. Sadece kendini kandırmış olursun. Hayat duygularını kontrol etmene izin veremeyecek kadar gerçekten acımasız." Dedi Sakura son sözlerini söylerken.

(Yazardan not: Sakura, evlen benimle bebeğim.)

🎭

Mahkeme salonuna gelmiştiniz. Herkes oturmak için yerlerini almıştı. Avukat da gelmişti. Sadece Yelena ve hakimi bekliyordunuz.

Kafanı yavaşça Sakura'ya çevirdin.

"Polislerin nasıl haberi oldu? Bu durumdan?" Diye sordun sessizce.

"Sağ kalan birisi iletmiş." Dedi Sakura. Senin şaşkınlığını gördüğünde konuşmaya devam etti. "Ben de şaşırdım. Yelena, arkasında iz bırakacak biri değildir. Aşk insanı bu kadar kör ediyor işte." Dedi îmalı bir şekilde.

Utançla kafanı önüne çevirdin. Birkaç dakikanın sonrasında kapı açılınca bakışların hemen o tarafa kaydı. Yelena, elleri kelepçeli bir şekilde iki polis tarafından yürütülüyordu.

Tam ayağa kalkıp onun yanına gidecekken Sakura, seni kolundan tuttu. Acıyan kalbinle durmak zorunda kaldın.

Hakim de yerine oturduktan sonra mahkeme başlamıştı. Yaklaşık kırk dakika süren bu mahkeme, hakimin kararıyla son bulacaktı.