Astrid's POV
"what are you going to do now?"
my auntie asked
"right now I have to hide first. Because, I know that until now they still do not stop looking for me" makahulugang kung sagot sa tanong niya
"But you can't just hide from them for the rest of your life, we both know that they will still find you" auntie said worriedly. si Aunt Fhara ay kapatid ng mama ko, alam ni aunt fhara kung ano ang nangyari saakin tatlong buwan na ang nakalipas at kung bakit nila ako pinag-hahanap, ngunit hindi niya alam ang pinakamalalim na dahilan kung ano nga ba ang kailangan nila sa aming pamilya.
"I know auntie, but I didn't said that i will hide from them for the rest of my life" sabi ko sa kaniya ng seryusong tono
"What do you mean?" kunot noo niyang tanong
"Doon, muna ako titira kila uncle jef, para humingi ng tulong"
I lied.
"At para makuhang muli sa kanila ang para sa amin talaga" Dugtong kupa namas lalong ikinakunot ng kanyang noo, pero hindi ko nalamang ito pinag-tuonan ng pansin.
"pwede ka namang tumira sa bahay namin Astrid" auntie's offer to me, as I stuffed my suitcases inside my car
"thank you aunt Fhara, but I don't want you and your family to be in danger because of me" I refused his offer
"tsk ang kulit mo talagang bata ka eh no?" Inis na sabi ni auntie, kaya tinignan ko siya ng masama
"Okay fine, I know I can't force you anymore" Pagsuko niya kaya pilit nalang siyang ngumiti saakin.
"By the way Astrid, I just want to remind to you that, dont let your anger control you" tumango nalang ako sa kanyang sinabi
"Can we Sto-" I was about to say something when my auntie's cellphone rang
"Excuse me iha, sasagutin kulang ang tawag na ito" sabi niya, kaya tumango nalang ako at binalingan ng tingin ang aming bahay na aking lilisanin,
napakuyom ang aking kamao ng maalala muli ang nangyari sa akin o saamin,
tatlong buwan ang nakakalipas.
"Astrid, I have to go"nagmamadali niyang paalam sa akin, kaya tumango nalang ulit ako at tinignan muli ang aming tahanan, ilang minuto ko muna itong pinagmasdan bago ko napagpasyahang pumasok na sa aking sasakyan at nagmaneho
"Balang araw ay mapag-hihigante korin kayo" sabi ko ng malamig na boses at pinunasan ang aking luha na hindi ko namalayang tumutulo na pala, Huminga nalang ako ng malalim bago nagpatuloy sa pagmaneho.
*******
Isang putok ng baril ang narinig ko habang ako ay may hinahanap sa aking kwarto kaya ng marinig ko ang putok na iyon ay nagmamadali kung hinanap ang bagay na pinaka mahalaga sa akin,
ng mahanap kuna ito ay huminga muna ako ng malalim bago kinuha ang baril na nasa aking kama at tumakbo palabas ng aking kuwarto habang tumatakbo ako papunta sa sala ay nakarinig muli ako ng putok, kaya binilisan ko pa ang aking pagtakbo ng makarating ako sa sala isa nanamang putok ang narinig ko malapit sa akin kaya hinanap ko kung saan deriksyon ko narinig ang putok na iyon ng makita ko kung kanino o saan galing iyon ay para akong napag bagsakan ng langit at lupa at agad nag-unahang tumulo ang aking mga luha ng makita ang pangyayaring iyon.
