MÜGE

3. Bölüm

                                                                  Bela Mıknatısı İş Başında

            Her yere yanımda
        belayı da götürüyorum     

    Sabah erken saatlerde uyandım. Dördümüzün arasından ilk uyanan bendim. Yaklaşık yarım saat boyunca sınıfın içinde dönüp durdum sonra omzumda bir el hissettim ve arkamı döndüm uyanan Arda'ydı. Uyku mahmurluğu ile konuşmaya başladı.

- Günaydın. Ne zaman uyandın ?

- Günaydın. Yaklaşık yarım saat oluyor. Sen neden uyandın seni de uyku tutmadı değil mi ?

- Evet, son olan olaydan sonra içimde bir sıkıntı oluştu. Sanki biri gelip biri bize bir şey yapacakmış gibi hissediyorum.

- Ben de öyle hissediyorum. Dün gece sanki biri beni uyumam için uyarıyordu resmen.

- Ama sonunda herkes ait olduğu yeri bulacak.

Arda'nın son sözü beni çok etkilemişti. Korkuyorduk ama bu elektrik kesintisi sonunda herkes ait olduğu yeri bulacaktı buna emindik. Arda ile arkada yatan Mert ve Bora'nın yanına döndük. İkisi de uyanmıştı. Mert meraklı gözlerle bize bakıyordu.

- Günaydın. Ne konuşuyordunuz ?

- Günaydın. Havadan, sudan işte önemli bir konu konuşmadık.

- Tamam.

Bora gözlerini bizden kaçırıyordu. Belli ki bir şey olmuştu.

- Günaydın Mert. Bir şey mi oldu ?

- Hayır. Neden ki ?

- Bilmem, gergin duruyorsunuz.

Bora sessiz kalmaya devam ediyordu. Mert ve Arda anlam veremeyen gözlerle bana bakıyordu. Onlara yaklaştım ve kulaklarına fısıldadım.

- Bora neden böyle ? Mutsuz ve sinirli gibi. Bir şey olmadığına emin misiniz ?

- Bir şey olmadı. Bende neden öyle bilmiyorum. Siz yokken bende sordum ama cevap vermedi.

- Acaba aklını mı kaçırdı ?

- Arda ne saçmalıyorsun ? Ciddi düşün biraz.

- Tamam Mert. Al sustuk.

Bora'nın yanına gittim ve oturduğu sıraya oturdum. Mert ve Arda şaşkın ifadeler ile beni izliyordu. Bora kafasını bana çevirdi. Bense ona bakmıyordum bile. Telefonumla ilgileniyordum.

- Ne oldu ?

- Yanına oturmam için bir şey mi olması lazım ?

- Sanırım evet.

- Peki, kalkayım o zaman.

Kalkmaya yeltendiğim sıra da Bora beni kollarımdan yakaladı.

- Otur.

- Bora iyi misin ? Tuhaf davranıyorsun.

- Ben iyiyim. Peki siz ?

- Bora iyi olmana sevindim ve biz de çok iyiyiz ama içinde dönen fırtınalar olduğunu çok iyi biliyorum. Bize de derdini anlat ki derdin içinde daha fazla büyümesin, birlikte çözebilelim. Bizden kaçarak ve saklanarak bizi koruyamazsın !

Çok sinirlenmiştim. Gizli ve tuhaf halleri hiç sevmiyordum ve Bora bizden bir şey gizliyordu. Belki onu kırmıştım ama gerçekten doğruları söylemiştim. Sinirle ayağa kalktım ve Bora da ayağa kalktı, gözlerini yine benden kaçırıyordu.