Dear TEEN-year old SELF

@THIRTEEN

Dear Self, 

Hello! gusto kitang batiin sa Birthday mo ngayong araw. Alam ko medyong malungkot ka ngayon kasi ito yung huling araw na makaka-bonding ang isa sa pinaka-malapit na kaklase mo. Nasa fourth floor kayo ngayon, nag-uusap.... Ipinapaliwanag sa kanya na hindi ka nakapasa sa EXAM nitong nakaraan sa D.O.S.T. at kailangan mo nang umuwi sa probinsya para makasama ang tunay mong pamilya.... Ewan mo ba, parang hindi ka natutuwa na makakasama mo ang pamilya mo instead pakiramdam mo, GUSTO MONG MAG-STAY. Naiiyak kang tinitigan yung kaibigan na nakasama mo within two years at isa sa mga naging kaibigan mo kahit na hindi ka maka-fit in sa mga kaklase mo dahilan sa "SARILING MUNDO" na nilikha mo para sa sarili mo.... to get away from the pain that your BULLY CLASSMATES used to inflict on your scarred memories.... To be honest, totoo naman rin kasi, MAHIRAP mag-fit in sa isang KLASE na may Higher Standards in terms of FRIENDSHIP: E.G. hindi ka mahilig gumala, hindi ka maporma, hindi ka magaling sumayaw,kumanta at kasali sa Majorette, It's hard for you to get friends... But with this person na nasa tabi mo ngayon, It had made possible for you to experience friendship kahit na OTAKU ka, HARRY POTTER Fanatic ka at Love na Love mo ang Meteor Garden. nagawa mong maranasan magkaroon ng kaibigan na makakaagapay mo in good times and bad....

This person has saved you from failing in Math Subject twice... Tinuturuan ka niya nang may haba nang pasensiya and with full diligence.... Thanks to her, You finally made it... Yung mommy niya na WELCOMING ang Feeling mo sa vibes niya, mama niya na Pinaghahanda kayo nang masarap na ginisang "ampalaya" na lasap mo ang sarap despite knowing ampalaya to have Bitter taste. Yung kapatid niyang sobrang bibo na ngayon ay isa nang ganap na binata at ang teenage, supportive ate niya is finally successful at adult na gaya ninyo... Ang sarap balikan nang nakaraan... But believe Me, Being a Thirteen year old lady has it's PRO's and Con's....

Now, that you have arrived sa probinsya, Maraming tanong sa isipan mo.... Yeah, unti-unti mong nakilala ang mga kapatid mo aside sa kuya mo, ang tatay mong may sakit, ate mong teenager na gusto lamang na makahingi nang pera para makabili nang mamahaling damit, makalakwatsa kasama ang jowa... Minsan, nadadamay ka pa... Dinadahilan ka pa para ikaw yung pagalitan.... Naranasan mo rin yung pakiramdam na overpwered ka ng mas nakakatanda sayo... Yung wala kang magawa kundi sundin ang utos niya... Ang maniwala sa mga idealistic P.O.V. niya na magkakaroon kami nang magandang buhay, basta sundin lang namin siya... Ang ending, Hindi pala kapatid ang turing niya sayo kundi katulong.... In this times, nasaksihan mo yung mga teenager na mas nakakatanda sayo mamroblema sa pag-ibig... Akala mo rin talaga  Big Deal ang issues nila sa buhay... They also never get tired of chasing pressure... Without knowing that trends Changes Over Time... Yung mga minsang Nngako na hindi maghihiwalay... Ang ending, MAGHIHIWALAY RIN PALA .... IT's quite funny But Heart-breaking at the same time... Barely wished na sana hindi ganun ang naging buhay niyo na magkakasama.....

Ito rin yung age kung saan changes starts na makikita mo sa sarili mo... You start to infatuate and appreciate opposite sex... You tried gaining friends but discovering YOU as yourself, They start to distance theirselves from you thinking you aren't COOL and POPULAR as other kids have been.... In this times you thought that HighSchool is nothing like Elementary... You got it wrong... Because within these institutions, BULLYING is at it's FINEST.  Tipong malaman nila matalino ka, THREAT ka... They will start to treat you like... Yung achievements mo, Hindi sila natutuwa.... good thing is, there are still people who treat you friends even you can't get along with teen pressure.....

Being  a teenager, wala kang nasa isip kundi mag-fit in sa mga peers mo....Mula pananamit, gawi at most of trends, trying hard talaga ang mga tulad mo na magkaroon ng place sa school niyo. Most of them are quite popular due to sports, extra curricular activities and siyempre, Prior to their family status, They all have fit-in sa mundo ng Highschool life niyo na kahit sa hinagap, never mo nakakamit... natatandaan mo pa ba yung mga jelly shoes, abubots, hairstyles pati mga school shoes, outfits at mga bags na uso na kahit gusto mong magkaroon ka pero sinasampal ka ng KAHIRAPAN.... As if naman bibilhan ka ng mga kamag-anak mo eh notebook pa nga lang, umaangal na sila XD... hanggang PINAGLUMAAN LANG ANG SA IYO, While yung kapatid mo, Laging may bagong gamit.. Kaya, instead manghingi ka, nagtitiyaga ka na lang kung anong meron.... Kasi pag nanghingi ka, alam mo na susunod nilang sasabihin: ULILA ka na nga may gana ka pang umastang may perang pinatabi sa bangko! Kami nga noong una wala kaming bag, matinong sapatos, libro pero nakapagtapos kami... Ni baon wala...  Kaya bago pa umabot sa umaatikabong KWENTASERYE ANG USAPAN, BETTERNOT ASK ANYTHING FROM THEM.... TIYAGA KANA LANG KUNG ANONG MERON KA....  Ramdam ko rin yung itinatagong lungkot at inggit mo sa mga classmates mo kapag binibilhan sila ng mga magulang nila, Kasi kahit anong gawin mo, It will never change the fact na : Wala na ako sa dating buhay na meron ako... Na wala na yung taong pumupunan nang pagmamahal at pag-aaruga na minsan kong naramdaman kahit hindi siya ang tunay kong ama.... Kung pwede lang sana ibalik yung oras, GAGALINGAN KO NA TALAGA PARA HINDI KO SANA NARARANASAN ANG PAIT NG BUHAY DITO.....

Slowly you got tired of PLEASING OTHER PEOPLE. YOU STOP PRETENDING OF BEING SOMEONE NA HINDI NAMAN TALAGA IKAW.  YOU SLOWLY ENCLOSED YOURSELF AND BUILD A WALL SO NO ONE CAN HURT YOU LIKE THEY DID. Madalas kang napapahiya noon kasi biglang sumasama ang tiyan mo.... Hindi ka makapag-C.R kasi yung mga Classrooms nakapadlock, Wala pa noon available na Comfort Room sa labas ng campus... Kung meron man, OUT OF ORDER... Hindi na nakonsensya yung Marites mong Classmate at PINAGKALAT PA TALAGA  SA LAHAT NA YUNG PANTY NA MAY JEBS, PAGMAMAY-ARI MO.... ALL THOSE PATHETIC LAUGHTERS, SOUNDS INCREDIBLY AMAZING, SA SOBRANG AMAZING GUSTO MO NA LANG MAG-TELEPORT PAUWI SA BAHAY NG TIYAHIN MO.... Hindi mo naman kasalanan na sarado at makitid ang PANG-UNAWA NILA. I REALLY FELT THE PAIN AS I SLOWLY LOOKED AT YOU RUNAWAY FROM THOSE bitXX3....

TIME GOES BY AND SWIFTLY PASSED AWAY. YUNG MGA USO NOON NANATILI NA LAMANG MEMORIES SA ISIP MO... THOSE PAINFUL MEMORIES SCARRED YOUR LIFE AT LEAST THOSE HAD MADE YOU A BETTER PERSON THAN THOSE BULLIES ..... SOMETHING YOU MUST BE GRATEFUL FOR...