Vefa

1. bölüm (minik kelebeğine)

Buraya başladığımız tarihi bırakmak istiyorum umarım seversiniz 💖
03/ 05 / 2022

gözümü yine aşağıdan bağırışları kesilmeyen annem ve baba sayesinde açtım .
hergün aynı şeyi yaşamaktan sıkılmıştım .

ikiside en ufak ayrıntıya takarak büyük bir olay çıkarmayı çok severdi .
neyseki bugün hafta içi ve okul var .

okula gittiği için mutlu olan tek öğrenci olabilirim .
tabi dersler bittikten sonra gecenin bir yarısına kadar kütüphanede kaldığım için son zamanlarda derslerim acayip derecede iyi gidiyordu .

aynanın önüne geçerek kot pantolonumu mavi thşörtümü giydim saçımıda tepeden dağınık bir topuz yaptıktan sonra yavaşça merdivenlerden indim .

aşağıdan gelen bağrış sesleriyle mutfakta her zamaki gibi kavga eden anne ve babamı gördüm .

" yeter bıktım artık senden ! "
diye bağırdı annem yılardır aynı yastığa baş koyduğu adama .
elerimi göğsumde birleştirerek sırtımı kapı pervazına dayadım .
kendilerini o kadar kaptırmışlardı ki kavgalarına beni görmemişlerdi .

" asıl ben senden bıktım kızım için olmasa bir dakika durmam bu evde ! "
benim için kaldığını söyliyen babam hergün annemin kalbini kırarak benimde kalbimi kırıyordu .
" kesin kızın içindir yoksa o yatıp kalktığın kadınlar hiç ! "

annemin yine aldatma kurguları babamı çilden çıkarmıştı .
baban elini havaya kaldırdığında araya girip elini tutum .
anneme bu kadar aşkla bağlı olan babam bugün el kaldırmıştı.

" ya asıl ben ikinizden bıktım sabah evden çıkıyorum kavga ediyorsunuz akşam eve dönüyorum yine kavga ediyorsunuz . "
gözyaşlarımı daha fazla tutamadım .
" ya bir gün bu eveden çıktığımda belki geri dönemem bunu düşünün "

" Allah korusun kızım "
annemin sözleriyle kızgın gözlerimi ona çevirdim .
" ya sen birkere kahvaltı hazırladın mı ailecek mutlu vakit geçirelim diye "
hiç yapmamıştı .
akşam yemeği bile  

" peki sen baba , birkere bile olsun
' sakın erkeklerin yanında dolaşma kıskanırım ' dedinmi .
yada ' derslerine düzgün çalış karnen iyi olsun ' dedinmi . "

kızgın sözlerimle babam başını yere eğmişti .
buruk bir tebesümle
" ah , gerçi sen benim hiç bir karneme bakıp ' aferin kızım ' demedin "

küçük bir çocukmuş gibi onları azarladım .
ikiside başını yere eğmiş bir şekilde beni dinliyorlardı.
" biz en son ne zama aile olduk biliyormusunuz "
dedim ağlamaklı sesimle .
ikiside kafasını olumsuz anlamda saladı .
" ne kadar mükemel bir ailem var gurur verici ama bence siz ne yapın biliyormusuuz ? oturup biz nasıl bir aileyiz diye düşünün "

mutfak kapısının girişine bıraktığım çantamı alarak hızlı bir şekilde evden çıktım .
kulaklığımı kulağıma takarak taş kadırımda çizgilere basmadan yürüyordum .
küçüklüğümden beri huyumdu aslında eğer o çizgiye basarsan çok büyük bir talihsizlik gelirdi başına .

dersler bittmişti herzama ki gibi yine kütüphaneye gittim .
raflarda kitap ararken elim birine çarptı hızlıca çekmek isterken ayağım takıldı ve düşmek üzereydim ki değmemek için uğraştığım el tarafından tutuldum .

gözlerim her an görmek için delirdiğim savaşın gözleriyle buluştu .
savaş yavaşça beni kaldırmaya çalıştı .
keşke iki dakika daha böyle kalsaydık .

saçmalama naz !

" iyimisin ? "
yarıda bıraktığım kitabım yere düşmüştü .
yerden alırken bir taraftan savaşa ağzımın içinde iyi olduğumu geveliyordum .