Lennox's BTS ffs collections

"𝙃𝙚 𝙎𝙖𝙫𝙚𝙙 𝙈𝙚"

09|01|20

ᶠᵉᵃᵗᵘʳⁱⁿᵍ ᵒⁿᵉ ᵒᶠ ᵗʰᵉ ᵐᵉᵐᵇᵉʳ ⁱⁿ ᵇᵗˢ ᵃ ᶠᵃⁿᶠⁱᶜ ˢʰᵒʳᵗ ˢᶜᵉⁿᵃʳⁱᵒ 

 "𝙊𝙮 𝙖𝙨𝙖𝙣 𝙣𝙖 𝙣𝙜𝙖 𝙮𝙖𝙣𝙜 𝙥𝙝𝙤𝙣𝙚 𝙠𝙤!" sabay hablot nito sa kamay nya, naglalakad kame ngayon at selfie sya ng selfie, ginawa nyang photobooth itong phone ko na akala mo talaga sya ang may ari. "𝙏𝙞𝙜𝙣𝙖𝙣 𝙢𝙤 𝙛𝙪𝙡𝙡 𝙣𝙖 𝙨𝙩𝙤𝙧𝙖𝙜𝙚 𝙠𝙤 𝙨𝙖 𝙙𝙖𝙢𝙞 𝙣𝙜 𝙥𝙞𝙘𝙩𝙪𝙧𝙚𝙨 𝙢𝙤 𝙙𝙞𝙩𝙤" pinatingin ko pa sa kanya yon pero bumuga lang sya ng hininga. "𝙃𝙖𝙮𝙨," inakbayan nya ako.

"𝘼𝙡𝙖𝙢 𝙢𝙤 𝙗𝙖𝙣𝙜 𝙡𝙞𝙗𝙤 𝙡𝙞𝙗𝙤𝙣𝙜 𝙗𝙖𝙗𝙖𝙚 𝙖𝙣𝙜 𝙣𝙖𝙜𝙠𝙖𝙠𝙖𝙣𝙙𝙖𝙧𝙖𝙥𝙖 𝙢𝙖𝙜𝙥𝙖𝙥𝙞𝙘𝙩𝙪𝙧𝙚 𝙡𝙖𝙣𝙜 𝙨𝙖 𝙖𝙠𝙞𝙣?" mayabang na pageexplain nya habang hawi sa taas ang kaliwang kamay nya na para bang may pinapakita sya sa langit. "𝙎𝙤 𝙮𝙤𝙪'𝙧𝙚 𝙡𝙪𝙘𝙠𝙮!"Wow napakahangin naman na talaga. "𝙎𝙚𝙤𝙠𝙟𝙞𝙣! 𝙎𝙚𝙤𝙠𝙟𝙞𝙣!" pagmamadali kong tawag. "𝘼𝙣𝙤 𝙖𝙣𝙮𝙖𝙧𝙚?" Sagot nya.

"𝙃𝙖𝙬𝙖𝙠𝙖𝙣 𝙢𝙤𝙠𝙤 𝙙𝙖𝙡𝙞! 𝙙𝙖𝙡𝙞!" sabay hawak nya sa isang kamay ko. "Napano ka ba?" "𝙒𝙖𝙖𝙖𝙝𝙝𝙝 𝙖𝙣𝙜 𝙡𝙖𝙠𝙖𝙨 𝙠𝙖𝙨𝙚 𝙣𝙜 𝙝𝙖𝙣𝙜𝙞𝙣! 𝙣𝙞𝙡𝙞𝙡𝙞𝙥𝙖𝙙 𝙖𝙠𝙤!" umakto ako na kunwari ay nadadala ako ng malakas na hangin. Nang marealize nya yung ibig kong sabihin ay agad naman nyang binalibag ang kamay ko at sinamaan ako ng tingin.

"𝙃𝘼𝙃𝘼𝙃𝘼 𝙖𝙣𝙜 𝙝𝙖𝙣𝙜𝙞𝙣 𝙢𝙤 𝙠𝙖𝙨𝙚" pangaasar ko sa kanya. "𝙈𝙖𝙜𝙥𝙖𝙩𝙞𝙣𝙜𝙞𝙣 𝙠𝙖𝙣𝙖 𝙨𝙞𝙜𝙪𝙧𝙤 𝙣𝙜 𝙢𝙖𝙩𝙖 𝙗𝙖𝙠𝙖 𝙝𝙞𝙣𝙙𝙞 𝙢𝙤 𝙣𝙖 𝙪𝙡𝙞𝙩 𝙢𝙖𝙠𝙞𝙩𝙖 𝙖𝙣𝙜 𝙣𝙖𝙥𝙖𝙠𝙖𝙜𝙬𝙖𝙥𝙤 𝙠𝙤𝙣𝙜 𝙢𝙪𝙠𝙝𝙖." sabay kindat. "𝙒𝙤𝙤𝙤𝙤𝙤𝙬?! 𝙩𝙚𝙠𝙖 𝙣𝙜𝙖." kinusot kusot ko yung mata ko at tumungo sa harap nya. May pagtataka nya akong tinignan pabalik at kinikilatis kung anong gagawin ko.

"𝘼𝙨𝙖𝙣 𝙣𝙜𝙖 𝙗𝙖 𝙮𝙖𝙣𝙜 𝙠𝙖𝙜𝙬𝙖𝙥𝙪𝙝𝙖𝙣 𝙖𝙩 𝙝𝙞𝙣𝙙𝙞 𝙠𝙤 𝙢𝙖𝙠𝙞𝙩𝙖 𝙝𝙖𝙝?" Lumapit ako sa mukha nya at umarte na may hinahanap ako sa kanya. Saglit syang napalaki ng mata at di naglaon ay napalitan ito ng ngisi. Oh shit! Sh't!... Sh't!...sh't! Kaagad akong napaayos ng tayo nang mapagtanto ko ang ginawa ko sa kanya. Y/n naman ano ba kasing ginagawa ko hindi ako nagiisip baka lagyan nya ng malisya yung ginawa ko!

"𝙆𝙞𝙩𝙖 𝙢𝙤 𝙣𝙖 𝙗𝙖?" hindi ako nakapagsalita kundi ay tumalikod nalang ako at nauna nang maglakad sa kanya. Hinabol nya ako at muling inakbayan, "𝙎𝙚𝙚, 𝙣𝙖𝙜𝙖𝙬𝙖 𝙠𝙖𝙣𝙜 𝙥𝙖𝙩𝙖𝙝𝙞𝙢𝙞𝙠𝙞𝙣 𝙣𝙜 𝙠𝙖𝙜𝙬𝙖𝙥𝙪𝙝𝙖𝙣 𝙠𝙤, 𝙃𝘼𝙃𝘼𝙃𝘼" Pangaasar nya na hindi ko maiwasang mamula. Tinabig ko iyon at napahinto sya pero ako ay tuloy tuloy pa rin sa paglalakad.

"𝙎𝙋𝙀𝙀𝘾𝙃𝙇𝙀𝙎𝙎!" Sigaw nya mula sa likod ko. Ahhhh kainis! "𝙎𝙋𝙀𝙀𝘾𝙃𝙇𝙀𝙎𝙎, 𝙎𝙋𝙀𝙀𝘾𝙃𝙇𝙀𝙎𝙎" Para syang batang paulit ulit sinasabi iyon, nainis na ako kaya mabilis akong tumalikod sa kanya pero nadatnan ng mga mata ko ang nagaalala nyang mukha. "𝙃𝙞𝙣𝙙𝙞 𝙣𝙜𝙖-" sobrang bilis ng pangyayare namalayan ko nalang na may nakayakap na sa akin habang nakadapa ako. Nang magkaroon ako ng malay ay kumirot ang mata ko. Dahan dahan kong itinaas ang katawan ko at tinignan kung sinong nakayap na nadadaganan ko.

"𝘼𝙝𝙢𝙣." impit ko sa sakit ng katawan, nagulat ako sa lalaking nakahiga, si Seokjin! May mahabang guhit na sugat sa noo nya, pumutok din ang labi nya. "𝙎-𝙨𝙚𝙤𝙠𝙟𝙞𝙣?" nanatili parin syang nakapikit, rinig ko ang mga bulungan ng mga taong nakapaligid na sa amin ngayon.

 Nilinga linga ko ang paligid para malaman kung anong nangyari, nasa gilid kame ng daan ngayon at may malaking sasakyan sa ginta ng kalsada, nakahinto iyon at sa palagay ko iyong nakatayo malapit doon ang lalaking may ari ng sasakyan. Niligtas nya ako mula sa muntikan ng pagkakasagasa sa akin.

Muli akong napatingin sa kanya, niyugyog ko na sya para magising pero ayaw nyang dumilat. "𝙏𝙪𝙡𝙤𝙣𝙜! 𝙩𝙪𝙢𝙖𝙬𝙖𝙜 𝙝𝙤 𝙠𝙖𝙮𝙤 𝙣𝙜 𝙖𝙢𝙗𝙪𝙡𝙖𝙣𝙨𝙮𝙖!" sigaw ko sa mga taong nakatingin sa amin, kita ko naman silang isa isang napatingin sa kanilang cellphone.

"𝙎-𝙨𝙚𝙤𝙠𝙟𝙞𝙣! 𝙂𝙪𝙢𝙞𝙨𝙞𝙣𝙜 𝙠𝙖!" sinigawan ko na sya pero wala pa rin, tuluyang tumulo ang mga namumugto kong luha. "𝙎-𝙨𝙚𝙤𝙠𝙟𝙞𝙣!" muli kong tawag. "𝙊𝙊 𝙉𝘼 𝙂𝙒𝘼𝙋𝙊 𝙆𝘼𝙉𝘼 𝙆𝘼𝙔𝘼 𝙂𝙐𝙈𝙄𝙎𝙄𝙉𝙂 𝙆𝘼𝙉𝘼 𝘿𝙔𝘼𝙉!" niyugyog ko ulit sya, napayuko at napabuga nalang ako ng hininga nang hindi pa sya dumilat.

"𝘼𝙝𝙢𝙣" rinig ko ang impit nya kaya napatingin ako sa kanya at hinawakan ang mukha nya. Sa wakas ay dumilat na sya at ngumiti! Gusto ko man syang yakapin sa sobrang saya pero hindi ko magawa. "𝙎-𝙎𝙖𝙗𝙞 𝙠𝙤 𝙣𝙖𝙢𝙖𝙣 𝙨𝙖𝙮𝙤... 𝙂-𝙂𝙬𝙖𝙥𝙤 𝙩𝙖𝙡𝙖𝙜𝙖 𝙖𝙠𝙤" nagulat ako sa sinabi nya, nagawa nya pa talagang magbiro at tumawa sa kalagayan nya ngayon. Mas ikinagulat ko pa ang sunod na ginawa nya.

Niyakap nya ako kaya napadagan ako sa kanya. "𝙎-𝙎𝙖 𝙨𝙪𝙨𝙪𝙣𝙤𝙙 𝙩𝙪𝙢𝙞𝙣𝙜𝙞𝙣 𝙠𝙖 𝙨𝙖 𝙙𝙞𝙣𝙖𝙙𝙖𝙖𝙣𝙖𝙣 𝙢𝙤... 𝙝𝙞𝙣𝙙𝙞 𝙨𝙖 𝙡𝙖𝙝𝙖𝙩 𝙣𝙜 𝙤𝙧𝙖𝙨 𝙢𝙖𝙡𝙞𝙡𝙞𝙜𝙩𝙖𝙨 𝙠𝙖 𝙣𝙜 𝙜𝙬𝙖𝙥𝙤𝙣𝙜 𝙖𝙠𝙤" tumawa sya, yun ang huli nyang sinabi bago dumating ang ambulansya.

ᵖᵃʳᵗ ² ? 

 ⁱᵗ ⁱˢ ᵐʸ ᵒʷⁿ ʷᵒʳᵏ ᵒᶠ ᶠⁱᶜᵗⁱᵒⁿ ᵖˡˢ ⁿᵒ ᵗᵒ ᶜᵒᵖʸʳⁱᵍʰᵗ ˡᵃᵇʸᵘ 

𝙏𝙝𝙖𝙣𝙠 𝙮𝙤𝙪 𝙛𝙤𝙧 𝙧𝙚𝙖𝙙𝙞𝙣𝙜.. 

 ˣˢˡᵉᵉᵖʸˣᵈᵉᵐᵒⁿˣ