Seashell | Eremin

🐚 Giriş

Keyifli Okumalar 🐚

🐺🐺🐺

Giriş

Küçük kurt ihtişamlı sarayın arka bahçesinde gezerken iki adımda bir arkasını kontrol ediyordu. Dadıları onu bulmadan önce bahçeyi gezmeyi bitirmek istiyordu. Bahçe o kadar büyüktü ki tek seferde bitirmek imkansızdı.

Defalarca yapılıp bozulan planları sonucu dadılarını bir şekilde atlatıyordu ve bahçeye kaçıyordu. Ancak dadıların onu bahçeye kadar aramasına izin vermeden en kısa zamanda dönüyordu. Çünkü onu her kaçtığında bahçede bulsalardı ilk bakacakları yer bahçe olurdu.

Duraksamadan 2 gün önce uzunca gezdiği yerleri geçti ve bahçenin gezmediği kısımlarına geldi. Bahçe daha önce hiçbir ülkede görülmemiş çiçekler ve ağaçlarla doluydu. Ağaçlara tüneyen kuşların çıkardığı sesler bahçedeki güzel kokularla karışarak huzuru büyütüyordu.

Hızlı yürümesi yavaşlarken bütün bu huzuru bozan gürültüleri duydu. Dikkati anında dağılırken bahçenin daha da genişçe açıldığı kısma gitmekten vazgeçerek sol tarafa yani sarayın bembeyaz duvarlarına doğru ilerledi.

Duvarlara yaklaştığında hızla eğildi. Zemin kat pencerelerinin içerisinde dadıları koşuşturarak onu arıyordu. Yere yakın hızlı adımlarla pencerinin altındaki duvara yapıştı. Kısa boyu onu güzelce kamufle ederken duvarda süründü ve bahçenin sol kanadındaki gürültülerin geldiği yere baktı.

Gördükleriyle kaşları çatılırken ileride yapılan şeyleri bildiği bilgilerle uydurmaya çalıştı. Ah, burası bahçe değildi. Sarayın arkasında kalan eğitim alanıydı. Eğitim alanına ayrılan devasa kısmın arka tarafında bahçenin devam ettiğini gördü.

Aklındaki harita genişlerken bahçenin veya ormanın -çünkü bahçe kelimesinin buraya küçük geldiğini fark etti- sarayın etrafını çevreleyebileceğini düşündü. Kuzey kanadındaki kulelerden birinde kalıyordu. Oradan çıkmış ve sarayın batısında kalan bahçeye ilerlemişti. Ancak fazlasıyla aşağı inmiş olmalıydı ki fark etmeden güney kanadına kadar gelmişti.

Çarpışan kılıçların ahenkli görüntüsü onu düşüncelerinden çarçabuk kopardı. Aklından binbir düşünce geçse de dikkari çabucak dağılıveriyordu.

Duvara biraz daha sindi ve eğitim yapanları izledi. Ön taraflarda yetişkinler gerçek kılıçlarla talim ederken arka taraflarda yeni yetmeler tahta kılıçlarla talim yapıyordu.

Bir süre orada durdu ve yorulduğunda çimenlerin üzerine çöktü. Talimdekiler ise hala yorulmamıştı. Kendisinin ufak tefek olan bedenine rağmen yaşıtı gibi görünenler ondan çok daha yapılıydı.

Dakikalarca onları izledi. Arka tarafta gözleri oyalanırken bir çift zümrütle göz göze geldi. Zümrütlerin sahibinin dudakları bir parça aralanırken kendisine şaşkınlıkla bakan gözlere ilgiyle karşılık verdi.

Onu baştan aşağı incelerken zümrütlerin karşısındaki -boynunda kırmızı bir atkı olan- kız elindeki tahta kılıcı çocuğun boşluğundan yararlanarak hızla diğer kılıca vurdu ve çocuğun elindeki kılıcın arkaya doğru savrulmasına sebep oldu.

Zümrütler kendi üzerinden kopup kıza dönerken ufak kurt giden bakışlarla huysuzca kaşlarını çattı. Ki zümrüt gözlerin sahibi tekrar ona dönemeden iki kol onu sardı ve havalanmasına sebep oldu.