Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yani cidden de-" dedim o pişkince süt kutusunu dolaba geri koyarken.
"Çikolatayı çaldın değil mi?"
"Sayılır." dedi gülüp.
Yüzündeki ifade tanıdık olduğum bir tablo. Babamın eski filmleri oynattığı projeksiyondan duvara oluk oluk yansıyan bir yüz.
"Adın ne?"
Mutfak sandalyelerinden birine kurulurken sordu. Mesela ben yapmamam gereken bir şeyi yapsam üstüne bir de yakalansam, yüzüm kırmızıya döner; utancım bana yoldaş olurdu o an.
Ama bu kemerli burunlu adam utanmaz bir gülüşle bakıyordu yüzüme.
"Bu saatte mutfağı kullanamazsınız."
"Ama kullandım. Ne yapacaksın?"
"Çok kabasın. Kibar biri olduğunu düşünmek hataymış."
"Şaka yaptım." dedi ben mutfak kapısına yürürken.
"Adını söyleseydin bari."
Kapı pervazından ona döndüm. Mutfak camından yüzüne sızan ışık heyecanlı gözlerini gözlerimle buluşturdu.
"Adım Hyunjin."
"Güzelmiş." dedi.
"Anlamı ne?"
"Tam olarak bildiğim söylenemez."
"Centilmen, iyi kalpli demek." dedi sandalyeden kalkıp yanıma ulaşırken.
"Güzelmiş."
"Aynı senin gibi."
Gözlerim gözlerine çıkmaya yeltendi ama yapamadı. Bir kere o yabancıydı, belki bizim ülkeden değildi ama başka ülkelerde de manyaklar olduğuna emindim. Bir şey demeden hızlıca odama giderken gecenin bilmem kaçı olması mühim değilmiş gibi kendi adını söyledi bana.
"Changbin benim adım. Unutma."
Odamın kapısını hızlıca örtüp kilidi yerine taktım. Ablamın bir zamanlar uyuduğu yere gidip oturdum. Güzel miydim, evet. Başkaları da demişti. Babam hoşnut olmamış bir erkek bunu sana derse manyak olabilir demişti.
Ama gecenin ortasında hırsızın birinin bana güzel olduğumu söylemesi ile ilgili bir bilgi vermemişti. Zaten çoktan manyak statüsüne giren biri belli bir dürüstlüğe sahip olmaz mıydı diye düşündüm.
Changbin'in ayak sesleri az sonra tepemde yankılanınca düşündüklerimi duyacakmış gibi geldi.
Çünkü geceleri her şey daha sessizdir, nefeslerimi dalgaları ve birkaç ayyaşın eve girmeye çalışırken anahtarla verdiği çabayı duyumsarım hep.
Düşüncelerim de sanki anadan üryan hale gelir. Her şey daha da parlar, bedenim kendini keşfeder ve geceleri her şey daha sessizdir, kafamın içi ve sadece bu geceye mahsus olmasını umduğum yüreğim.
